| Biskup łucki | |||
 imaginacyjny portret biskupa Andrzeja Spławskiego, około1858 roku | |||
| Data śmierci | ok.1459 | ||
|---|---|---|---|
| Biskup włodzimierski i łucki | |||
| Okres sprawowania | 1425–1459 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Nominacja biskupia | 21 grudnia 1425 | ||
| Sakra biskupia | brak danych | ||
| |||
Andrzej Spławski znany również jakoAndrzej z Płońska (zm. ok.1459) – katolicki biskup włodzimierski, a następnie łucki, jeden z gospodarzy zjazdu monarchów wŁucku w1429 roku.
O jego losach przed wyniesieniem na biskupstwo łuckie niewiele wiemy. Biskup Andrzej z Płońska był szóstym i ostatnim łacińskim biskupem weWłodzimierzu – prekonizowany21 grudnia1425 roku. Na podstawie decyzji papieskiej w 1425 roku przeniósł stolicę diecezji z Włodzimierza do Łucka. W1428 roku od Wielkiego Księcia Litewskiego uzyskał uposażenie dla diecezji, które było potwierdzane przez następnych książąt i monarchów. W czasie pamiętnego zjazdu monarchów europejskich w1429 Andrzej z Płońska wyszedł ze swoim duchowieństwem z powitalna procesją oraz, jak piszeFeliks Sznarbachowski,niemało się natrudził przyjmując przy bokuWitolda niezwykle licznych dostojnych gości.[potrzebny przypis] W czasie burzliwych wydarzeń politycznych na Wołyniu w latach1430–1431 biskup Andrzej czynił wysiłki mediacyjne. Jak podaje polski historykJan Długosz, Andrzej zostałprzez żołdactwo polskie, pozbawiony koni, szat i wszystkich innych rzeczy[potrzebny przypis].15 października1432 roku podpisał aktunii grodzieńskiej[1].20 stycznia1433 roku był świadkiem aktuunii trockiej[2]. W latach1432–1434 występuje jako świadek w dokumentachZygmunta Kiejstutowicza, co wskazuje, że opowiedział się on po jego stronie, dochowując tym samym wierności przede wszystkim królowiWładysławowi II Jagielle.31 grudnia1435 roku biskup Andrzej był także świadkiem na dokumencie wieczystego pokoju polsko-krzyżackiego, jaki został zawarty wBrześciu Kujawskim. Po1435 roku imię biskupa Andrzeja z Płońska nie pojawia się w aktualnie znanych materiałach źródłowych.
