Biruta (Birutė) –imię żeńskie pochodzenialitewskiego. Wywodzi się od słowabirti oznaczającego: „rozpraszać”, „wylewać”^[1].

Imię należało w Polsce do rzadko nadawanych^[2] i takim pozostaje. W styczniu 2024 r. w rejestrzePESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 160 kobiet o imieniu Biruta nadanym jako imię pierwsze^[3] oraz 64 kobiety noszące imię Biruta jako imię drugie^[4]. Dla porównania, najczęściej nadane jako pierwsze, imię Anna nosi 1 072 616 osób^[5]. Nieco do popularyzacji imienia przyczynił sięJózef Ignacy Kraszewski^[2].

Birutaimieniny obchodzi5 lutego^[6] i24 listopada^[2][7].

Zobacz w indeksieSłownika geograficznego Królestwa Polskiego hasłoBiruta

• Biruta, żona księciaKiejstuta i matka księciaWitolda^[2][7];
• Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska, prawniczka polska, była sędziaTrybunału Konstytucyjnego.

Przezwisko „Biruta” nosiła Anna Stogowska – ukochanaMarcina Borowicza, bohateraSyzyfowych pracStefana Żeromskiego.

Pseudonim „Biruta” nosiła równieżAmelia Derewińska(inne języki) (1863–1891) – polska i białoruskaetnografka.

• inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Biruta
• inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Birutė
• inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Birute

• Imiona w układzie alfabetycznym. W: Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 58.ISBN 83-04-03860-9.
• Słownik imion. W: Jan Grzenia: Słownik imion. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 76.ISBN 978-83-01-15644-2.

• Żeńskie imiona bałtyckie

• Szablon cytowania używa pól opisowych
• Artykuły z propozycjami tłumaczeń