BTR-70
 |
Dane podstawowe |
Państwo | ZSRR
|
---|
Producent | Arzamaska Fabryka Maszyn |
---|
Typ pojazdu | transporter opancerzony |
---|
Trakcja | kołowa (8x8) |
---|
Załoga | 3+7 |
---|
Historia |
Produkcja | 1973–1984 |
---|
Dane techniczne |
Silnik | 2 xsilnik gaźnikowyZMZ-4908 o mocy 120 KM każdy |
---|
Transmisja | mechaniczna, 8/2 |
---|
Poj. zb. paliwa | 290 l |
---|
Długość | 7,54 m |
---|
Szerokość | 2,80 m |
---|
Wysokość | 2,32 m |
---|
Prześwit | 0,475 m |
---|
Masa | 11,5 t (bojowa) |
---|
Moc jedn. | 14,7 kW/t (20,86 KM/t) |
---|
Osiągi |
Prędkość | 80 km/h 40 km/h (po drodze, z uzyciem jednego silnika) 10 km/h (pływania) |
---|
Zasięg pojazdu | 600–700 km |
---|
Pokonywanie przeszkód |
Rowy (szer.) | 2,0 m |
---|
Ściany (wys.) | 0,6 m |
---|
Kąt podjazdu | 30° |
---|
Przechył boczny | 25° |
---|
Dane operacyjne |
Uzbrojenie |
1 xwkmKPWT kalibru 14,5 mm (500 naboi) 1 xkmPKT kalibru 7,62 mm (2000 naboi) |
Użytkownicy |
Armia Radziecka |
Rzuty |
 |
|
BTR-70 – radzieckitransporter opancerzony z wieżą odBRDM-2.
W 1959 roku do uzbrojenia wprowadzono transporter opancerzonyBTR-60P. W 1966 roku powstała finalna wersja tego wozu oznaczona BTR-60PB. W następnych latach rozpoczęto projektowanie nowego kołowegobwp oznaczonego jako GAZ-50. Był on wyposażony w wieżę identyczną jakBMP-1 iBMD-1.
Prototyp GAZa-50 był gotowy w 1970 roku. Testy wykazały, że GAZ-50 jest konstrukcją pod każdym względem doskonalszą od BTR-60, ale całkowite zastąpienie kołowych transporterów opancerzonych kołowymi bojowymi wozami piechoty (tak jak to się stało w przypadku pojazdów gąsienicowych) przekraczało możliwości radzieckiej gospodarki. Podstawową przyczyną wysokiej ceny GAZa-50 była skomplikowana wieża mieszcząca armatę 73 mm, jej automat ładowania, karabin maszynowy i wyrzutnięppk. Dlatego postanowiono zintegrować wieżę BTR-60PB z kadłubem GAZa-50. Powstały w ten sposób pojazd otrzymał oznaczenie fabryczne GAZ-4905, a po przyjęciu do uzbrojenia w 1972 roku nazwę BTR-70.
Produkcję seryjną nowego wozu uruchomiono w 1976 roku. W następnych latach BTR-70 zaczął wypierać BTR-60 z jednostek piechoty zmotoryzowanej.
BTR-70 swój chrzest bojowy przeszedł podczaswojny w Afganistanie. Pojazd był oceniany znacznie wyżej niż BTR-60, ale były też uwagi krytyczne. Za największe wady uznawano skomplikowany układ napędowy, małe rozmiary włazów utrudniające opuszczanie wozu i niski kąt podniesienia uzbrojenia utrudniający zwalczanie celów położonych na stokach gór. W efekcie pod koniec lat70. zaczęto wyposażać BTR-70 w nowe wieże o zwiększonym do +60° kącie podniesienia uzbrojenia, a od 1984 roku BTR-70 był uzupełniany przez nowyBTR-80.
BTR-70 nadal pozostaje na uzbrojeniu państw powstałych po rozpadzie ZSRR.
BTR-70 oraz BTR-70M zostały użyte podczasInwazji Rosji na Ukrainę. Do tej pory wizualnie naliczono 5 zniszczonych pojazdów oraz 2 przejęte przezSiły Zbrojne Ukrainy[1].
- BTR-70 – transporter opancerzony. Wersja podstawowa.
- BTR-70A, BTR-70W (oznaczenia nieoficjalne) – transporter opancerzony wyposażony w wieżę o zwiększonym kącie podniesienia uzbrojenia.
- BTR-70-AGS – wersja ze zdemontowaną wieżą i umocowanym w jej miejscugranatnikiem automatycznymAGS-17.
- BTR-70K – wóz dowodzenia. W przedziale desantowym umieszczono stanowiska do pracy na mapach, radiostację R-123M, radiolokacyjne urządzenie odzewowe, aparaturę nawigacyjną TNA-3 i dwie przenośne radiostacje R-107M. Załoga pojazdu składała się z 3 żołnierzy oraz 4 oficerów sztabowych.
- BTR-70Ch – wóz rozpoznania skażeń. Wyposażony w układ rozpoznania skażeń promieniotwórczych i chemicznych typu GO-27.
- BTR-70MS – wóz łączności. Wyposażony w dodatkowe radiostacje, łącznice telefoniczną i agregat prądotwórczy.
- SPR-2 –opancerzony transporter rozpoznawczy. Wyposażony w radar obserwacji pola walki.
- BTR-70BREM – wóz pomocy technicznej. Wyposażony w wyciągarkę, dźwig, komplet narzędzi i części zamiennych umożliwiający polowe naprawy transporterów BTR-70.
- BTR-70DI (BTR-7) – ukraińska modernizacja BTR-70.
- BTR-70M – zmodernizowany wóz wyposażony w pojedynczy silnik KAMAZ-740.3 z nowym układem przeniesienia napędu[2].
- BTR-70MB1 – białoruska modernizacja opracowana przez 140. Zakład Remontowy z Borysowa[3][4].
- TAB-77 – rumuńska wersja licencyjna.
- Igor Witkowski: Lekkie i średnie opancerzone wozy bojowe. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993.ISBN 83-86028-02-5. Brak numerów stron w książce
- Wiesław Barnat, Edward Cypko, Mariusz Radzimierski. Transporter opancerzony BTR-70. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 4. s. 19–22. ISSN 1230-1655.
Radzieckie i rosyjskie pojazdy wojskowe po 1945