_(cropped).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 kwietnia 1996 | |||||||||
| Wzrost | 166 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand | |||||||||
| Status profesjonalny | 2010 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 23 marca 2022 | |||||||||
| Trener | Craig Tyzzer | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 15 WTA, 4 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 1(24 czerwca 2019) | |||||||||
| Australian Open | W (2022) | |||||||||
| Roland Garros | W (2019) | |||||||||
| Wimbledon | W (2021) | |||||||||
| US Open | 4R (2018, 2019) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 12 WTA, 9 ITF | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 5(21 maja 2018) | |||||||||
| Australian Open | F (2013) | |||||||||
| Roland Garros | F (2017) | |||||||||
| Wimbledon | F (2013) | |||||||||
| US Open | W (2018) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Ashleigh Barty (ur.24 kwietnia1996 wIpswich) –australijskatenisistka ikrykiecistka, zwyciężczyniFrench Open 2019,Wimbledonu 2021 iAustralian Open 2022 w grze pojedynczej orazUS Open 2018 w grze podwójnej, finalistkaAustralian Open,Wimbledonu iUS Open w 2013 roku orazFrench Open 2017 w grze podwójnej kobiet, brązowa medalistkaigrzysk olimpijskich z Tokio (2020) w grze mieszanej.Liderka rankingu WTA od 24 czerwca do 11 sierpnia 2019 i ponownie od 9 września 2019. 23 marca 2022 roku ogłosiła zakończenie kariery, będąc numerem jeden w rankingu WTA.
Na przełomie 2015 i 2016 roku przez krótki czas uprawiałakrykiet, grając jeden sezon wWomen's Big Bash League w zespoleBrisbane Heat.
Zaczęła grać w wieku 5 lat. Jej ulubioną nawierzchnią jest nawierzchnia ziemna. Największym sukcesem Australijki jest zwycięstwo wWimbledonie 2011 singla juniorek. W finale pokonałaIrinę Chromaczową 7:5, 7:6. Po drodze wyeliminowała m.in. jedną z faworytek, FrancuzkęCarolinę Garcia.
W 2012 dostała dziką kartę do turniejuAustralian Open i przegrała w pierwszej rundzie 6:2, 7:6(4) z GruzinkąAną Tatiszwili.
WAustralian Open 2013 wzięła udział jako zawodniczka z dziką kartą. Odpadła jednak w pierwszej rundzie singla, przegrywając zDominiką Cibulkovą 6:3, 0:6, 1:6. W zawodach gry podwójnej doszła do finału. Razem zCasey Dellacqua uległy w finaleSarze Errani iRobercie Vinci wynikiem 2:6, 6:3, 2:6. NaWimbledonie, także z Dellacqua, osiągnęła finał. Australijki uległy w nimHsieh Su-wei iPeng Shuai wynikiem 6:7(1), 1:6. NaUS Open, również w parze z Dellacqua, osiągnęła fazę finałową. W meczu o mistrzostwo uległyAndrei Hlaváčkovej iLucie Hradeckiej wynikiem 7:6(4), 1:6, 4:6.
W sezonie 2014 Australijki triumfowały w zawodach wStrasburgu, gdzie w finale pokonałyTatianę Búę iDanielę Seguel 4:6, 7:5, 10–4. Po sezonie2014 postanowiła zawiesić karierę.
W lutym 2016 roku wróciła na zawodowe korty. Początkowo tylko w grze podwójnej. W marcu, już w trzecim starcie, wspólnie zCasey Dellacquą doszła do finału turnieju w Canberze (porażka zLee Ya-hsuan iRiko Sawayanagi 4:6, 5:7). Tydzień później, u bokuAriny Rodionowej wygrała drugą edycję tego turnieju (pokonałyKanae Hisami iVaratchaya Wongteanchai 6:4, 6:2). W maju wystąpiła wreszcie w grze pojedynczej podczas turnieju ITF w Eastbourne. Po wygraniu kwalifikacji doszła aż do półfinału. Na tym samym etapie zakończyła rozgrywki deblowe. Pierwszy występ w turnieju rangi WTA zaliczyła w czerwcu wNottingham. Wygrała eliminacje, a przegrała dopiero w ćwierćfinale zKarolíną Plíškovą 6:7(2), 6:7(7).
Dzięki dzikiej karcie wystąpiła na Wimbledonie. Wgrze pojedynczej przegrała w drugiej rundzie eliminacji, a wdeblu, wspólnie zLaurą Robson, odpadła już w pierwszym meczu, ulegając siostrom Chan:Hao-ching iYung-jan 4:6, 2:6.
