Astrocyty,komórki gwiaździste,glej gwiaździsty – największe (8–15 μm)komórki glejowe, charakteryzujące się nieregularnym kształtem, posiadające wypustki rozgałęziające się we wszystkich kierunkach. Występują wośrodkowym układzie nerwowym. Pełnią wiele funkcji, m.in.: uczestniczą wprzekaźnictwie nerwowym, przemianachamoniaku ikreatyny, procesach regeneracji orazfagocytozy, a także tworząbarierę krew-mózg[1].
Astrocyty komunikują się też między sobą i zneuronami – wydzielają oraz wychwytująneuroprzekaźniki (odebrane sygnały są przekazywane wewnątrz astrocytów za pomocą szybkich zmian stężenia jonówwapnia[2]). Wypustki astrocytów otaczająsynapsy neuronów i wpływają na przekazywanie sygnału przez synapsę między neuronami. W zniszczonych rejonachmózgu, jeżeli ubytek tkanki nie jest duży, tworzą tzw.blizny glejowe. Podstawą uczenia się i pamięci jest tworzenie sieci neuronów odługotrwale wzmocnionym przewodnictwie synaptycznym, dlatego astrocyty wpływają na uczenie się ipamięć[3].
Wyróżnia się dwa typy astrocytów[3]:
Na poziomie komórkowym największa różnica pomiędzykorą mózgu człowieka i myszy występuje między astrocytami: ludzkie mają około 20 razy większą objętość i znacznie bardziej skomplikowane kształty. Wyjątkową formą dlanaczelnych są astrocyty z długimi wypustkami przechodzącymi przez kilka warstw kory mózgowej. Gdy ludzkie astrocyty wszczepiono eksperymentalnie do mózgu myszy, spowodowało to szybsze jej uczenie się[2].
