André Juste Borno Lamarre (zm. 16 lipca 1810),haitański wojskowy.
Uczestniczył w kongresie dowódców wojsk walczących z Francuzami wArcahaie (15 - 18 maja 1803)[1]. W momencie upadku I Cesarstwa posiadał stopień pułkownika[2]. Gdy państwo haitańskie rozpadło się na dwa niezależne twory polityczne, stanął po stronie Republiki. Wyróżnił się podczas oblężeniaPort-au-Prince przez wojska Christophe'a[3]. Kolejną istotną operacją militarną, w której, już jako generał wziął udział, była ekspedycja przeciwko wojskom Państwa Haiti na półwyspie północno-zachodnim. Jej organizacji niechętny był prezydentAlexandre Pétion. Odmawiał on wysyłania posiłków i zaopatrzenia siłom republikańskim, w związku z czym dowodzący nimi Lamarre nie był w stanie podjąć żadnych działań ofensywnych[4]. Został zmuszony do zamknięcia się w twierdzy Môle Saint-Nicolas, skąd wielokrotnie wzywał pomocy. Udzielali mu jej głównie opozycyjni wobec głowy państwa generałowie (między innymiEtienne Gérin[5]), ośrodek prezydencki dążył bowiem do zakończenia wojny domowej[6].
Wojska Christophe'a zdobyły Môle Saint-Nicolas niedługo po śmierci Lamarre'a. Sukces ten przyczynił się do utrwalenia podziału wyspy na dwa państwa[7].