 Grupa podczas Kavarna Rock Fest w Bułgarii 25 lipca 2010 | |||
| Rok założenia | |||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | |||
| Gatunek | thrash metal[1] | ||
| Wydawnictwo | Roadrunner, Epic, Attic, Hypnotic, CMC International, Music for Nations, Metal-Is, SPV, AFM,Avalon/Marquee Inc. | ||
| Powiązania | Overkill,Omen,Nevermore,Primal Fear, Mekong Delta, Silent Strain | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Annihilator –kanadyjskagrupa muzyczna wykonującathrash metal[1]. Powstała w1984 roku w Ottawie z inicjatywy gitarzystyJeffa Watersa, który do współpracy zaprosiłwokalistę Johna Batesa,basistę Dave’a Daviesa iperkusistę Paula Maleka[2]. Do 2010 roku ukazało się trzynaście albumów studyjnych zespołu oraz szereg pomniejszych wydawnictw. Mimo częstych zmian personalnych zespół utrzymał łatwo rozpoznawalny styl oparty na kompozycjach i wirtuozerskiej grze gitarzysty Jeffa Watersa, który pozostał jedynym członkiem oryginalnego składu[2].
|
|
Zespół powstał w 1984 roku z inicjatywy gitarzysty Jeffa Watersa. Muzyk do współpracy zaprosił wokalistę Johna Batesa, basistę Dave’a Daviesa i perkusistę Paula Maleka. Rok później wydali pierwsze demoWelcome to Your Death. Wkrótce potem zespół opuścili John Bates oraz Dave Davies. W 1986 roku ukazało się kolejne demo zatytułowanePhantasmagoria. Waters zagrał na gitarze basowej, elektrycznej oraz zaśpiewał. W 1987 roku do zespołu dołączył wokalista Dennis Dubeau, basista Wayne Darley oraz perkusista Ray Hartmann. W tym składzie grupa nagrała kolejne demoAlison Hell. Wkrótce potem Dubeau opuścił zespół, a zastąpił go Randy Rampage.
W 1988 roku zespół nagrał debiutancki albumAlice in Hell[2]. Płyta odniosła sukces komercyjny. Natomiast do zespołu został przyjęty drugi gitarzysta Anthony Greenham. Dwa lata po wydaniu debiutu zespół opuścił Rampage. Jego miejsce zajął Coburn Pharr. Annihilator w tym czasie rozpoczął prace w studiu by nagrać kolejny album –Never, Neverland, który jednak nie odniósł sukcesu[2]. W czasie trasy promującej album z zespołu odszedł Davies.
W 1991 roku muzycy rozpoczęli prace nad nowym albumem zatytułowanymSet the World on Fire[2]. Do zespołu dołączył Neil Goldberg. Odszedł natomiast perkusista Hartmann, którego zastąpił Mike Mangini. Pharr borykający się z uzależnieniem od alkoholu został zastąpiony przez Aarona Randalla, który dysponował wysokim i melodyjnym głosem. W 1993 roku Randall nagrał ponownie wokale na nowy album, na którym pojawiło się wielu gości m.in. klawiszowiec John Webster, perkusista Rick Fedyk oraz wokaliście: Mark laFrance, Norm Gordon i David Steele.
W tym samym roku ukazała się kompilacjaBag of Tricks zawierająca pierwsze dema zespołu oraz kilka kompozycji koncertowych nagranych w 1990 roku[2]. Również w tym roku Waters postanowił zmienić skład zespołu. Zatrudnił gitarzystę Alexa Vermuea i perkusistę Randy’ego Blacka. Waters z kolei nagrał partie gitary basowej, gitar oraz wokali. Po krótkim czasie grupę opuścił Vermue. Waters i Black nagrali albumKing of the Kill[2]. W ramach promocji zespół wyruszył w trasę koncertową z udziałem Dave’a Daviesa i Cama Dixona. W 1996 roku Waters wraz z Blackiem wydali kolejny album zatytułowanyRefresh the Demon[2]. Na płycie gościnnie wystąpili: Dave Davies oraz Lou Bujdoso i David Steele. Po wydaniu płyty zespół opuścił Black.
W 1997 roku zespół nagrał eksperymentalny albumRemains[2]. Waters podczas nagrań zastosował między innymi automat perkusyjny. W roku 1998 do Watersa dołączyli: Rampage, Davies, Hartman i basista Russell Bergquist. Wraz z tymi muzykami powstało kolejne wydawnictwo zatytułowaneCriteria for a Black Widow[2]. Podczas trasy promującej płytę doszło do konfliktu pomiędzy Rampagem a pozostałymi członkami zespołu[5]. Wkrótce potem Rampage opuścił zespół[6]. Waters od razu przyjął kolejnego wokalistę – Joe Comeau[7].
