Celsiusobservatoriet (Obserwatorium Celsjusza). Rycina Fredrika Akrela z 1769. Trzy najniższe kondygnacje istnieją nadal jako Celsiushuset (Dom Celsjusza) w centrum Uppsali.Celsiushuset (Dom Celsjusza) w Uppsali
Anders Celsius urodził się 27 listopada 1701 r. w Uppsali w rodzinie uczonych. Jego obaj dziadkowie byli profesorami – matematyki (ze strony ojca) i astronomii (ze strony matki). Ojciec Andersa,Nils Celsius, również był profesorem astronomii. Talent i rodzinne tradycje sprawiły, że Anders Celsius w roku 1730 został profesorem astronomii naUniwersytecie w Uppsali w wieku 29 lat. Ponieważ jednak w całej Szwecji nie istniało wówczas żadne duże obserwatorium astronomiczne, Celsjusz udał się w podróż poEuropie, odwiedzając m.in. obserwatoria wNorymberdze,Rzymie iParyżu.
W 1734 r., kiedy Celsius zawitał doObserwatorium Paryskiego kierowanego przezJaques’a Cassiniego (1677–1756), syna wielkiego Włocha, który osiadł weFrancji,Gian Domenico Cassiniego (1625–1712), wciąż żywa była dyskusja pomiędzy zwolennikamiNewtona i wyznawcamiDescartes’a. Otóż uczeni spierali się, jak bardzo kształtZiemi odbiega od idealnie kulistego. W końcuFrancuska Akademia Nauk postanowiła wysłać dwie ekspedycje w dwa skrajne miejsca na kuli ziemskiej – w okolicachrównika (Peru) i w pobliżubieguna (Laponia) – by na drodze pomiarów ustalić jak bardzo Ziemia jest wybrzuszona na równiku (albo: spłaszczona na biegunach).Pomiary geodezyjne miały określić, ile wynosi – w jednostkach długości – stopieńszerokości geograficznej w każdym z miejsc. Kierownikiem wyprawy do Laponii mianowano francuskiego uczonegoPierre'a L. de Maupertuis (1698–1759). Jego asystentem został Anders Celsius. Ekspedycja, trwająca od 1736 do 1737 r., potwierdziła spłaszczenie kuli ziemskiej na biegunach (choć nie pogodziła zwolenników nauki angielskiej i francuskiej), a Celsiusowi przyniosła w kraju rodzinnym sławę.
Po powrocie do Uppsali Celsius podjął starania, by wznieść w Szwecji pierwsze uniwersyteckie obserwatorium. Działania te zakończyły się sukcesem w 1740 r. (niektóre źródła podają rok 1741). Celsius nie zapisał się w szczególny sposób w historii astronomii. Należał do pierwszych uczonych, którzy stwierdzili, że zjawiskozórz polarnych ma charaktermagnetyczny. Opublikował katalog jasności około 300gwiazd, wyznaczonych w oryginalny sposób. Osłabiał światło gwiazdy za pomocą szklanej płytki. Za miarę jasności gwiazdy przyjmował liczbę płytek, które pozwalały całkowicie stłumić jej blask. W systemie Celsiusa najjaśniejsza gwiazda ziemskiego nieba,Syriusz, miała jasność 25 płytek szklanych.
W 1742 r. w„Kungliga Svenska Vetenskaps Academiens Handlingar” (Kroniki Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk) ukazał się artykuł Celsiusa zatytułowany"Uwagi o dwóch stałych stopniach termometru". W ten sposób narodziła się skala Celsjusza, a uczony trafił do historii fizyki. Celsius proponował wykorzystanie w pomiarach temperatury dwóch punktów –topnienia lodu orazwrzenia wody – i podzielenia skali pomiędzy nimi na 100 stopni, przy czym punktowi topnienia miało odpowiadać 100 stopni (zob. wyjaśnienie poniżej), natomiast punktowi wrzenia – 0. Już wcześniej proponowano na punkt odniesienia skali temperatur moment zamarzania wody. Oryginalnością pomysłu Celsiusa było wybranie punktu topnienia.
Jak sam pisał:
„Eksperyment ten [umieszczanie termometru rtęciowego w topniejącym śniegu] powtarzałem wielokrotnie w ciągu dwóch lat podczas zimowych miesięcy i przy każdej pogodzie, i przy różnych zachowaniach barometru. Zawsze otrzymywałem ten sam punkt na termometrze [...] Podczas srogiej zimy przyniosłem śnieg do mego pokoju i położyłem przy kominku, aż zaczął topnieć [...]”.
Z drugim punktem skali – wrzeniem wody – sprawa nie była tak prosta, gdyż znacznie większą rolę odgrywało w tym wypadkuciśnienie atmosferyczne, z czego Celsius zdawał sobie sprawę. (Podobnie jak wytwórca szkła i instrumentówDaniel Gabriel Fahrenheit, urodzony wGdańsku, twórca konkurencyjnejskali Fahrenheita).
Ostatecznie Celsius zaproponował następującą procedurę:
Włóż cylinder AB termometru do topniejącego śniegu i zaznacz punkt C zamarzania wody.
Zaznacz punkt D wrzenia wody pod ciśnieniem około 755mmHg.
Podziel odległość CD na 100 równych części, tak by zerowy stopień odpowiadał punktowi D, setny zaś – punktowi C.
Jak łatwo zauważyć, pierwotna skala Celsjusza była odwrócona w stosunku do używanej obecnie. Niektóre źródła podają, że za zamianą jej na dzisiaj stosowaną stoiKarol Linneusz (Carl von Linné; 1707–1778), szwedzki przyrodnik. Inne, że odpowiedzialność za to ponosiDaniel Ekström, producent instrumentów naukowych, który zaopatrywał w nie zarówno Celsiusa, jak i Linneusza.
Celsius był także zdeklarowanym rzecznikiem wprowadzenia w Szwecjikalendarza gregoriańskiego. Niestety nie doczekał 1753 r., kiedy Szwedom zabrano 11 dni, by przejść z rachubyjuliańskiej na gregoriańską.
Zmarł nagruźlicę na początku 1744 r. w Uppsali. Został pochowany w kościele wGamla Uppsala.
