Państwo jest jednym z zamożniejszych i najbardziej rozwiniętych we wschodniej części Karaibów. Gospodarka kraju tradycyjnie opierała się na uprawie i przetwórstwietrzciny cukrowej, od końca XX wieku istotną rolę odgrywają takżeturystyka iprzemysł lekki[1].
Nazwa wyspy pochodzi zjęzyka portugalskiego. Portugalczycy zwrócili uwagę na miejscową odmianęfigowca, tworzącego dużą siatkękorzeni, przypominającą brodę. Drzewa te nazwano „drzewami brodatymi” (os barbados), skąd przeszła nazwa na całą wyspę.
Barbados zasiedlili 4000 lat temuIndianie. Wyspę odkryli dlaEuropejczyków na początku XVI wiekuportugalscy podróżnicy, jednak jej nie skolonizowali. W 1627 roku na wyspie wylądowaliangielscy koloniści, w pobliżu obecnej miejscowościHoletown, ale na Barbadosie mieszkali równieżHolendrzy. Ci ostatni w 1637 roku przywieźli zBrazyliitrzcinę cukrową i założono na wyspie pierwsze plantacje tej rośliny. Wkrótce kolonia stała się jedną z najważniejszych wśród angielskich posiadłości wNowym Świecie. Strategiczne położenie, zapora z raf koralowych i dużemanufakturycukru przyniosły rozkwit wyspie. Przez cały XVII wiek była ona ważniejsza od posiadłości wAmeryce Północnej. Na Barbados sprowadzanoniewolników zAfryki, którzy pracowali przy uprawie trzciny cukrowej. Barbados cieszył się dużąautonomią.
W 1639 roku na wyspie zebrało się pierwsze ciało ustawodawcze,House of Assembly (Izba Zgromadzenia), pierwsze na zachodniej półkuli. W 1834 roku w całymImperium Brytyjskim zniesiono niewolnictwo. Kryzys systemu kolonialnego doprowadził do powstania ruchów domagających się oderwania odmetropolii, co ostatecznie nastąpiło 30 listopada 1966 roku (rocznice tego wydarzenia są świętem narodowym kraju). Mimo to Barbados iWielka Brytania były do 2021 roku połączoneunią personalną – Barbados należy doWspólnoty Narodów (Commonwealth). W 1983 roku Barbados, wspólnie zeStanami Zjednoczonymi, wziął udział winterwencji wojskowej wGrenadzie.
30 listopada 2021 kraj zerwał unię personalną z Wielką Brytanią, stając sięrepubliką. Głową państwa została wybrana przez parlament prezydent –Sandra Mason[3][4].
Stolicą Barbadosu jest położone na południowym zachodzie wyspy miastoBridgetown. Kraj jest podzielony na 11 parafii (dystryktów) (ang.parish – „parafia”).
Głową państwa jest prezydent wybierany na czteroletnią kadencję przez Izbę Zgromadzenia i Senat.Parlament jest dwuizbowy: Izba Zgromadzenia (izba niższa;House of Assembly) orazSenat (Senate). Wybory do 30-osobowej izby niższej odbywają się co 5 lat.Rząd może rozpisać nowe wybory w dowolnej chwili. Spośród 21 senatorów mianowanych przezprezydenta do powołania 12 wymagana jest opiniapremiera, 2 – przywódcyopozycji, zaś 7 prezydent wybiera osobiście. Prawo wyborcze jest powszechne dla osób, które ukończyły 18. rok życia. Władzę wykonawczą sprawuje premier, mianowany przez prezydenta spośród członków Izby Zgromadzenia. Rząd jest odpowiedzialny przed parlamentem. Władzę sądowniczą sprawująsądy z Sądem Naczelnym, w skład którego wchodzi dodatkowo Sąd Apelacyjny, oba składają się z 4 sędziów. Sędziów mianuje prezydent po zasięgnięciu rady premiera i przywódcy opozycji.
Główne dochody wyspy przynositurystyka. Poza centrum finansowym, stolicą Bridgetown, oraz pełnymi hoteli nadmorskimi wybrzeżami, krajobraz ekonomiczny wyspy jest wiejski, gdzie ciągle uprawia się trzcinę cukrową. W 1990 roku kraj wpadł wrecesję, ale obecnie rozwój gospodarczy sięga 3–5% rocznie.
.svg)
