_(29235406304).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1986 | |||||||||
| Wzrost | 164 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna | |||||||||
| Zakończenie kariery | 4 maja 2021 | |||||||||
| Trener | ||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 2 WTA, 9 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 16(16 stycznia 2017) | |||||||||
| Australian Open | 4R (2016–2018) | |||||||||
| Roland Garros | 4R (2018) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2019) | |||||||||
| US Open | 3R (2014, 2015, 2018) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 32 WTA, 10 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 1(15 lipca 2019) | |||||||||
| Australian Open | F (2020) | |||||||||
| Roland Garros | SF (2018) | |||||||||
| Wimbledon | W (2019, 2023) | |||||||||
| US Open | SF (2014, 2017) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Barbora Strýcová, w latach 2006–2015 występowała pod nazwiskiemZáhlavová-Strýcová (ur.28 marca1986 wPilźnie) –czeskatenisistka, triumfatorka wielkoszlemowegoWimbledonu w grze podwójnej w 2019 i2023 roku, finalistaAustralian Open 2020 również w deblu, dwukrotna mistrzyni juniorskiegoAustralian Open w latach2002 i2003, w deblu wygrywała trzykrotnie, brązowa medalistkaigrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej oraz zdobywczyni Pucharu Federacji w2015 i2016 roku. Reprezentantka Czech w letnich igrzyskach olimpijskich oraz w rozgrywkachPucharu Federacji iPucharu Hopmana.Liderka deblowego rankingu tenisistek od 15 lipca 2019 do 6 października 2019 i od 21 października 2019 do 2 lutego 2020.
Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. W 1999 roku zakwalifikowała się do juniorskich rozgrywek o Puchar Słowacji i doszła tam aż do ćwierćfinału. W styczniu 2000 roku sprawiła sensację, osiągając półfinał mistrzostw Czech. Do września 2001 kilkakrotnie pokonywana w finałach turniejów z uczestnikami do lat osiemnastu. Pechową passę przełamała wHongkongu, wygrywając w półfinale zMariją Szarapową. Na kolejne zwycięstwo czekała kilka miesięcy, ale odniosła je na jednym z najważniejszych pól bitwy – na kortach Melbourne Park. Strýcová zdobyła pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe, eliminującMartę Domachowską,Wierę Duszewinę i ponownie Szarapową. W 2002 roku była w finaleUS Open, pokonana przezMariję Kirilenko. Została liderką obydwu klasyfikacji juniorskich. Obroną tytułu Australian Open w 2003 roku zakończyła występy w turniejach ITF do lat osiemnastu. Czeszka stała się także właścicielką trzech tytułów deblowych w Wielkim Szlemie. W Melbourne w 2001 wygrała, partnerującPetrze Cetkovskiej. W 2002 triumfowała naRoland Garros razem zAnną-Leną Grönefeld, a naWimbledonie zElke Clijsters.
W 2000 roku okazjonalnie próbowała swoich sił w turnieju kobiecym Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Prestojevie. Po szybkiej porażce ponownie powróciła do tego typu zawodów dwa lata później. W maju 2002 odniosła pierwszą wygraną wEdynburgu, pokonując w finaleSofię Arvidsson. W 2003 wLondynie zadebiutowała w imprezie profesjonalnej, a stało się to na kortach Wimbledonu. Przegrała zTetianą Perebyjnis. Swoje najlepsze wyniki osiągnęła w olimpijskim sezonie 2004, kiedy to była w ćwierćfinale wStrasburgu, czwartej rundzieIndian Wells i trzeciej wAmelia Island. 22 marca zadebiutowała w gronie stu najlepszych zawodniczek na świecie. W maju 2005 roku wWarszawie wygrała swój pierwszy turniej profesjonalny w grze podwójnej, partnerując Perebyjnis. Osiągnięcie powtórzyła wRabacie razem zÉmilie Loit. Po tym roku forma Strýcovej uległa znacznemu pogorszeniu. Czeszka wypadła z czołowej setki rankingu, a w 2006 tylko raz wystąpiła w profesjonalnej imprezie – wPradze. W dziewięciu innych startach poległa w kwalifikacjach. W 2007 osiągnęła ćwierćfinał wBogocie, przegrany zTathianą Garbin. Powróciła do rywalizacji w cyklu Międzynarodowej Federacji Tenisowej i radziła sobie tam dobrze, zdobywając trzy tytuły.
