 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 stycznia 1867 | ||
| Data i miejsce śmierci | 30 kwietnia 1937 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Biskup diecezjalny kielecki | |||
| Okres sprawowania | 1910–1937 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 24 kwietnia 1892 | ||
| Nominacja biskupia | 7 kwietnia 1910 | ||
| Sakra biskupia | 5 czerwca 1910 | ||
| |||
| Data konsekracji | 5 czerwca 1910 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Augustyn Łosiński (ur.27 grudnia 1866?/8 stycznia 1867 wKrzywniszkach kołoMohylewa, zm.30 kwietnia1937) – polskiduchownyrzymskokatolicki,biskup diecezjalny kielecki w latach 1910–1937.
Gimnazjum ukończył wDyneburgu. Uczęszczał do seminarium w Petersburgu i podjął studia w tamtejszejCesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej. 24 kwietnia 1892 przyjął w Petersburguświęcenia kapłańskie.Był profesorem,ojcem duchownym irektorem seminarium duchownego orazkanonikiem kapituły katedralnej w Petersburgu.7 kwietnia 1910 został mianowanybiskupem diecezjalnymdiecezji kieleckiej.Sakrę biskupią przyjął 5 czerwca 1910 w Petersburgu z rąk bp.Stefana Denisewicza, aingres dokatedry kieleckiej odbył 29 czerwca 1910. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii, w 1924 reaktywowałkolegiatę w Wiślicy. Erygował muzeum, założył „Przegląd Diecezjalny”, w 1927 przeprowadził w Kielcach Isynod diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów w 1925 diecezja została włączona do metropolii krakowskiej.
Przeciwnikruchu ludowego, szczególnie ostro zwalczałzaraniarzy[1]. W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. SympatykNarodowej Demokracji[2]. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiemJózefa Piłsudskiego. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim aStolicą Apostolską. Nie wywiesił wtedy flag żałobnych, a tylko flagi państwowe bez oznak żałoby, a także odmówił żądaniu władz bicia w dzwony kościelne. Wówczas członkowieZwiązku Legionistów i innych organizacji prorządowych weszli samowolnie na dzwonnicę katedry i zaczęli bić w dzwony. Biskup wysłał ludzi, którzy usiłowali temu przeszkodzić, ale bezskutecznie, po czym doszło do zamieszek. Podburzony tłum usiłował wedrzeć się do rezydencji biskupa, co zostało udaremnione dzięki interwencji policji[3]. W maju 1935 ministerJózef Beck zażądał od papieżaPiusa XI odwołania Łosińskiego. Konflikt zakończył się dopiero wraz ze śmiercią biskupa.
Konsekrował biskupa pomocniczego kieleckiegoFranciszka Sonika (1936)[4]. Był współkonsekratorem w czasie sakry biskupa pomocniczego łuckiego i żytomierskiegoLongina Żarnowieckiego (1910), biskupów sandomierskich: diecezjalnegoMariana Józefa Ryxa (1910) i pomocniczegoPawła Kubickiego (1918) oraz biskupa diecezjalnego częstochowskiegoTeodora Kubiny (1926)[5].
Pochowany został w krypciekieleckiej bazyliki[6].
| Biskupi diecezjalni |
|
|---|---|
| Biskupi pomocniczy |
|