Zespół, już z Comeau nagrał kolejny albumCarnival Diablos wydany w 2001 roku[8]. Również i ten album odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie. Jednak w składzie znów nastąpiły zmiany. Tym razem na posadzie perkusisty i gitarzysty – Hartman wymienił się z Blackiem, a Daviesa zastąpił Currana Murphy[9]. W 2002 roku ukazał się kolejny album zatytułowanyWaking the Fury[1]. Po jego wydaniu zespół ruszył w trasę, gdzie zarejestrował materiał na płytę koncertową zatytułowaną:Double Live Annihilation[10]. Była to ostatnia płyta z Joe Comeau, którego zastąpił go Dave Padden[11]. Na początku 2004 roku z zespołu odszedł Russell „The Woodsman” Bergquist[12]. Następnie do składu dołączyli basista Sandor de Bretan i perkusista Rob Falzano[13]. Tego samego roku ukazał się kolejny album studyjny pt.All for You, na którym sesyjnie na perkusji zagrałMike Mangini[14].
14 listopada 2005 roku ukazała się następna płyta zespołu zatytułowanaSchizo Deluxe[15]. Wydanie płyty poprzedził singel „Maximum Satan” udostępniony bezpłatnie na oficjalnej stronie internetowej zespołu[16]. Album został bardzo dobrze przyjęty przez fanów oraz media[17]. W 2007 roku ukazał się dwunasty album zespołu pt.Metal[18]. Gościnnie w nagraniach wzięli udział:Jeff Loomis,Danko Jones,Angela Gossow, Steve „Lips” Kudlow,Alexi Laiho,Anders Björler,Michael Amott,Jesper Strömblad,Corey Beaulieu,Jacob Lynam orazWilliam Adler. Natomiast partiami perkusji zajął się ponownieMike Mangini[18].
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| FRA [19] | DEU [20] | CHE [21] | FIN [22] | UK [23] | JPN [24] | BEL (FL) [25] | BEL (WA) [25] | ||||||||||||
| Alice in Hell |
| – | – | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
| Never, Neverland |
| – | – | – | – | 48 | – | – | – | ||||||||||
| Set the World on Fire |
| – | 79 | – | – | – | 47 | – | – | ||||||||||
| King of the Kill |
| – | – | – | – | – | 80 | – | – | ||||||||||
| Refresh the Demon |
| – | – | – | – | – | 84 | – | – | ||||||||||
| Remains |
| – | – | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
| Criteria for a Black Widow |
| – | 79 | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
| Carnival Diablos |
| – | 71 | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
| Waking the Fury |
| – | – | – | – | – | – | – | – | ||||||||||
| All for You |
| – | – | – | – | – | 179 | – | – | ||||||||||
| Schizo Deluxe |
| – | – | – | – | – | 183 | – | – | ||||||||||
| Metal |
| 190 | – | – | – | – | 96 | – | – | ||||||||||
| Annihilator |
| 142 | 49 | – | – | 193 | 169 | – | – | ||||||||||
| Feast |
| 102 | 20 | 36 | 17 | 156 | 145 | 180 | 101 | ||||||||||
| Suicide Society |
| 155 | 44 | 33 | – | – | 151 | 157 | 52 | ||||||||||
| For the Demented[29] |
| - | 73 | - | – | – | 137 | - | 92 | ||||||||||
| Ballistic, Sadistic[30] |
| - | 22 | - | – | – | 264 | 151 | 78 | ||||||||||
| „–” album nie był notowany. | |||||||||||||||||||
| Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DEU [20] | |||||||||||||||||||
| In Command (Live 1989–1990) |
| – | |||||||||||||||||
| Double Live Annihilation |
| – | |||||||||||||||||
| Live at Masters of Rock |
| – | |||||||||||||||||
| Triple Threat |
| 93 | |||||||||||||||||
| „–” album nie był notowany. | |||||||||||||||||||
| Tytuł | Dane dot. albumu |
|---|---|
| Bag of Tricks |
|
| Alice in Hell / Never, Neverland |
|
| The Best of Annihilator |
|
| Total Annihilation |
|
| Tytuł | Dane dot. albumu |
|---|---|
| The One |
|
| Tytuł | Dane dot. albumu |
|---|---|
| Ten Years in Hell |
|
| Live at Masters of Rock |
|
| Tytuł | Rok | Reżyseria | Album | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| „Alison Hell” | 1989 | – | Alice in Hell | [33] |
| „Stonewall” | 1990 | – | Never, Neverland | |
| „Set The World On Fire” | 1993 | – | Set the World On Fire | |
| „King Of The Kill” | 1994 | – | King of the Kill | |
| „21” | Jeff Waters | |||
| „Syn. Kill” | 1996 | – | Refresh the Demon | |
| „All For You” | 2004 | – | All For You | [34] |
| „No Way Out” | 2013 | Epigraphics | Feast | [35] |
| „Suicide Society” | 2015 | Buntmetall | Suicide Society | [36] |
| „Snap” | – | [37] |
