Arnolf z Mirzyńca (zm. przed 6 stycznia 1491 wKrakowie) – polskikanonik, doktorprawa kanonicznego iteologii, rektorAkademii Krakowskiej, posiadałuprawnienia notarialne^[1].

Syn Piotra, bratanek Mikołaja z Mirzyńca. W 1448 rozpoczął studia w Akademii Krakowskiej, gdzie w 1451 uzyskałbakalaureatartium. Od 1449 studiował również nauki prawne, zaś od 1458 występował jako doktor i wykładowca prawa kanonicznego. Następnie rozpoczął studia teologiczne, zaś doktorem w tej dziedzinie został prawdopodobnie w 1471. Czterokrotnie został wybranyrektorem Akademii Krakowskiej (1462, 1462/63, 1470/71, 1480/81). Piastował także różne godności kościelne: w 1460 został kanonikiem płockim, w 1468 kanonikiem gnieźnieńskim, w 1470 proboszczemkościoła Wszystkich Świętych w Krakowie, w 1474 kanonikiem katedralnym krakowskim. W 1471 był posłemKazimierza Jagiellończyka dokurii rzymskiej.

Posiadał bogatą bibliotekę, przekazaną bibliotece kapituły krakowskiej. Był kopistą i prawdopodobnie autoremModlitwy do św. Jarnołta, zachowanej w rękopisie wBibliotece Jagiellońskiej.

Zmarł w Krakowie przed 6 stycznia 1491.

• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 51-52.ISBN 978-83-01-16675-5.

• Absolwenci i studenci Akademii Krakowskiej
• Notariusze I Rzeczypospolitej
• Rektorzy Akademii Krakowskiej
• Polscy kanoniści (I Rzeczpospolita)
• Prepozyci kapituły kolegiackiej Wszystkich Świętych w Krakowie
• Kanonicy gnieźnieńscy
• Kanonicy krakowskiej kapituły katedralnej
• Kanonicy płoccy
• Ludzie związani z Płockiem (I Rzeczpospolita)
• Teolodzy katoliccy I Rzeczypospolitej