W styczniu 2008 powróciła w dobrym stylu, dochodząc do finału deblowych zawodów wAuckland. W grze pojedynczej przegrywała w eliminacjach, wciąż osiągając wymierne rezultaty w imprezach kategorii ITF.
W latach 2010–2012 osiągała największe sukcesy w grze podwójnej wygrywając dwanaście turniejów rangi WTA. Naigrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro sięgnęły wspólnie zLucie Šafářovą po brązowe medale w grze podwójnej. Po igrzyskach rozpoczęła starty z ówczesnąliderką rankinguSanią Mirzą. W trzech wspólnych pierwszych startach wygrały wCincinnati iTokio oraz doszły do ćwierćfinałuUS Open.
W październiku 2012 wykryto w jej organizmiesibutraminę, przez co nałożono na nią karę półrocznej dyskwalifikacji (do 15 kwietnia 2013)[1].
W roku 2018 w grze podwójnej wygrała wIndian Wells, osiągnęła finał wRzymie, triumfowała wNew Haven, doszła do ostatniej rundy wTokio iWuhanie oraz zdobyła tytuł wPekinie. Przez większą część sezonu jej partnerką deblową byłaAndrea Sestini Hlaváčková. W singlu osiągnęła półfinał wBirmingham i ćwierćfinał w Tokio.
Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej i sześciokrotnie przegrywała w finałach. W grze podwójnej łącznie wygrała w 31 turniejach (dziesięć razy w parze zIvetą Benešovą, dziewięć razy w parze zHsieh Su-wei, po dwa razy w parach zRenatą Voráčovą,Sanią Mirzą iAndreą Sestini Hlaváčkovą oraz po razie w parach zTetianą Perebyjnis,Émilie Loit,Vanią King,Poloną Hercog,Klárą Zakopalovą iKarolíną Plíškovą), a także 19 razy przegrywała w finałach.
4 maja 2021 roku poinformowała o zakończeniu kariery tenisowej[2]. 22 marca 2023 ogłosiła powrót do zawodowego tenisa[3].
Jej rodzice noszą imiona Ilona i Jindřich. Siostra Ivona jest studentką i mieszka wStanach Zjednoczonych. W 2006 roku poślubiłaniemieckiego tenisistę,Jakuba Herm-Záhlava (ur. 12 maja 1980). Para rozwiodła się w 2015 roku[4]. Strýcová aktywnie uprawia też łyżwiarstwo figurowe.