Do końca sezonu wystąpiła już tylko w jednym turnieju: kategorii WTA 125K series wTajpej. Po wygraniu kwalifikacji skreczowała w ćwierćfinale zJewgieniją Rodiną przy stanie 6:1, 0:3.
Dzięki dzikim kartom wystąpiła w cyklu turniejów w Australii: wBrisbane przegrała w drugiej rundzie, wHobart nie przeszła kwalifikacji, ale wAustralian Open doszła aż do trzeciej rundy. W grze podwójnej podczaspierwszego w sezonie turnieju wielkoszlemowego wspólnie ze swoją stałą partnęrkąCasey Dellacquą odpadła dopiero w ćwierćfinale, eliminując w drugiej rundzie, rozstawione z nr 5.,Martinę Hingis iCoco Vandeweghe 6:2, 7:5.
W marcu 2017 pierwszy raz w karierze wygrała turniej singlowy rangiWTA. Jako kwalifikantka doszła wKuala Lumpur aż do finału, w którym pokonałaNao Hibino 6:2, 6:3. W stolicy Malezji wygrała również rozgrywki gry podwójnej. Dzięki temu sukcesowi awansowała do pierwszej 100 rankingu singlowego WTA. W maju wStrasburgu w grze pojedynczej ponownie udanie przeszła przez eliminacje, lecz została powstrzymana w ćwierćfinale przezDarję Gawriłową 4:6, 7:6(3), 6:7(5). W deblu straciła tylko jednego seta na drodze do drugiego tytułu w sezonie – w finale pokonały paręChan Hao-ching –Chan Yung-jan 6:4, 6:2.
Podczas wielkoszlemowego French Open wgrze pojedynczej przegrała już w pierwszej rundzie zMadison Keys 3:6, 2:6. Wdeblu wyrównała swoje dotychczasowe osiągnięcie dochodząc do finału turnieju. W decydującym meczu nie sprostały liderkom rozgrywek, parzeBethanie Mattek-Sands –Lucie Šafářová 2:6, 1:6. Kolejny sukces przyszedł wBirmingham, gdzie w singlu pokonała m.in.Barborę Strýcovą 6:3, 3:6, 6:1 i w półfinaleGarbiñe Muguruzę 3:6, 6:4, 6:3. W meczu mistrzowskim uległa powracającej po półrocznej przerwiePetrze Kvitovej 6:3, 3:6, 2:6. W turnieju gry podwójnej w półfinale otrzymały walkower odSani Mirzy iCoco Vandeweghe, by w finale pokonać Chan Hao-ching iZhang Shuai 6:1, 2:6, 10–8. Finał singla w turnieju rangiPremier pozwolił Barty na awans w rankingu WTA na 54. miejsce (notowanie z 26 czerwca 2017 roku). W rankingu gry podwójnej awansowała na 21. pozycję. Tydzień później wEastbourne wystąpiła tylko w grze podwójnej i osiągnęła kolejny finał, piąty z rzędu. W decydującym meczu turnieju musiała jednak uznać wyższośćChan Yung-jan iMartiny Hingis przegrywając 3:6, 5:7.
23 marca 2022 roku Barty ogłosiła zakończenie kariery. Stało się to podczas wywiadu zCasey Dellacquą – byłą partnerką w deblu. Barty została drugą tenisistką w historiiWTA (poJustine Henin w 2008 roku), która odeszła z profesjonalnej gry jako aktualna liderka rankingu singlowego[1].
