| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 listopada 1894 |
| Data i miejsce śmierci | 1 maja 1946 |
| Wzrost | 174 cm |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon | W (1923) |
| US Open | W (1915, 1919) |
| Gra podwójna | |
| Wimbledon | W (1920) |
| US Open | W (1915, 1916, 1920) |
William M. Johnston, Bill Johnston (ur.2 listopada1894 wSan Francisco, zm.1 maja1946 w San Francisco) –amerykańskitenisista, zwycięzcaWimbledonu imistrzostw USA, siedmiokrotny zdobywcaPucharu Davisa.
Johnston nauczył się grać w tenisa jako nastolatek, początkowo podpatrując graczy na publicznych kortach w San Francisco. Słynął głównie z topspinowego forhendu. Uderzenie to uchodziło za najlepszy forhend na świecie[1] do czasu występów ekwadorskiego gracza,Pancho Segury. Amerykanin skutecznie grał również wolejem.
Startując w mistrzostwach USA (obecnie US Open) osiągnął łącznie 8 finałów. Mistrzem zawodów został w latach 1915 i 1919[1]. W 1915 roku pokonał w spotkaniu o tytułMaurice’a McLoughlina, a w edycji z 1919 rokuWilliama Tildena. Razem z Tildenem zmierzył się w finale w latach 1920, 1922–1925, ponosząc porażki[1]. Dla odróżnienia od rywala Johnston nazywany byłLittle Bill[1]. W 1916 roku przegrał finałowe spotkanie zRichardem N. Williamsem.
W grze podwójnej mistrzostw USA Johnston odniósł 3 triumfy, wszystkie zClarence’em Griffinem oraz dotarł do 1 finału. Para była najlepsza w latach 1915, 1916, 1920. W 1921 roku Johnston został zwycięzcą turnieju mikstowego, wspólnie zMary Kendall Browne.
W 1923 roku Amerykanin wygrał Wimbledon, po pokonaniu w finaleFrancisa Huntera.
Johnston miał w swoim dorobku także tytuły mistrza USA na kortach ziemnych, w 1919 i 1920 roku w singlu, w 1919 roku w deblu z Samem Hardym.
Niezależnie od rywalizacji indywidualnej z Tildenem Johnston tworzył z nim skuteczny debel w Pucharze Davisa. Tych dwóch graczy decydowało o serii zwycięstw USA w Pucharze Davisa w latach 1920–1926, w tym okresie Johnston jedyną porażkę poniósł w 1923 roku z AustralijczykiemJamesem Outramem Andersonem. Zgodnie z ówczesnym regulaminem ekipa broniąca trofeum w kolejnej edycji rozgrywek występowała jedynie w finale, stając naprzeciw rywala wyłonionego z grona pretendentów. Do finału w 1920 roku Amerykanie przystępowali z pozycji pretendentów, mając na koncie zwycięstwa nad Francuzami i Brytyjczykami. W finale przeciwko Australii Johnston pokonałGeralda Pattersona iNormana Brookesa, a w parze z Tildenem zdobył także punkt deblowy. W 1921 roku w obronie Pucharu pokonał JapończykówZenzō Shimizu iIchiya Kumagae, w 1922 roku Australijczyków Pattersona iJohna Hawkesa, w 1923 roku Australijczyka Hawkesa (przegrał z Andersonem). W 1924 roku na pozycji drugiego singlisty Johnstona zastąpiłVincent Richards, a udział Johnstona ograniczył się do debla z Tildenem, w którym Amerykanie pokonali Pattersona iPatricka O’Harę Wooda. Kolejne trzy edycje to rywalizacja Amerykanów z Francją. W 1925 i 1926 roku Johnston w obu finałach zwyciężał zReném Lacostem iJeanem Borotrą, ale w 1927 roku to Francuzi zakończyli zwycięsko rywalizację. W tym finale Johnston poniósł dwie porażki, z Reném Lacostem iHenriem Cochetem, co przy porażce Tildena z Lacostem przesądziło o wyniku.
Wkrótce po nieudanym finale Pucharu Davisa w 1927 roku Johnston zakończył karierę. Od czasu służby wojskowej w czasie I wojny światowej jego zdrowie nie było w najlepszym stanie, zmarł w 1946 roku w wieku 51 lat nagruźlicę. W 1958 roku jego nazwisko wpisano domiędzynarodowej tenisowej galerii sławy.
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1915 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 1:6, 6:0, 7:5, 10:8 | |
| Finalista | 1. | 1916 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 6:4, 4:6, 6:0, 2:6, 4:6 | |
| Zwycięzca | 2. | 1919 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 6:4, 6:4, 6:3 | |
| Finalista | 2. | 1920 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 1:6, 6:1, 5:7, 7:5, 3:6 | |
| Finalista | 3. | 1922 | U.S. National Championships, Filadelfia | Trawiasta | 6:4, 6:3, 2:6, 3:6, 4:6 | |
| Zwycięzca | 3. | 1923 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | 6:0, 6:3, 6:1 | |
| Finalista | 4. | 1923 | U.S. National Championships, Filadelfia | Trawiasta | 4:6, 1:6, 4:6 | |
| Finalista | 5. | 1924 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 1:6, 7:9, 2:6 | |
| Finalista | 6. | 1925 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 6:4, 9:11, 3:6, 6:4, 3:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1915 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 2:6, 6:3, 6:4, 3:6, 6:3 | ||
| Zwycięzca | 2. | 1916 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 6:4, 6:3, 5:7, 6:3 | ||
| Zwycięzca | 3. | 1920 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 6:2, 6:2, 6:3 | ||
| Finalista | 1. | 1927 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | 8:10, 3:6, 3:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1921 | U.S. National Championships, Filadelfia | Trawiasta | 3:6, 6:4, 6:3 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 |
|
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |