Urodziła się w Londynie jako drugie dziecko i jedyna córka Filipa, księcia Edynburga i Elżbiety II, królowej Zjednoczonego Królestwa. Poprzez swojego przodka,Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, spokrewniona jest ze wszystkimi rodzinami królewskimi i książęcymi panującymi w Europie. Od urodzenia nosiła tytuł Jej Królewskiej Wysokości Księżniczki Anny z Edynburga. W 1952, kiedy jej matka wstąpiła na tron, znana była jako Księżniczka Anna. W 1987 otrzymała tytuł Księżniczki Królewskiej, przysługujący najstarszej córce brytyjskiego monarchy.
20 marca 1974 w Londynie doszło do próby porwania księżniczki, kiedy razem z mężem wracała samochodem doPałacu Buckingham[2]. Był to pierwszy przypadek tego rodzaju zdarzenia w brytyjskiej rodzinie królewskiej[3].
W 2002 została pierwszą członkinią brytyjskiej rodziny królewskiej w dziejach, która została oskarżona w sprawie sądowej – odpowiedziała za to, że jej pies zaatakował dwoje dzieci[4]. Została ukarana finansowo.
Zaangażowana jest w działalność publiczną i charytatywną. Reprezentowała swoją matkę w oficjalnych wystąpieniach i patronuje wybranym organizacjom. W 2017, 2018 i 2019 wzięła udział w największej liczbie publicznych wystąpień spośród wszystkich członków rodziny królewskiej[5][6][7].
Jej rodzicami byli Filip, książę Edynburga, potomek greckiej oraz duńskiej rodziny królewskiej, i jego żona, Elżbieta II, królowa Zjednoczonego Królestwa, pochodząca z brytyjskiej dynastii Windsorów.
Księżniczka otrzymała imiona: Anna (została trzecią brytyjską księżniczką urodzoną po 1714 roku, której nadano to imię, i zaledwie drugą, dla której było to imię pierwsze), Elżbieta (na cześć matki i babki ze strony matki), Alicja (na cześć babki ze strony ojca), Ludwika (imię popularne w rodzinie królewskiej).
Została ochrzczona w obrządku kościoła anglikańskiego w Pokoju Muzycznym Pałacu Buckingham 21 października 1950. Ceremonii przewodniczył arcybiskup Yorku, Cyril Garbett. Rodzicami chrzestnymi księżniczki zostali:1. hrabia Mountbatten (wuj ojca),księżna Hohenlohe-Langenburg (siostra ojca)[10], Andrew Elphinstone (kuzyn matki) ihrabina Athlone (krewna matki).
Jest matką chrzestną przynajmniej siedmiu osób:
Philip, dziedziczny książę Hohenlohe-Langenburg (ur. 1973), syn księcia i księżnej Hohenloje-Langenburg;
Anna rozpoczęła treningi jeździeckie w 1965 roku[11].
W marcu 1971 zmuszona była do wycofania się z zawodów jeździeckich wCrookham, których była liderką, z powodu upadku z konia Purple Star, który odmówił przeskoczenia przeszkody[12].
W tym samym roku została indywidualną mistrzynią Europy w czasie zawodów wBurghley; jej koń nazywał się Doublet[13].
We wrześniu 1973 brała udział w mistrzostwach Europy wKijowie, ale pomimo zajęcia pierwszego miejsca w zawodach zmuszona była do wycofania się po upadku z konia[14][15]. Anna złamała obojczyk. Wydarzenie zainspirowało powstanie piosenkiKsiężniczka Anna spadła z konia Agnieszki Osieckiej, którą wykonywałyMaryla Rodowicz iEwa Bem.
19 października 1991 ukazała się biografia księżniczki, zatytułowanaRiding Through My Life, którą współtworzyła z Ivorem Herbertem[17].
Córka księżniczki,Zara Phillips, również zawodowo uprawia jeździectwo. W 2012 została pierwszą potomkinią brytyjskiej rodziny królewskiej, która wywalczyła medal olimpijski. Phillips odebrała w Londynie srebrny krążek z rąk matki[18].
