Pierwsze osady na terenie obecnego Bad Nauheim pojawiły się ponad 4 tys. lat temu. Tereny te zamieszkiwały plemionaceltyckie. W księgach klasztoruSeligenstadt z roku 900 wpisano osadęNiwiheim. Ta niewielka osada rozkwitła w momencie, kiedy rozpoczęto pozyskiwaniesoli z licznych źródeł bogatych w solankę. Pod koniec lat 90. XX wieku w centrum miasta odkryto fragmenty celtyckich instalacji do produkcji soli. Dzięki dużemu zasoleniu doskonale zachowały się drewniane systemy rur i cystern.
W połowie XIX wieku wraz z nowymi trendami w medycynie, zwłaszcza wbalneologii, zaczęto wykorzystywać miejscowe źródła do kąpieli zdrowotnych. Dodatkowo odkrycie leczniczego działaniadwutlenku węgla zawartego w solankach spowodowało, że Bad Nauheim stopniowo stawało się ulubionym kurortem dla ludzi z chorobami płuc, serca i układu krążenia.
Kluczowym faktem dla rozwoju miasta było to – że w następstwiewojny prusko-austriackiej – ziemie, na których jest ono położone przypadłyWielkiemu Księstwu Hesji i to właśnie dwór książęcy intensywnie, ogromnym nakładem kosztów rozbudowywał kurort. W tym okresie, w roku 1869 Nauheim otrzymało przedrostek „Bad” (pol.zdrój).
Opinię ostatniego wielkiego księcia Hesji i RenuErnsta Ludwiga, wielkiego znawcy sztuki, że gospodarka powinna rozwijać się równolegle ze sztukami pięknymi, skrzętnie wykorzystano przy rozbudowie uzdrowiska.
Pod nadzorem książęcego inspektora budowlanegoWilhelma Josta powstały w latach 1901–1912 secesyjne łaźnie, domy zdrojowe oraz budynki gospodarcze harmonijnie łączące codzienne życie i prace mieszkańców Bad Nauheim ze zdrojową funkcją miasta.
26 września 1911 na Międzynarodowym Kongresie Balneologicznym w Bad Nauheim po raz pierwszy zdefiniowano pojęciewody mineralnej[2].
Symbolem Bad Nauheim jestSprudelhof – kompleks zdrojowy rozbudowany w latach 1905–1912, który zasilany trzema gorącymi źródłami obsługiwał kuracjuszy w 240 łaźniach i pokojach do kąpieli i masaży oraz w luksusowej łaźni książęcej. By usprawnić pracę obsłudze oraz by nie przeszkadzać kuracjuszom wszystkie łaźnie zostały połączone skomplikowaną siecią podziemnych przejść służących do transportu urządzeń i do wywożenia zużytych ręczników i brudnej bielizny do pralni.
Kompleks ten jest jednym z symboli niemieckiej secesji i głównie z tego powodu Bad Nauheim zostało włączone do sieci europejskich miast secesyjnychRéseau Art Nouveau Network.
W mieście znajduje się krytelodowisko Colonel-Knight-Stadion z widownią na 4,5 tysiąca osób gdzie swoje mecze rozgrywa drużynahokeja na lodzieEC Bad Nauheim „Rote Teufel”.
Elvis Presley podczas służby wojskowej mieszkał w Bad Nauheim od 1 października 1958 do 2 marca 1960. Początkowo mieszkał w hoteluVilla Grunewald, a ostatni rok w wynajętym domu przy ulicy Goethestr. W Bad Nauheim jest plac jego imienia oraz pomnik upamiętniający jego pobyt.
Franklin Delano Roosevelt – późniejszy 32. prezydent USA, część dzieciństwa spędził w Europie, z czego w latach 1891–1896 często towarzyszył rodzicom podczas ich kuracji w Bad Nauheim. Podczas pierwszego pobytu, przez około sześć tygodni, uczęszczał do tutejszej szkoły[5].
James Peace – szkocki kompozytor, podczas służby wojskowej mieszkał w Bad Nauheim od 27 września 1991 do 7 lipca 2009.
Ludwik Zamenhof, twórca językaesperanto mieszkał jesienią roku 1906 w willi przy Lessingstraße. Na budynku umieszczona jest tablica upamiętniająca jego pobyt.
Maria Konopnicka w latach 1897–1907 wielokrotnie przyjeżdżała do Bad Nauheim na odpoczynek i kurację[8].
Alfred Biedermann zmarł w Bad Nauheim 29 sierpnia 1936 (pochowamy, po kremacji, na cmentarzu ewangelickim w Łodzi, jeden z najpoważniejszych łódzkich fabrykantów, współtwórca miejskiej i podmiejskiej komunikacji w Łodzi, długoletni prezes zarząduTowarzystwa „Saturn” w Czeladzi).