| Data i miejsce urodzenia | 1724 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 października 1778 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1740 |
Andrzej Dominik Lipiewicz (ur. ok.1724 wKrakowie, zm.24 października1778 wPalczowicach) – polski ksiądz, nauczyciel, pisarz, rektor Akademii Krakowskiej, cenzor książek drukowanych w diecezji krakowskiej w1767 roku, sędzia prosynodalny w latach1777–1778, egzaminator prosynodalny w latach1776–1778, doktor filozofii i obojga praw[1].
Syn mieszczanina Józefa Lipiewicza. Był studentem w latach 1739–1740 Wydziału FilozoficznegoAkademii Krakowskiej, na której otrzymał stopień magistra sztuk wyzwolonych[2]. Od 1741 do 1743 uczył w rodzinnym mieście wSzkołach Nowodworskich. Do 1746 będąc doktoremsztuk wyzwolonych i filozofii był wAkademii Poznańskiej (Lubranscianum) profesorem poetyki i matematyki. Był takżegeometrą przysięgłym i prefektem poznańskiejDrukarni Akademickiej[2]. Profesor matematyki i retoryki od 1746 do 1748 w Krakowie, a w 1755 wykładał na Wydziale Prawa Akademii Krakowskiej. Byłpostulatorem i promotorem kanonizacjiJana Kantego i do około 1760 zamieszkiwał wRzymie. Został w 1762doktorem obojga praw[2].Rektor Akademii Poznańskiej od listopada 1763 do grudnia 1764[3] oraz cenzor ksiąg na diecezję poznańską[2]. Reprezentując Akademię Krakowską, Poznańską i Zamojską wystąpił w 1764 z pismem przeciwko niektórym opiniom J. Bielskiego (Widok Królestwa Polskiego, P. 1763). Pod koniec 1764 znalazł się z powrotem w Krakowie, a rok później został dziekanem i następnie podkanclerzym Wydziału Prawa. W diecezji krakowskiej wykonywał także urząd egzaminatora synodalnego, asesora oraz cenzora ksiąg[2]. Delegat na sejm 1766 z ramienia Akademii Krakowskiej[4][2]. W 1768 powołano go w skład Komisji dotyczącej reformy Szkół Nowodworskich, a rok później do opracowania projektu statutu organizacyjnego kolonii akademickich. W 1773 przedstawiał królowi i Komisji Edukacji Narodowej projekt na podstawie którego Akademia miałaby współpracować z nowymi władzami oświatowymi, a szczególnie na polu kształcenia nauczycieli[2]. Rektor Akademii Krakowskiej w latach 1775–1777[5], a następnie prefekt Szkół Nowodworskich[2] (gdzie nie do końca się sprawdził)[6].
W latach 1762–1772 proboszczkościoła w Luborzycy[7], zaś we wrześniu 1777 otrzymał kanonię katedralną krakowską[2][5].
W jego dorobku autorskim figurująpanegiryki, tezy prawnicze i matematyczne, polemiki, mowy sejmowe, kazania[8] i kalendarze[9].