Antoni Władysław Adamiuk^[1] (ur.18 grudnia1913 wOld Forge, zm.25 stycznia2000 wOpolu) – polskiduchownyrzymskokatolicki,biskup pomocniczy opolski w latach 1970–1989.

Urodził się 18 grudnia 1913 wOld Forge (Pensylwania, Stany Zjednoczone) w rodzinie emigrantów, która następnie osiadła wMaksymówce koło Zbaraża. W latach 1925–1933 kształcił się wII Państwowym Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu, gdzie złożył egzamin dojrzałości. W latach 1933–1939 odbył studia filozoficzno-teologiczne naWydziale TeologicznymUniwersytetu Jana Kazimierza, które ukończył zmagisterium zteologii, i zdobywał formację kapłańską wArcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym we Lwowie. Naprezbitera zostałwyświęcony 18 czerwca 1939 warchikatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Lwowie przez miejscowego arcybiskupa metropolitęBolesława Twardowskiego^[1].

Od sierpnia 1939 pracował jakowikariusz ikatecheta w parafii św. Stanisława Biskupa wBusku^[1], skąd pod koniec maja 1944 razem z wiernymi został wypędzony przez Sowietów^[2]. Osiadł w Strzelcach Wielkich, gdzie od czerwca 1944 do maja 1945 byłrezydentem przy miejscowej parafii. Następnie przez Wrocław i Bytom udał się do Głubczyc na Śląsku Opolskim. Tam nauczał religii, świadczył też pomoc duszpasterską w parafiach Podwyższenia Krzyża Świętego w Klisinie i św. Jadwigi w Szonowie, a w latach 1946–1957 piastował stanowiskodziekana dekanatu głubczyckiego^[1]. W latach 1957–1970 pełnił funkcję diecezjalnego wizytatora nauki religii^[3]. Kierował wydziałem katechetycznym, był referentem ds. sztuki i budownictwa kościelnego, egzaminatorem prosynodalnym i cenzorem ksiąg religijnym^[1]. W latach 1961–1970 sprawował urząd kanclerza kurii diecezjalnej^[3]. W 1962 został obdarzony godnościąszambelana papieskiego^[1].

W latach 1958–1978 w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie prowadził wykłady zpedagogiki ikatechetyki^[3].

6 czerwca 1970 zostałprekonizowanybiskupem pomocniczymAdministracji Apostolskiej Śląska Opolskiego zestolicą tytularnąAla Miliaria^[1].Święcenia biskupie otrzymał 5 lipca 1970 wprokatedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu^[4]. Udzielił mu ich biskupFranciszek Jop, administrator apostolski „ad nutum Sanctae Sedis” w Opolu, któremu asystowaliIgnacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, biskupJan Nowicki, administrator apostolski w Lubaczowie, iWacław Wycisk, biskup pomocniczy opolski^[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Fiat voluntas Tua” (Bądź wola Twoja). W latach 1970–1989 sprawował urządwikariusza generalnego^[3]. W kurii biskupiej zajmował się sprawami duszpasterstwa ludzi pracy i rolników oraz kwestiami wydawniczymi, pod jego kuratelą znajdował się nyski rejon duszpasterski. Z ramienia kurii kontaktował się z przedstawicielami władzy państwowej^[1]. Od września 1980 byłkapelanem„Solidarności”, wstanie wojennym odprawiał nabożeństwa w intencji ojczyzny i Jana Pawła II, występował do władz wojewódzkich w obronie represjonowanych, był współzałożycielem komitetu pomocy internowanym przy kurii opolskiej^[5]. 2 września 1989 została przyjęta jego rezygnacja z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji opolskiej^[1].

WEpiskopacie Polski należał do Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Pracy, Komisji ds. Trzeźwości i Komisji Katechetycznej^[1]. W 1977 był współkonsekratorem podczassakry biskupa diecezjalnego opolskiegoAlfonsa Nossola^[6].

Zmarł 25 stycznia 2000 w Opolu^[7]. 28 stycznia 2000^[8] został pochowany na cmentarzu Ojców Franciszkanów naGórze Świętej Anny^[9].

W 1996 został odznaczony Srebrnym Medalem „Solidarności”^[1].

• Antoni Adamiuk [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-23] (ang.).

• Biskupi opolscy
• Biskupi tytularni Ala Miliaria
• Urodzeni w 1913
• Zmarli w 2000