Antymon nie reaguje zkwasami nieutleniającymi[b]. Gorący stężonykwas siarkowy wprowadza go doroztworu w postacijonówSb3+ , a gorący stężonykwas azotowy przeprowadza go w biały i trudno rozpuszczalnykwas antymonowy. Występuje w roztworze w postaci jonówSb3+ ,SbO− 2 (antymoniny) orazSbO− 3 (antymoniany).
Antymon tworzy trzy tlenki:SbIII 2O 3,SbV 2O 5 oraz mieszanySbIII SbV O 4[4].Antymonyl (−Sb=O) tworzy rozpuszczalny kompleks zkwasem winowym, winian antymonylu i potasuK(SbO)C 4H 4O 6, znany jako środek wymiotny „emetyk” (łac.emeticus – wymioty).
Izotop125 Sb emitujecząstki beta o energiach od 94 do 621 keV orazpromienie gamma o energiach od 35 do 671 keV. Gromadzi się w płucach i kościach.
Przybliżona zawartość antymonu w skorupie ziemskiej wynosi od 0,2 do 0,5ppm (ok. 0,000023% wagowo).Rudami antymonu sąantymonit (Sb 2S 3) iulmanit (NiSbS).
W postaciantymonoglukonianu sodu stosowany w farmakoterapiilejszmaniozy.Dawniej do wywoływania biegunki używano tzw. pigułki wieczystej – małej kulki antymonu, która po połknięciu powodowała „gwałtowne przeczyszczenie wnętrzności”, po czym mogła być użyta ponownie[5]
↑ Podana wartość stanowi przybliżoną standardową względną masę atomową (ang.abridged standard atomic weight) publikowaną wraz ze standardową względną masą atomową, która wynosi 121,760 ± 0,001. Znane są próbki geologiczne, w których pierwiastek ten ma skład izotopowy odbiegający od występującego w większości źródeł naturalnych. Masa atomowa pierwiastka w tych próbkach może więc różnić się od podanej w stopniu większym niż wskazana niepewność. Zob.Prohaska i in. 2021 ↓, s. 584.
↑Philip John Durrant, Bryl Durrant: Zarys współczesnej chemii nieorganicznej. Warszawa: PWN, 1965, s. 857–858, 868.
↑Historia alkoholi. W: Andrzej Fiedoruk: Nalewki i wódki. Warszawa: Muza, 2005. Brak numerów stron w książce (Fragment rozdziału zamieszczony w serwisie Potrawy Regionalne)
Jerzy Minczewski, Zygmunt Marczenko: Chemia analityczna – 1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa. Warszawa: PWN, 2001.ISBN 83-01-13499-2. Brak numerów stron w książce
Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. MON, 1982.ISBN 83-11-06723-6. (pol.). Brak numerów stron w książce
