| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup diecezjalny łucki | ||
| Okres sprawowania | 1638–1654 | |
| Biskup pomocniczy gnieźnieński | ||
| Okres sprawowania | 1628–1638 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia | 10 stycznia 1628 | |
| Sakra biskupia | 28 sierpnia 1628 | |
| Data konsekracji | 28 sierpnia 1628 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| |||||||
| |||||||
Andrzej Gembicki herbuNałęcz (zm. w1654 wJanowie Podlaskim) –biskuprzymskokatolicki,biskup pomocniczy gnieźnieński w latach 1628–1638,biskup diecezjalny łucki w latach 1638–1654, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, opat trzemeszeński[1].
Syn Jana Gembickiego i Katarzyny Zaremba Cieleckiej, bratbiskupa krakowskiegoPiotra ibiskupa chełmińskiegoJana.
Dzięki wsparciu swojego krewnegoprymasaWawrzyńca Gembickiego kształcił się w szkole jezuickiej w Kaliszu, naAkademii Krakowskiej i od 1617 naUniwersytecie w Padwie.
Wawrzyniec Goślicki obsypał go zaraz po wyświęceniu licznymikanoniami. Był kanonikiem gnieźnieńskim, kujawskim, łowickim od 1619, kustoszem kruszwickim. W latach 1620, 1625 i 1630 posłował od kapituły gnieźnieńskiej nasejm walny. Z poparciem biskupa krakowskiegoPiotra Tylickiego został dziekanem krakowskim. W 1621 zostałopatem klasztorukanoników regularnych wTrzemesznie.
W 1628 zostałprekonizowany na biskupa Teodozji, zostałbiskupem pomocniczym prymasaJana Wężyka ikoadiutorem biskupa łuckiegoBogusława Radoszewskiego. W 1633 wziął udział w głośnej legacjikanclerza wielkiego koronnegoJerzego Ossolińskiego do Rzymu.
Biskupstwo łuckie objął 19 czerwca 1638. 9 czerwca 1641 przeprowadził synod diecezjalny w Łucku. Za jego rządów, podczas powstania Chmielnickiego, diecezja łucka została poważnie zniszczona. W 1643 wyznaczony zostałsenatorem rezydentem[2].
Był członkiemkonfederacji generalnej zawiązanej31 lipca1648 roku[3]. Podpisałpacta conventaJana II Kazimierza Wazy w1648 roku[4].
Zmarł wiosną 1654 w Janowie Podlaskim. Pochowany został w kościele Karmelitów Bosych św. Michała Archanioła w Krakowie (świątynia dziś nieistniejąca) przez swego brata Piotra, biskupa krakowskiego.