Bar micwa (hebr. בר מצווה „syn przykazania”) – uroczystośćżydowska, obchodzona od XIV w. Podczas takiej uroczystościchłopiec żydowski staje się odpowiedzialny za własne czyny i przyjmuje obowiązki religijne dorosłego mężczyzny[1].
Pierwszego dnia po 13 urodzinach chłopców uznaje się zadorosłych (tj. zdolnych do przestrzegania przykazań Prawa Mojżeszowego)[1]. Od tego czasu są odpowiedzialni przed Bogiem za swe czyny. Mogą brać pełny udział w uroczystościach religijnych, odbywających się wsynagodze.
Podczas uroczystości bar micwy chłopcy wzywani są po raz pierwszy do odczytania fragmentuTory oraz wygłoszenia do niej komentarza[1]. Chłopcu zakłada się wtedytefilin, czyli „filakteria” – małe, skórzane pudełeczka, które zawierają napisane na pergaminie wersetyTory. Jedno z takich dwóch pudełeczek znajduje się na czole, a drugie przymocowane jest do lewego ramienia u praworęcznych (u leworęcznych do prawego). Oznacza to, że chłopiec oddaje się na służbę Bogu wolą, czynem i rozumem. Wtedy otrzymuje również odrabina torę i modlitewnik.
W XX w. podobne ceremonie zostały wprowadzone także dladziewcząt (bat micwy). Wszabat lub tydzień po uroczystościach urządza się przyjęciekiduszowe.
