To jest wersja przejrzana tej strony
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 8 listopada 1878 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Wiceprzewodniczący PKWN | |||
| Okres | od 21 lipca 1944 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Kierownik resortu rolnictwa i reform rolnych PKWN | |||
| Okres | od 21 lipca 1944 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Następca | |||
 | |||
| |||
Andrzej Witos (ur.8 listopada1878 wWierzchosławicach, zm.9 marca1973 wŁodzi) – polski działacz ruchu ludowego, rolnik, młodszy bratWincentego Witosa.
Od 1902 mieszkał wJasionowie (z przerwą na lata 1905–1907, gdy przebywał w USA), od 1928 wKrasnem wpowiecie złoczowskim, prowadził gospodarstwo rolne. Należał doPSL,PSL „Piast” iSL. W latach 1922–1927 byłposłem naSejmI kadencji. Był prezesem kółka rolniczego w Jasionowie i Krasnem, w latach 1934–1939 wójtem gminy Krasne. W latach 1928–1931 członek Rady Naczelnej PSL „Piast”.
Poagresji ZSRR na Polskę, w 1940 został deportowany na Syberię, w 1941 uwięziony włagrze jako prezes Związku Osadnikówwojewództwa tarnopolskiego. Po uwolnieniu w wynikuukładu Sikorski-Majski w latach 1942–1943 był pracownikiem ambasady RP w ZSRR, organizował opiekę nad ludnością polską wAzerbejdżanie. Od maja 1943 był członkiemZPP. Ponadto był członkiemPKWN, gdzie krótko (do 9 października 1944) kierował resortem rolnictwa i reform rolnych; był też posłem doKRN.
Był działaczemSL „Wola Ludu”. W latach 1944–1945 był członkiem władz naczelnych koncesjonowanegoStronnictwa Ludowego, a po rozłamie w SL należał do grupy większości działaczy, która wraz zeStanisławem Bańczykiem przystąpiła po sierpniu 1945 doPolskiego Stronnictwa Ludowego pod kierownictwemStanisława Mikołajczyka (nominalnym prezesem PSL był do swej śmierci w październiku 1945 Wincenty Witos). Od 1945 do 1949 był członkiem Rady Naczelnej PSL. Od 1949 krótko należał doZjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Jednocześnie, w latach 1945–1946, pracował w mieszczącym się w Łodzi Zarządzie CentralnymPaństwowego Urzędu Repatriacyjnego[1]. W latach 1947–1950 był posłemna Sejm Ustawodawczy (w 1950 złożył mandat poselski). Od 1956 do 1973 ponownie należał do ZSL.
Wspólnie z żoną Katarzyną (zd. Biała) doczekali się sześciorga dzieci – czterech synów, kolejno: Stanisława, Franciszka, Juliana i Tadeusza oraz dwóch córek: Ludwiki i Genowefy, które zmarły we wczesnym dzieciństwie[2]. Małżeństwo Witosów pochowane zostało nacmentarzu pw. św. Rocha na Radogoszczu (przy ul.Zgierskiej 145) w Łodzi.
| W dniu powołania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie komitetu |
|