Jako córka brytyjskiego monarchy, Anna uprawniona jest do używania tytułu Jej Królewskiej Wysokości Księżniczki Anny. Po urodzeniu nosiła tytuł księżniczki Anny z Edynburga, zgodnie z tytułem swoich rodziców. Sytuacja zmieniła się w 1952 po wstąpieniu królowej Elżbiety II na tron. W 1987 królowa nadała Annie tytułksiężniczki królewskiej, przysługujący najstarszej córce brytyjskiego monarchy pod warunkiem, że nie żyją już inne kobiety noszące ten tytuł. Poprzednią osobą tytułowaną w ten sposób byłaksiężniczka Wiktoria Aleksandra Alicja Maria, hrabina Harewood, ciotka królowej Elżbiety; natomiast kolejną kandydatką jestksiężniczka Karolina z Cambridge, w przypadku objęcia tronu przezksięcia Wilhelma. W okresie swojego pierwszego małżeństwa księżniczka nosiła dodatkowy tytuł pani Mark Phillips.
6 lutego 1952 zmarł dziadek księżniczki,król Jerzy VI, wobec czego jej matka została królową Zjednoczonego Królestwa i przyjęła imięElżbieta II[19]. Księżniczka nie uczestniczyła w koronacji matki ze względu na swój młody wiek.
W swoim pierwszym oficjalnym wystąpieniu w 1969 księżniczka Anna otworzyła centrum edukacyjne i treningowe w Shropshire.
W lipcu 1979 przebywała wraz z mężem z prywatną wizytą u tajskiej rodziny królewskiej[20].
W 1954, 2004[23] i 2009 odwiedzałaGibraltar – druga wizyta miała służyć złagodzeniu napiętych relacji pomiędzy Wielką Brytanią a Hiszpanią, które toczą spór o to terytorium[24].
W 1969 towarzyszyła matce w stanowej wizycie doAustrii[25].
W 1970 po raz pierwszy gościła wAustralii, towarzysząc rodzicom w dyplomatycznej wyprawie; ponownie poleciała do tego kraju w 2009.
W czerwcu 1973 przeprowadzała oficjalną wizytę wNiemczech[26].
18 czerwca 1982 została pierwszą członkinią rodziny królewskiej, która odwiedziłaDenver[27].
W listopadzie 1987 reprezentowała królową w czasie wizyty wSingapurze[28].
20 marca 1974 roku księżniczka Anna i jej mąż wracali z wydarzenia charytatywnego do Pałacu Buckingham. Ich samochód został zatrzymany przez Iana Balla, który jechał tuż przed nimi. Niedoszły porywacz postrzelił ochroniarza Anny i policjanta, inspektora Jamesa Beatona, jej kierowcę Alexa Callendera i dziennikarza Briana McConnella, który był świadkiem zdarzenia i próbował interweniować, oraz Michaela Hillsa[36]. Przechodzący tamtędy bokser Ron Russell zaatakował Balla, co pozwoliło księżniczce uciec. Wszyscy czterej mężczyźni zostali nagrodzeni medalami przez królową.
Celem Balla było uzyskanie okupu za życie Anny. Sprawca zdarzenia przebywa do tej pory w Broadmoor Hospital, psychiatrycznym szpitalu zlokalizowanym w Crowthrone wBerkshire[37].
Księżniczka Anna spokrewniona jest ze wszystkimi rodzinami królewskimi i książęcymi, zasiadającymi na tronach europejskich państw, poprzez Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, żyjącego w latach 1687–1711. Jej ojciec wywodzi się z greckiej i duńskiej rodziny królewskiej, natomiast matka z rodziny brytyjskiej. Księżniczka ma wśród swoich przodków króla Danii Chrystiana IX i królową Wielkiej Brytanii Wiktorię.
W 1970 spotykała się zAndrew Parkerem Bowlesem, który następnie ożenił się zKamilą Shand. Parker Bowles i Shand rozwiedli się w 1995, a w 2005 Kamila została szwagierką Anny, wychodząc za jej brata, Karola.
