Asparagina jest pierwszym wyizolowanym aminokwasem. W 1806 r. dwaj francuscy chemicy –Pierre Jean Robiquet iLouis Nicolas Vauquelin otrzymali i opisali kryształy enancjomeruL z soku bogatych w ten związekszparagów (stąd nazwa związku)[8][9]. Robiquet, pracując w prywatnym laboratorium Vauquelina, wyizolował asparaginę gdy starał się zidentyfikować składnik odpowiadający za moczopędność soku ze szparagów, stosowanego wówczas jako medykament[10]. Drugi z enencjomerów, o konfiguracjiD, odkrył w 1886 r. włoski chemikArnaldo Piutti(inne języki) (1857–1928). Asystował on przy przemysłowej produkcji asparaginy. Z ekstraktu 6,5 tony kiełkówwyki wykrystalizowano wówczas 20 kg tego produktu. Ług pokrystalizacyjny pozostawiono. Z czasem odparowała z niego woda i wykrystalizowałyenancjomorficzne kryształy, z których Piutti ręcznie wyodrębnił 100 g substancji, która okazała się być enancjomeremD asparaginy. Piutti zaobserwował też, że nowy enancjomer ma słodki smak, w przeciwieństwie do bezsmakowej formyL. Uznaje się to za kamień milowy w odkryciu enancjoselektywności układów biologicznych[8].
↑abcJosephJ.GalJosephJ.,PedroP.CintasPedroP.,Early History of the Recognition of Molecular Biochirality, [w:]Biochirality. Origins, Evolution and Molecular Recognition,PedroP.Cintas (red.), Springer, 2013 (Topics in Current Chemistry, t. 333), s. 17–21,DOI: 10.1007/128_2012_406,ISBN 978-3-642-37626-9.
↑L.N.L.N.VauquelinL.N.L.N.,P.J.P.J.RobiquetP.J.P.J.,La découverte d’un nouveau principe végétal dans le suc des asperges, „Annales de Chimie”, 57, 1806, s. 88–93(fr.).
