 | |||
| Państwo działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1863 | ||
| Data i miejsce śmierci | 24 października 1927 | ||
| Specjalność:entomologia,akarologia | |||
| Alma Mater | |||
| |||
Antonio Berlese (ur. 26 czerwca 1863 wPadwie, zm. 24 października 1927 weFlorencji) –włoskientomolog iakarolog.
W rodzinnym mieście ukończył wczesną edukację. Później uczył się wWenecji, a następnie studiował naUniwersytecie w Padwie, gdzie ukończył nauki przyrodnicze w 1884. Po studiach znalazł zatrudnienie jako asystent profesoraTargioniego Tuzzetti naUniwersytecie Florenckim. Od 1890-1903 nauczał zoologii w szkole średniej wPortici. W 1900 otrzymał tytuł profesora zoologii rolniczej. Od 1903 do 1927 był dyrektorem Instytutu Entomologii Rolniczej we Florencji. Zmarł 24 października 1927[1][2].
Już w wieku 18 lat napisał pierwszą pracę poświęconą anatomiiświerszcza polnego, dzięki czemu stał się uczniemGiovanniego Canestrini. W czasie swojej kariery napisał ponad 300 prac. Szczególne znaczenie miały jego artykuły dotyczącepierwogonków,roztoczy orazmuchówek pasożytujących na roślinach owocowych. JegoAcari, Myriapoda et Scorpiones (później Pseudoscorpiones) hucusque in Italia reperta wydawane od 1882 do 1903 wyszło w 101 numerach z 988 barwnymi tablicami narysowanymi przez niego osobiście. Założył i do śmierci redagował czasopismoRedia. Znany ze skonstruowania aktywnego wypłaszacza drobnych stawonogów glebowych, tzw.lejka Berlesego[2][1].
