Ukończył studia prawnicze. W 1948 zajął się działalnością polityczną jako sekretarz prowincjonalny chadecji wPesaro. Stopniowo awansował w hierarchii partyjnej, od 1954 był członkiem władz centralnych. Dwukrotnie (1969–1973 i 1989–1992) pełnił funkcję jej sekretarza (przewodniczącego)[2].
Pod koniec lat 60. był ministrem ds. przedsiębiorstw państwowych i do kontaktów zONZ w dwóch gabinetach, na czele których stałMariano Rumor. PremierAldo Moro powierzył mu tekę ministra obrony w swoim czwartym i piątym rządzie (1974–1976). W trzecim, czwartym i piątym gabinecieGiulia Andreottiego (1976–1979) kierował resortem spraw zagranicznych.
Pomiędzy 18 października 1980 a 28 czerwca 1981 sprawował urząd premiera Włoch. Stał na czele rządu tworzonego przez koalicję chadeków,socjalistów,socjaldemokratów irepublikanów[4]. W latach 1983–1987 w dwóch rządachBettina Craxiego pełnił funkcję wicepremiera.
Arnaldo Forlani należał do najbardziej wpływowych polityków lat 80. i początku lat 90. Z tego okresu pochodzi akronim CAF, od nazwisk Bettina Craxiego, Giulia Andreottiego i Arnalda Forlaniego, symbolizujący domniemany układ tych polityków (liderów chadecji i socjalistów) w celu podporządkowania sobie sceny politycznej[5][6]. Karierę polityczną przywódcy chadeków przerwała seria afer korupcyjnych (tzw.Tangentopoli). Arnaldo Forlani został oskarżony o nielegalne finansowanie partii w ramach tzw. sprawy Enimont, w procesie karnym skazano go za to na karę dwóch lat i czterech miesięcy pozbawienia wolności[7]. Był również skazany na karę trzech lat pozbawienia wolności za przyjmowanie łapówek w zamian za kontrakty drogowe, jednak w wyniku odwołania został od tych zarzutów w całości uniewinniony[8].
Zmarł 6 lipca 2023[1]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 10 lipca 2023; na ten dzień ogłoszonożałobę narodową[9].