 | |||
| Dane misji | |||
| IndeksCOSPAR | 1968-089A | ||
|---|---|---|---|
| Zaangażowani | |||
| Oznaczenie kodowe | CSM-101 | ||
| Pojazd | |||
| Statek kosmiczny | |||
| Masa pojazdu | 20 533 kg | ||
| Rakieta nośna | Saturn IB AS-205 | ||
| Załoga | |||
.jpg) Załoga Apollo 7 (22 maja 1968) | |||
| Dowódca | |||
| Załoga | |||
| Start | |||
| Miejsce startu | Kennedy Space Center | ||
| Początek misji | 11 października 1968 roku | ||
| Orbita okołoziemska | |||
| Liczba orbit | 163 | ||
| Apogeum | 452 km | ||
| Perygeum | 165 km | ||
| Lądowanie | |||
| Miejsce lądowania | Atlantyk27°32′N 64°04′W/27,533333 -64,066667 (wodowanie) | ||
| Lądowanie | 22 października 1968 | ||
| Czas trwania misji | 10 d 20 h 9 min 3 s | ||
| Przebyta odległość | 7,3 mln km | ||
| Liczba okrążeń Ziemi | 163 | ||
| Program Apollo | |||
| |||
Apollo 7 – pierwszy lot załogowy w ramachprogramu Apollo. Pierwszaamerykańska wyprawa z trzyosobową załogą.
Czas dostarczenia elementów doKSC
Zrealizowano wszystkie główne cele misji. Wykonano też wszystkie zaplanowane testy.
Start odbył się 11 października 1968 roku o godzinie 15:02:45UTC. Miejscem startu byłkosmodrom naPrzylądku Kennedy’ego. Rakietą nośną była rakietaSaturn IB (udźwig tej rakiet był pięć razy mniejszy odSaturna V). Statek został wprowadzony na początkową orbitę o parametrach 228 x 284 km. Ponieważ Apollo 7 nie został wyposażony wlądownik księżycowy LM, osłona drugiego stopnia rakiety zawierała jedynie ramę do której zamontowano cel do symulacjidokowania, przeznaczony do ćwiczeń z udziałem pilota misji, Donna Eisele[1].
Przed i w trakcie startu kabina była wypełniona mieszaninątlenu iazotu w stosunku 6:4, co stanowiło rezultat tragicznej lekcji, jaką stanowił dlaNASA pożar na pokładzieApollo 1. Z czystego tlenu składała się atmosfera wewnątrz skafandrów załogi. Zawartość tlenu zaczynała rosnąć w kabinie dopiero po starcie, zmierzając stopniowo do 100% przy ciśnieniu 345hPa. W porównaniu ze statkami wykorzystywanymi we wcześniejszych programach kosmicznych, kapsuła Apollo była stosunkowo wygodna – astronauci mogli się w miarę swobodnie poruszać, a nawet przygotowywać ciepłe posiłki. Silnik statku Apollo spisał się znakomicie, wykonując nie tylko krótko- i długotrwałe odpalenia, ale także dużą liczbę odpaleń w trakcie lotu. Był to największy silnik, jakim załoga mogła sterować ręcznie, kontrolując kierunek wektora ciągu. Ćwiczenia obejmowały m.in. orbitalne spotkanie przeprowadzone jedynie za pomocą obserwacji wzrokowej i ustalenie orientacji statku w stosunku do celu dokowania za pomocąsekstantu. Ani rakieta nośna, ani statek kosmiczny nie spowodowały żadnych kłopotów. Zanotowano jedynie drobne anomalie, które były korygowano przez systemy zapasowe[1].Załoga testowała działanie systemów nawigacyjnych i sterujących.
Po starcie załoga dość szybko zaczęła się nudzić codzienną monotonią, która wraz z przeziębieniem Schirry wprawiała całą trójkę w kłótliwy nastrój. Ucierpiała na tym kariera obu młodych astronautów. Ani Cunningham, ani Eisele nigdy więcej nie polecieli w Kosmos[2]. Jednak misja zakończyła się sukcesem. Nowy trzyosobowy statek sprawdził się i był gotów podjąć zadania, do których został stworzony.
Wodowanie kapsuły z astronautami odbyło się 22 października 1968 o godzinie 12:11:48 UTC. Miejsce wodowania:zachodni Atlantyk, 27°38′N, 64°09′W. Załogę na pokład podjął pełniący rolę okrętu ratowniczego, lotniskowiecUSS Essex (CV-9) o godz. 13:08 UTC. Statek CM został podjęty 22 października 1968 o 14:03 UTC[1].
| Misje |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sprzęt |
| ||||||||||||||||||
| Przedmioty o znaczeniu symbolicznym |
