Annwn, znany też jako:Annwfn,Annwyn,Annwvyn,Annwyfn,Annwfyn (wymowa:Annun) – wmitologii brytańskiej z wysp, w szczególnościwalijskiej – zaświaty, w których mieszkały dusze zmarłych. Krainą tą rządziłArawn, a w czasach znacznie późniejszych –Gwyn ap Nudd. Była zawsze postrzegana jako kraina rozkoszy i wiecznej młodości, gdzie nie istnieją choroby, a żywności jest ciągle pod dostatkiem. W Annwn znajdowało się źródło, z którego wypływało słodkie wino oraz kocioł nieśmiertelności[1]. Mówiono, iż leży tak daleko na zachód, że nie znalazł jej nawetManawydan apLlyr, i że można się do niej dostać wyłącznie umierając. Twierdzono też jednak, iż żywy, który znajdzie drzwi do Annwn, może do niej wstąpić.
Utrzymywano, że drzwi te znajdują się koło ujścia Severn, niedaleko wyspyLundy albo naGlastonbury Tor. (Odkryta przez archeologów niedaleko Lydney świątyniaNudd (irl. Nuady), tak jak i brytańskie opowieści jak np. opowieść o Seithenyn sugerują, iż Severn Bore miała znaczenie symboliczne w ezoterycznych naukach duchowychDruidów. Glastonbury była szeroko postrzegana jako święta wyspa zmarłych i miejsce, w którym chowani byli święci i królowie).
Według opowieściCulhwch and Olwen, Bóg dał Gwynnowi władzę naddemonami, "aby ten świat nie został zniszczony". Prowadził onDziki Łów. Opowieść chrześcijańska mówi o walijskim świętym o imieniuSt. Collen, który wkroczył do pałacu Gwenna aby przegnać go wodą święconą.
W zbiorze utworów zat.Llyfr Taliesin (Księga Taliesina) poemat ezoteryczny zat.Preiddeu Annwfn (co dla wygody tłumaczy się jakoŁupy Annwn) opowiada historię Artura (często utożsamianego zKrólem Arturem) i jego rycerzy, podróżujących przez Annwn i szukających magicznego kotła będącego w posiadaniu dziewięciu kobiet. Z tej wyprawy powróciło tylko siedmiu z nich. Opowieść ta mogła być prekursorem późniejszychlegend arturiańskich, szczególnie opowieści oŚwiętym Graalu. Dziewięć dziewic było odniesieniem do rzeczywiście istniejących w starodawnym społeczeństwie celtyckim grup dziewięciu kapłanek.Geoffrey of Monmouth w swoim poemacieVita Merlini (Żywot Merlina) opisał historięMorgan le Fay i ośmiu innych kapłanek mieszkających naWyspie Jabłek (ang.Isle of Apples) lubAvalon (ta druga nazwa często była utożsamiana z Annwn).
Uczeni twierdzą, iż pisownia utworu wskazuje naX wiek. Poezja walijska jednakże była przez wieki przekazywana ustnie przez bardów i najbardziej prawdopodobną spekulacją jest, iż poemat został skomponowany przezTaliesina wVI wieku, i tylko dlatego, że został po raz pierwszy spisany w X wieku, zdaje się pochodzić z tamtego okresu.