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie eliminacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
| Turniej | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 1R | 1R | 1R | A | A | 3R | 3R | QF | SF | QF | W | 1 / 9 | 24 – 8 | ||||||||||||
| French Open | A | 1R | 2R | 1R | A | A | 1R | 2R | W | A | 2R | A | 1 / 7 | 10 – 6 | ||||||||||||
| Wimbledon | A | 1R | Q1 | Q3 | A | Q2 | 1R | 3R | 4R | NH | W | A | 1 / 5 | 12 – 4 | ||||||||||||
| US Open | Q1 | A | 2R | 1R | A | A | 3R | 4R | 4R | A | 3R | A | 0 / 6 | 11 – 6 | ||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 669 | 195 | 164 | 218 | – | 325 | 17 | 15 | 1 | 1 | 1 | – | 3 / 27 | 57 – 24 | ||||||||||||
| Turniej | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 1R | F | 2R | A | A | QF | 2R | 2R | 2R | 2R | A | 0 / 8 | 13 – 6 | |||||||||||||
| French Open | A | A | 1R | QF | A | A | F | 1R | 3R | A | A | A | 0 / 5 | 10 – 5 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | F | QF | A | 1R | QF | A | 3R | NH | A | A | 0 / 5 | 13 – 4 | |||||||||||||
| US Open | A | A | F | 1R | A | A | 2R | W | F | A | A | A | 1 / 5 | 17 – 4 | |||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 172 | 12 | 39 | – | 263 | 11 | 7 | 19 | 14 | 102 | – | 1 / 23 | 53 – 19 | |||||||||||||
| Turniej | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 1R | 1R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 3 | 1 – 3 | |||||||||||||
| French Open | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | QF | 3R | A | A | A | 1R | A | NH | A | A | 0 / 3 | 3 – 3 | |||||||||||||
| US Open | A | A | 2R | QF | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||||||||
| 0 / 9 | 7 – 9 | ||||||||||||||||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 5 marca 2017 | Kuala Lumpur | Twarda |  Nao Hibino | 6:3, 6:2 |
| Finalistka | 1. | 25 czerwca 2017 | Birmingham | Trawiasta |  Petra Kvitová | 6:4, 3:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 30 września 2017 | Wuhan | Twarda |  Caroline Garcia | 7:6(3), 6:7(4), 2:6 |
| Finalistka | 3. | 13 stycznia 2018 | Sydney | Twarda |  Angelique Kerber | 4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 17 czerwca 2018 | Nottingham | Trawiasta |  Johanna Konta | 6:3, 3:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 4 listopada 2018 | Zhuhai | Twarda (hala) |  Wang Qiang | 6:3, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 12 stycznia 2019 | Sydney | Twarda | Petra Kvitová | 6:1, 5:7, 6:7(3) |
| Zwyciężczyni | 4. | 30 marca 2019 | Miami | Twarda | Karolína Plíšková | 7:6(1), 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 8 czerwca 2019 | French Open | Ceglana | Markéta Vondroušová | 6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 6. | 23 czerwca 2019 | Birmingham | Trawiasta | Julia Görges | 6:3, 7:5 |
| Finalistka | 5. | 6 października 2019 | Pekin | Twarda | Naomi Ōsaka | 6:3, 3:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 7. | 3 listopada 2019 | Shenzhen | Twarda (hala) |  Elina Switolina | 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 8. | 18 stycznia 2020 | Adelaide | Twarda | Dajana Jastremśka | 6:2, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 9. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda |  Garbiñe Muguruza | 7:6(3), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 10. | 3 kwietnia 2021 | Miami | Twarda |  Bianca Andreescu | 6:3, 4:0 krecz |
| Zwyciężczyni | 11. | 25 kwietnia 2021 | Stuttgart | Ceglana (hala) |  Aryna Sabalenka | 3:6, 6:0, 6:3 |
| Finalistka | 6. | 8 maja 2021 | Madryt | Ceglana | Aryna Sabalenka | 0:6, 6:3, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 12. | 10 lipca 2021 | Wimbledon | Trawiasta | Karolína Plíšková | 6:3, 6:7(4), 6:3 |
| Zwyciężczyni | 13. | 22 sierpnia 2021 | Cincinnati | Twarda |  Jil Teichmann | 6:3, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 14. | 9 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda |  Jelena Rybakina | 6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 15. | 29 stycznia 2022 | Australian Open | Twarda |  Danielle Collins | 6:3, 7:6(2) |
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2019 | Zwycięstwo | Elina Switolina | 6:4, 6:3 |
| 2021 | nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu | ||
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2013 | Zawodniczki rezerwowe |  Casey Dellacqua | nie wystąpiły | |