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 2R | A | 2R | 3R | 4R | 4R | 4R | 1R | 1R | 1R | A | A | 0 / 14 | 17 – 14 | ||
| French Open | A | A | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 4R | 1R | 2R | A | A | A | 0 / 14 | 8 – 14 | ||
| Wimbledon | A | 1R | 1R | 2R | A | 1R | 3R | 1R | 3R | 2R | 1R | 2R | QF | 1R | 3R | 2R | 3R | SF | NH | A | A | 2R | 0 / 17 | 22 – 17 | ||
| US Open | A | A | 1R | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | Q1 | 3R | 3R | 1R | 2R | 3R | 1R | A | A | A | 1R | 0 / 14 | 8 – 14 | ||
| Ranking na koniec roku | 222 | 161 | 56 | 142 | 164 | 156 | 76 | 69 | 67 | 44 | 92 | 92 | 26 | 41 | 20 | 23 | 33 | 33 | 37 | 336 | – | – | 0 / 59 | 55 – 59 | ||
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | 2R | 2R | 3R | 2R | A | 2R | SF | 3R | 3R | QF | SF | F | 2R | A | A | 0 / 15 | 29 – 15 | |||
| French Open | A | A | A | 2R | 3R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | QF | 2R | A | SF | 3R | 3R | A | A | A | 0 / 15 | 19 – 15 | |||
| Wimbledon | A | A | A | 3R | 2R | 2R | A | 3R | 3R | 3R | 2R | QF | 2R | 3R | 3R | 3R | 3R | W | NH | A | A | W | 2 / 15 | 35 – 13 | |||
| US Open | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | QF | 2R | 2R | SF | 3R | QF | SF | 3R | 3R | A | A | A | 3R | 0 / 16 | 27 – 15 | |||
| Ranking na koniec roku | – | 339 | 179 | 43 | 54 | 80 | 66 | 35 | 20 | 22 | 20 | 44 | 32 | 28 | 17 | 15 | 5 | 1 | 2 | 26 | – | – | 2 / 61 | 110 – 58 | |||
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 2R | A | A | A | 1R | A | A | A | A | 1R | 1R | A | A | 0 / 5 | 3 – 5 | |||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | A | 0 / 2 | 2 – 2 | |||
| Wimbledon | A | A | QF | A | A | A | A | 2R | 1R | 2R | A | A | A | 1R | A | A | A | A | NH | A | A | 1R | 0 / 6 | 4 – 6 | |||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 1R | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | QF | 0 / 3 | 4 – 3 | |||
| 0 / 16 | 13 – 16 | ||||||||||||||||||||||||||
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series(2012–2020) | |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 18 lipca 2010 | Praga | Ceglana |  Ágnes Szávay | 2:6, 6:1, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 18 września 2011 | Québec | Twarda (hala) |  Marina Erakovic | 4:6, 6:1, 6:0 |
| Finalistka | 2. | 9 lipca 2012 | Palermo | Ceglana |  Sara Errani | 1:6, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 15 czerwca 2014 | Birmingham | Trawiasta |  Ana Ivanović | 3:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 18 października 2014 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Annika Beck | 2:6, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 20 lutego 2016 | Dubaj | Twarda | Sara Errani | 0:6, 2:6 |
| Finalistka | 6. | 19 czerwca 2016 | Birmingham | Trawiasta |  Madison Keys | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) |  Magdaléna Rybáriková | 6:4, 6:1 |
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2018 | Półfinał |  Andrea Sestini Hlaváčková | Barbora KrejčíkováKateřina Siniaková | 3:6, 2:6 |
| 2019 | Finał |  Hsieh Su-wei | Tímea Babos Kristina Mladenovic | 1:6, 0:6 |
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2016 | Faza grupowa | Petra KvitováRoberta Vinci | 1:6, 4:6 6:4, 6:3 |
| 2017 | Faza grupowa | Sloane Stephens Anastasija Sevastova | 5:0 krecz 3:6, 4:6 |
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2002 |  Australian Open | Twarda |  Marija Szarapowa | 6:0, 7:5 |
| Finalistka | 2002 | US Open | Twarda | Marija Kirilenko | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2003 | Australian Open | Twarda |  Wiktorija Kutuzowa | 0:6, 6:2, 6:2 |
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2001 | Australian Open | Twarda | Petra Cetkovská | Anna BastrikowaSwietłana Kuzniecowa | 7:6(3), 1:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2002 | French Open | Ceglana | Anna-Lena Grönefeld | Hsieh Su-weiSwietłana Kuzniecowa | 7:5, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 2002 |  Wimbledon | Trawiasta |  Elke Clijsters | Allison BakerAnna-Lena Grönefeld | 6:4, 5:7, 8:6 |
| Finalistka | 2003 | Australian Open | Twarda | Petra Cetkovská | Casey DellacquaAdriana Szili | 3:6, 4:4 krecz |
| Złote medalistki |
|
|---|---|
| Srebrne medalistki | |
| Brązowe medalistki |
|
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