5 lipca 1971 księżniczka przeszła w Londynie zabieg usunięcia torbieli jajnika[66][67]. W styczniu 1973 media poinformowały, że Anna jest w związku zMarkiem Phillipsem, synem majora Petera Phillipsa i jego żony, Anny z domu Tiarks, mistrzem olimpijskim w jeździectwie[68]. Mężczyzna spędził Nowy Rok w posiadłości królowej wSandringham. Ich zaręczyny ogłoszono 29 maja[69].
14 listopada 1973 para zawarła związek małżeński w opactwie westminsterskim[70][71]. Ceremonii przewodniczył arcybiskup Canterbury, Michael Ramsey. Księżniczka otrzymała obrączkę z walijskiego złota, podobną do tej, którą nosiły jej matka i ciotka. Królowa proponowała swojej córce i zięciowi tytuły szlacheckie, ale para się na to nie zgodziła, co oznaczało, że ich dzieci mogły być wychowane jako zwykli obywatele[72].
16 listopada 1977 w St. Mary’s Hospital w Londynie księżniczka urodziła syna[73]. Chłopiec, który otrzymał imionaPiotr Marek Andrzej był pierwszym wnukiem królowej Elżbiety II i pierwszym wnukiem brytyjskiego monarchy, który przyszedł na świat bez tytułu szlacheckiego[74].
15 maja 1981 w tym samym szpitalu przyszła na świat córka państwa Phillips, która otrzymała imionaZara Anna Elżbieta[75].
W sierpniu 1989 ogłoszono separację małżonków. W późniejszym miesiącach prasa opisywała, że Anna weszła już w relację zTimothym Laurence’em, oficeremRoyal Navy[76], którego poznała, gdy pełnił służbę naHMY Britannia.
14 kwietnia 1992 podano, że księżniczka Anna i Phillips zdecydowali się na rozwód[77]. W 1992, roku określonym przez królową jako jejannus horribilis, swoje separacje ogłosili również dwaj bracia Anny,książę Karol iksiążę Andrzej. 23 kwietnia ogłoszono rozwód Anny i Marka.
5 grudnia 1992 rodzina królewska podała do wiadomości, że księżniczka zaręczyła się z Timothym Laurence’em[78]. Prywatna uroczystość zaślubin miała miejsce 12 grudnia w Crathie Church w Crathie w Szkocji.
29 grudnia 2010 urodziła się jej pierwsza wnuczka i pierwsza prawnuczka królowej Elżbiety, Savannah Phillips[79][80].
2 lipca 2019 w Horsfall House wMinchinhampton zmarła teściowa Anny, Barbara Laurence[81].
W linii męskiej należy do królewskiej dynastiiGlücksburgów, młodszej liniiOldenburgów; formalnie natomiast jest członkinią dynastiiWindsorów.
Po mieczu jest prawnuczkąJerzego I, króla Greków, a przez to praprawnuczkąChrystiana IX, króla Danii, znanego jako „ojciec Europy” lub „teść Europy” ze względu na międzydynastyczne małżeństwa jego dzieci, które skutkowały potomstwem w niemalże wszystkich rodzinach panujących na kontynencie.
Jednym z jej pradziadków (ze strony ojca) byłLudwik Mountbatten, 1. markiz Milford Haven, admirał floty, który poślubił wnuczkękrólowej Wiktorii. Mountbatten urodził się jako książę z Battenbergów, ale w 1917 zmienił swoje nazwisko na jego angielskojęzyczną wersję, Mountbatten, aby zatrzeć swoje niemieckie korzenie. W 1947 jego wnuk, książę Filip, przyjął to nazwisko przed swoim ślubem z późniejszą królową Elżbietą II. Obecnie jest to jedno z dwóch nazwisk używanych w razie konieczności przez członków brytyjskiej rodziny królewskiej (wraz z drugim członem, Windsor).
Ze strony matki księżniczka Anna jest potomkinią brytyjskich monarchów, w tymkróla Jerzego VI i królowej Wiktorii. Jej ojciec i matka są ze sobą spokrewnieni.
_ribbon.png)
