Antyslawizm (niem. Slawenfeindlichkeit), także:slawofobia – formarasizmu iksenofobii, przejawiająca się negatywnym nastawieniem wobecSłowian i przyjmująca formę zachowańdyskryminacyjnych.
Antyslawizm rozwinął się pod koniec XIX wieku. Jego podstawy zostały opracowane przez zachodnich zwolenników teorii rasowych:Anglików,Francuzów oraz przede wszystkimNiemców.Houston Stewart Chamberlain w swojej najważniejszej pracyPodstawy XIX wieku (wydanej wniem.Die Grundlagen des XIX Jahrhunderts) z 1899 roku, opowiadał się za wyższością wysokiej, jasnowłosej i długogłowej „rasy Teutonów”. Fizjologiczne cechy stworzonej przez Chamberlaina nowej rasy, zostały później użyte do stworzenia ideału rasowego tzw. typu nordyckiego (w rzeczywistości germańskiego). Zdaniem Chamberlaina, największym zagrożeniem dla „rasy teutońskiej” lub „rasy panów” (niem.Herrenvolk), mieli byćŻydzi, a w następnej kolejnościSłowianie[1].
Dużą rolę w podbudowie teoretycznej antyslawizmu odegrał tzw.Ostforschung – interdyscyplinarna pseudonauka będąca wypadkową niemieckich badań dotyczącychEuropy Wschodniej. Miała ona na celu udowodnienie naukowe przynależności etnicznej i historycznej środkowoeuropejskich ziem znajdujących się w sferze zainteresowania Niemiec. Były to głównie ziemie zamieszkane przez Słowian –Serbołużyczan,Czechów iPolaków[2].
Antyslawizm był bardzo częstym składnikiem włoskiegofaszyzmu oraz niemieckiegonarodowego socjalizmu podczasII wojny światowej[3].
W latach 20. XX wieku, włoscy faszyści, którzy wysuwali roszczenia terytorialne wobecJugosławii atakowaliSłowian południowych zamieszkujących jej tereny, a szczególnieSerbów oskarżając ich o „skłonności atawistyczne”. Faszystowska propaganda włoska głosiła także, że kraj ten był efektem masońskiej konspiracji, który powstał ze środków loży masońskiejWielki Wschód[4].
Antyslawizm był składnikiem niemieckiego nazizmu szczególnie artykułowanym przez wielu nazistowskich funkcjonariuszy zAdolfem Hitlerem[5] na czele, w którego wypowiedziach często pojawiały się sformułowania o traktowaniuRosjan iPolaków na równi zŻydami[6]. Niemiecki rasizm zawierał dwa podstawowe elementy:antysemityzm oraz antyslawizm, które wiązały się szczególnie ze stworzeniem tzw. „przestrzeni życiowej” dla Niemców we wschodniej Europie „Lebensraum” kosztem mieszkających tam populacji słowiańskich i ludności żydowskiej.