| Wykonawca | ||||
|---|---|---|---|---|
| Album | ||||
| Wydany | 16 czerwca 1997 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość | 5:59 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | Martin „Youth” Glover, The Verve | |||
| Format | Singel CD, 12" | |||
| Autor | ||||
| Chronologia | ||||
| ||||
Bitter Sweet Symphony – przebój zespołuThe Verve z ich trzeciego albumu,Urban Hymns. Singel z tym utworem został wydany 16 czerwca 1997 roku.
Na portaluRate Your Music określono go jako reprezentującego m.in. gatunkiBrit pop,Chamber pop iSpace rock[1].
Charakterystyczne tło muzyczne utworu zostało zapożyczone z utworuThe Last Time zespołuThe Rolling Stones[2], przearanżowanego w 1966 i wydanego w ramach projektuAndrew Oldham Orchestra, za którym stałAndrew Oldham[3]. The Verve umieścił w albumie informację o wykorzystaniu fragmentu utworu, jednak według wytwórni ABKCO Records wydającej The Rolling Stones niezgodnie z umową użyto dłuższego fragmentu niż ustalony. Z tego powodu zespołowiThe Verve zostały odebrane prawa majątkowe do utworu, na rzecz firmy ABKCO Records. W następnych latach nowy właściciel sprzedawał prawa do wykorzystania utworu do licznych reklam, filmów i seriali[4]. Utwór ten jest piosenką tytułową filmu „Szkoła uwodzenia”. ZespółLimp Bizkit wykorzystał słowa „Bitter Sweet Symphony” w 2005 roku w „Home Sweet Home/Bittersweet Symphony”.
W 2019 r.Mick Jagger iKeith Richards zdecydowali się wyłączyć swoje nazwiska z praw do piosenki, przekazując całość praw do utworu na rzecz The Verve[4].
Teledysk został wyreżyserowany przez Waltera A. Sterna, a jego premiera odbyła się 11 czerwca 1997 roku[5]. Obraz jest hołdem dla nakręconego jednym ujęciem, bez cięć montażowych teledysku do utworu „Unfinished Sympathy” grupyMassive Attack i koncentruje się na śpiewie Richarda Ashcrofta podczas spaceru po ruchliwej londyńskiej ulicy, bez zmiany tempa ani kierunku, z wyjątkiem jednego momentu, w którym jest zmuszony zatrzymać się przed jadącym samochodem. Pod koniec teledysku reszta zespołu dołącza do Ashcrofta[6].
Teledysk rozpoczyna się na rogu ulic Hoxton i Falkirk leżących w londyńskimEast End, następnie Ashcroft kieruje się na północ wzdłuż wschodniej strony Hoxton Street, aż dociera do Hoxton Gardens, po czym przechodzi na róg Purcell Street i wraca tą samą drogą, którą przyszedł, na koniec na rogu Crondall Street, naprzeciwko miejsca, w którym zaczął się teledysk dołącza do niego reszta zespołu[7].
Istnieje alternatywna wersja wideo, w której Ashcroft przestaje iść, gdy wpada na trzech mężczyzn i zostaje przez nich pobity[8].
Teledysk otrzymał dużą rotację na kanałach muzycznych i był nominowany do wielu nagród, w tym trzech nagród MTV naMTV Video Music Awards 1998[9].
Notowania tygodniowe[edytuj |edytuj kod]
| Certyfikacje[edytuj |edytuj kod]
|
