Architraw z delikatnymi fasciae
Architraw (epistyl, nadsłupie) – główny (najniższy) poziomy członbelkowaniaantycznego, który podtrzymywał belkistropu[1][2][3].
Spoczywał on bezpośrednio na głowicachkolumn[4], nad nim położony byłfryz igzyms[5]. Architraw występuje we wszystkichporządkach architektonicznych[6]. Wporządku doryckim miał formę prostej gładkiej belki, zakończonej u góry listwą (tenia)[4], natomiast w pozostałych, jego płaszczyzna dzieliła się na trzy poziome listwyfasciae ułożone schodkowo, z których najwyższa była najbardziej wysunięta do przodu[1][4]. Wporządku korynckim często dodatkowo zdobiony profilowaniem listew[7].
- ↑abSztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 39.ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 19.ISBN 83-01-12365-6.
- ↑Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 13.
- ↑abcKrystyna Zwolińska, Zasław Malicki:Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa:Wiedza Powszechna, 1974.
- ↑Encyklopedia sztuki starożytnej. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1974.
- ↑Nowa encyklopedia PWN. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995,ISBN 83-01-11096-1.
- ↑Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota:Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa:Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
