 Andrzej Czaja (2020) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 grudnia 1963 | ||
| Biskup diecezjalny opolski | |||
| Okres sprawowania | od 2009 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Diakonat | 25 października 1987 | ||
| Prezbiterat | 11 czerwca 1988 | ||
| Nominacja biskupia | 14 sierpnia 2009 | ||
| Sakra biskupia | 29 sierpnia 2009 | ||
| |||
| |||
| Data konsekracji | 29 sierpnia 2009 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Opole | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Andrzej Konrad Czaja[1] (ur.12 grudnia1963 wOleśnie) – polskiduchownyrzymskokatolicki,doktor habilitowanynauk teologicznych,biskup diecezjalny opolski od 2009.
Urodził się 12 grudnia 1963 wOleśnie[1]. W latach 1978–1982 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Lotników Polskich w Oleśnie, gdzie zdał egzamin dojrzałości[2][3]. W latach 1982–1988 studiował wSeminarium Śląska Opolskiego w Nysie[1].Święcenia diakonatu otrzymał 25 października 1987 w Nysie przez posługęGerarda Kusza, biskupa pomocniczego opolskiego[2][4].Święceń prezbiteratu udzielił mu 11 czerwca 1988 wkościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kluczborku inny biskup pomocniczy opolskiJan Bagiński[5]. W latach 1989–1993 odbył studia specjalistyczne w zakresieteologii dogmatycznej naKatolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1994 uzyskałdoktorat na podstawiedysertacjiJedna Osoba w wielu osobach. Pneumatologiczna eklezjologia Heriberta Mühlena[6][2].
W latach 1988–1989 byłwikariuszem wparafii św. Józefa w Zabrzu. W 2005 zostałkapelanem wspólnoty modlitewnej przyparafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu[2].
W latach 1996–1998 przebywał na stypendium naukowym w Instytucie Ekumenicznym im.Johanna Adama Möhlera wPaderborn, gdzie przygotowywał rozprawę habilitacyjnąCredo in Spiritum Vivificantem. Pneumatologiczna interpretacja Kościoła jako komunii w posoborowej teologii niemieckiej[2]. W 2003 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zdał kolokwium habilitacyjne, po którym uzyskałhabilitację z nauk teologicznych w zakresie teologii dogmatycznej[1][2]. W 1993 zostałasystentem, a w 1999adiunktem na Wydziale TeologiiKatolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1994 objął stanowisko adiunkta naWydziale TeologicznymUniwersytetu Opolskiego, a w 2005 stanowisko profesora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2004 został mianowany kierownikiem Katedry Pneumatologii i Eklezjologii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a także kierownikiem Katedry Zasad Ekumenizmu na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Objął również funkcję kuratora Katedry Teologii Rodziny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[6]. W latach 1999–2003 był kuratorem Koła Naukowego Teologów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, organizując w tym czasie Tygodnie Eklezjologiczne. Pełnił funkcję sekretarza Rady Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był współautorem reformy studiów teologicznych na tym uniwersytecie. Koordynował zjazd absolwentów z okazji 75-lecia KUL-u. W latach 1995–2000 pełnił funkcję sekretarza Sekcji Dogmatycznej Teologów Polskich[2]. Wszedł w skład Rady Naukowej Laboratorium „Więzi”. Wraz z Elżbietą Adamiak i Józefem Majewskim napisał podręcznik akademicki teologii dogmatycznejDogmatyka, opracował również hasła doLeksykonu Duchowości Katolickiej iLeksykonu Teologii Fundamentalnej[1][2].
14 sierpnia 2009 papieżBenedykt XVI mianował gobiskupem diecezjalnymdiecezji opolskiej[7][8]. 29 sierpnia 2009 otrzymałświęcenia biskupie i odbyłingres dokatedry opolskiej. Głównym konsekratorem był arcybiskupAlfons Nossol, poprzedni biskup diecezjalny opolski, zaś współkonsekratoramiDamian Zimoń, arcybiskup metropolita katowicki, iJan Wieczorek, biskup diecezjalny gliwicki[9]. Na swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Astare coram Te et Tibi ministrare” (Trwać przed Tobą i Tobie służyć)[10]. Jako biskup diecezjalny opolski objął urządwielkiego kanclerzaWydziału TeologicznegoUniwersytetu Opolskiego[11].
W ramach pracKonferencji Episkopatu Polski objął funkcję przewodniczącego Komisji Nauki Wiary[12], Komisji Duszpasterstwa[13] i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych[14], a także został członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, Rady ds. Ekumenizmu i Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży[12] oraz Rady Stałej[15].
Uczestniczył wsakrze biskupa pomocniczego diecezji opolskiejRudolfa Pierskały (2014) oraz był konsekratoremWaldemara Musioła (2022)[4].
W 2014 u biskupa stwierdzonopierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych[16]. 19 lipca 2023 przeszedł operacjęprzeszczepienia wątroby[17].
| Biskupi diecezjalni |
|
|---|---|
| Biskupi pomocniczy |
|
