Amfibolit –skała metamorficzna barwy ciemnozielonej lub ciemnoszarej, masywna i bardzo zwięzła.
Głównymi minerałami amfibolitów są amfibole (główniehornblenda, choć zdarza sięgedryt, a w skałach bogatszych wżelazo występujecummingtonit) iplagioklazy. Poza tym w skład mineralogiczny amfibolitów wchodzikwarc,epidot,zoisyt,granaty,biotyt,kordieryt,andaluzyt,sillimanit,turmaliny,tytanit,ilmenit ipirokseny. Skład plagioklazów obejmujede facto całe możliwe spectrum, niemniej jednak stabilniejsze są te bogatsze w członalbitowy, gdyż zwiększenie zawartościwapnia (np.labrador ibytownit) powoduje ich rozpad i zastępowanie epidotem lub albitem.
Amfibolity epidotowo-plagioklazowe składają się z hornblendy oraz równych ilości epidotu i plagioklazu. W amfibolitach epidotowo-albitowych cały plagioklaz został zastąpiony przezalbit i epidot.
Najczęściej amfibolity odznaczają sięstrukturą średnio- i drobnoblastyczną, czasami porfiroblastyczną. Mikrostruktura jest najczęściej nematoblastyczna, czasami grano-nematoblasyczna, granoblastyczna lub diablastyczna.
Tekstura amfibolitów w przeważającej części jest w miarę uporządkowana, a uporządkowanie te polega na subtelnym ułożeniu słupkówhornblendy i innychamfiboli. W amfibolitach możemy mieć do czynienia zarówno zfoliacją jak ilaminacją. Rzadziej spotyka się teksturę bezkierunkową. Istnieją odmiany amfibolitów ubogie w skalenie o wyraźnej laminowanej teksturze i zwykle wyraźnej foliacji – skały te nazywa sięłupkami amfibolitowymi.
Amfibolity są najczęściej barwy ciemnozielonej, ciemnoszarej, czarnej lub brunatnawej, czasami pstrej, powstałej w wynikuwietrzenia.
Ze względu na pochodzenie amfibolity dzielą się na:
Powstają w wynikumetamorfizmu w warunkachfacji amfibolitowej zasadowychskał plutonicznych jakgabra,dioryty idiabazy orazmetamorfizmu progresywnego skał wulkanicznych jakbazalty,andezyty ispility. Amfibolityzacji ulegać mogą takżetufy itufity. Są również częste w facjachmetamorfizmu kontaktowego jak facja hornblendowo-hornfelsowa.
Powstają głównie w wyniku progresywnego lub kontaktowego metamorfizmu skałmarglistych idolomitycznych.
Występują zazwyczaj lokalnie, i charakteryzują się małym rozprzestrzenieniem. Metamorfizmmetasomatyczny, powodujący amfibolityzację skał różni się zasadniczo od poprzednich zarówno typem procesu jak iprotolitem. Metasomatoza może obejmowaćmarmury doprowadzając do nichmagnez iżelazo w wyniku infiltracji. Mogą powstawać w wynikuultrametamorfizmu również z doprowadzeniem Mg, Fe i czasamiNa.
Innym powodem jest wymiana chemiczna skał kontaktujących ze sobą, a różniących się znacznie składem, np.:
Najpewniejszą metodą odróżniającą orto- od paraamfibolitów jest określenie ich pozycji litologicznej oraz charakteru petrograficznego skał otaczających dany amfibolit. Ponadto wykonuje się analizypetrograficzne igeochemiczne.
Przejścia amfibolitów w inne skały metamorficzne są trudne do precyzyjnego wyznaczania. Przy 30% objętościowychminerałów ciemnych przechodzą one w gnejsy amfibolowe, a za pośrednictwem amfibolitów biotytowych w łupki biotytowe. Tworzą także ciągłe przejścia dogranulitów ieklogitów.
Jest to bardzo rozpowszechniona skała metamorficzna w Polsce. Występuje wSudetach oraz wTatrach. Eksploatowana w miejscowościOgorzelec, orazPiławie Górnej.
Wykorzystywany jest jakokruszywo łamane przy budowie dróg, linii kolejowych, ostatnio jako kamień ozdobny do urozmaicania ogrodów.
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Amfibolit |
 | Zobacz hasłoamfibolit w Wikisłowniku |
