Beret wzór 1937 –beret żołnierzybroni pancernych i oddziałów zmotoryzowanychWojska Polskiego w latach 1937-1939.
Beret został wprowadzony do użytku rozkazem Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw.Tadeusza Kasprzyckiego z 23 sierpnia 1937.Zastąpił, choć nie wyparł poprzednika wz. 19[potrzebny przypis]. Obokhełmofonów i hełmów czołgowych wz. 15 był on jednym z polowych nakryć głowy używanych w broniach pancernych i oddziałach zmotoryzowanych. Beret należało nosić do ubioru polowego (bojowego i ćwiczebnego) oraz przy pracy przy sprzęcie. Żołnierze broni pancernych i oddziałów zmotoryzowanych mogli nosić beret poza służbą, w czasie prowadzenia pojazdów mechanicznych.
Beret wykonany był z jednego kawałka tkaniny dzianej w kolorze czarnym. Był okrągły, występował w kilku rozmiarach. Beret wewnątrz posiadał potnik skórzany. Na beretach umieszczano wyhaftowanego orzełka. Podgodłem umieszczone symetrycznie oznakistopni wojskowych na czarnej sukiennej podkładce, haftowane szarą jedwabną nitką dla oficerów, z galonu z karmazynowymi brzegami dla żołnierzy niezawodowych, z galonu całkowicie srebrnego dla podoficerów zawodowych[1]. Beret posiadał ogonek (tzw.antenka).
Beret noszono lekko ściągnięty do tyłu oraz lekko przekrzywiony na prawe ucho. Orzeł powinien znajdować się na linii nosa. Oznaki stopnia umieszczano pod godłem.