| 2017 | Ćwierćfinał | Casey Dellacqua |  Kiki Bertens Johanna Larsson | 6:7(7), 7:6(1), 6–10 |
| 2018 | Półfinał | Coco Vandeweghe |  Tímea BabosKristina Mladenovic | 7:6(5), 3:6, 8–10 |
| 2019 | Zawodniczki rezerwowe | Wiktoryja Azaranka | nie wystąpiły – zrezygnowały ze startu | |
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2017 | Półfinał | Coco Vandeweghe | 3:6, 3:6 |
| 2018 | Zwycięstwo | Wang Qiang | 6:3, 6:4 |
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
| Zwyciężczyni | 1. | 19/02/2012 | Sydney | 25 000 | Twarda | Olivia Rogowska | 6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 2. | 26/02/2012 | Mildura | 25 000 | Trawiasta | Viktorija Rajicic | 6:1, 7:6 |
| Finalistka | 1. | 25/03/2012 | Ipswich | 25 000 | Ceglana |  Sandra Zaniewska | 6:7, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 17/06/2012 | Nottingham | 50 000 | Trawiasta | Tatjana Malek | 6:1, 6:1 |
| Finalistka | 2. | 07/10/2012 | Esperance | 25 000 | Twarda | Olivia Rogowska | 0:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 28/10/2012 | Traralgon | 25 000 | Twarda |  Arina Rodionowa | 6:2, 6:3 |
| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
| Zwyciężczyni | 1. | 17/06/2012 | Nottingham | 50 000 | Trawiasta | Sally Peers | Réka Luca Jani Maria João Koehler | 7:6(2), 3:6, 10–5 |
| Zwyciężczyni | 2. | 07/10/2012 | Esperance | 25 000 | Twarda | Sally Peers | Victoria LarrièreOlivia Rogowska | 4:6, 7:6(5), 10–4 |
| Finalistka | 1. | 27/10/2012 | Traralgon | 25 000 | Twarda | Sally Peers |  Cara BlackArina Rodionowa | 6:2, 6:7(4), 8–10 |
| Zwyciężczyni | 3. | 02/11/2012 | Bendigo | 25 000 | Twarda | Sally Peers | Cara BlackArina Rodionowa | 7:6(12), 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 4. | 25/11/2012 | Toyota | 75 000 | Dywanowa (hala) | Casey Dellacqua | Miki Miyamura Varatchaya Wongteanchai | 6:1, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 5. | 24/03/2013 | Innisbrook | 25 000 | Ceglana | Alizé Lim |  Paula Cristina Gonçalves María Irigoyen | 6:1, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 6. | 13/04/2013 | Pelham | 25 000 | Ceglana | Arina Rodionowa |  Kao Shao-yuanLee Hua-chen | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 7. | 11/02/2016 | Perth | 25 000 | Twarda | Jessica Moore | Alison BaiAbbie Myers | 3:6, 6:4, 10–8 |
| Finalistka | 2. | 25/02/2016 | Port Pirie | 25 000 | Twarda | Casey Dellacqua | Lee Ya-hsuanRiko Sawayanagi | 4:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 8. | 18/03/2016 | Canberra | 25 000 | Ceglana | Arina Rodionowa | Kanae HisamiVaratchaya Wongteanchai | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 9. | 25/03/2016 | Canberra | 25 000 | Ceglana | Arina Rodionowa | Eri HozumiMiyu Katō | 5:7, 6:3, 10–7 |
| Runda | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Australia [1] | ||
| I runda | Hiszpania:Sara Sorribes Tormo | 3:6, 4:6 |
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Australia | |||
| I runda | Storm Sanders [6] | Japonia:Nao Hibino /Makoto Ninomiya | 6:1, 6:2 |
| II runda | Chiny:Xu Yifan /Yang Zhaoxuan | 6:4, 6:4 | |
| Ćwierćfinał | Czechy:Barbora Krejčíková /Kateřina Siniaková [1] | 6:3, 4:6, 7–10 | |
| Runda | Partner | Przeciwnicy | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Australia | |||
| I runda | John Peers | Argentyna:Nadia Podoroska /Horacio Zeballos | 6:1, 7:6(3) |
| Ćwierćfinał |  Grecja:Maria Sakari /Stefanos Tsitsipas [2] | 6:4, 4:6, 10–6 | |
| Półfinał |  Rosyjski Komitet Olimpijski:Anastasija Pawluczenkowa /Andriej Rublow [4] | 7:5, 4:6, 11–13 | |
| O brązowy medal |  Serbia:Nina Stojanović /Novak Đoković | walkower | |
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2011 | Wimbledon | Trawiasta | Irina Chromaczowa | 7:5, 7:6(3) |
W 2015 roku postanowiła odpocząć od tenisa i spróbować swoich sił wkrykiecie. W październiku tego samego roku podpisała jednosezonowy kontrakt zBrisbane Heat występującym w australijskiejWomen's Big Bash League, najważniejszym kobiecym turnieju w najkrótszej odmianie krykieta,Twenty20. W swoim pierwszym meczu zdobyła 39 punktów, zaliczając przy tym rzadkie wśród kobiet uderzenie za 6 punktów. W sezonie 2015/16 wystąpiła w 9 z 14 meczów swojej drużyny oraz zdobyła 68 punktów, co dało jej średnią 11,33 punktu na inningsa. W lutym 2016 roku porzuciła krykiet, wznawiając karierę tenisową.
| Złoci medaliści | |
|---|---|
| Srebrni medaliści | |
| Brązowi medaliści |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
