 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 28 lutego 1948 | ||
|---|---|---|---|
| Premier Malty | |||
| Okres | od 28 października 1996 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Alfred Sant (ur.28 lutego1948 wPietà[1]) –maltański polityk,premier Malty w latach 1996–1998, liderPartii Pracy w latach 1992–2008,deputowany doParlamentu EuropejskiegoVIII iIX kadencji.
Alfred Sant ukończył w 1967 fizykę, a w 1968 matematykę naUniwersytecie Maltańskim. Studiował administrację publiczną wÉcole nationale d'administration wParyżu, a następnie w szkole zarządzaniaBoston University oraz wHarvard Business School, gdzie w 1979 uzyskał doktorat[1].
Początkowo pracował w dyplomacji, był m.in. pierwszym sekretarzem przedstawicielstwa Malty przyWspólnotach Europejskich wBrukseli. Odszedł z administracji publicznej w połowie lat 70. w związku z podjętymi studiami wStanach Zjednoczonych. W latach 80. pracował w sektorze prywatnym jako konsultant. Zaangażował się w działalność polityczną w ramachPartii Pracy, w 1982 został przewodniczącym departamentu informacji tego ugrupowania. W latach 1984–1988 kierował fundacją edukacyjną współtworzoną przez laburzystów i centralę związkową GWU. Partii Pracy. W 1987 po raz pierwszy został wybrany doIzby Reprezentantów[1] (reelekcję uzyskiwał w 1992, 1996, 1998, 2003 i 2008).
W 1992 wybrano go na lidera Partii Pracy, stał się w konsekwencji liderem opozycji. Powyborach w 1996, w których zwyciężyli laburzyści, objął stanowisko premiera. Jednakże problemy wewnątrz partii zmusiły go do rozpisania wcześniejszych wyborów w 1998, które jego partia przegrała. W rezultacie po niespełna dwóch latach odszedł z urzędu premiera, ponownie stając na czele opozycji[1].
W 2003 w czasie kampanii przedreferendum w sprawie przystąpieniaMalty doUnii Europejskiej Alfred Sant sprzeciwiał się akcesji, opowiadając się tylko za partnerstwem z UE. Nawoływał do głosowania przeciw, wstrzymania się od głosu lub oddania głosu nieważnego, ostatecznie sam nie wziął udziału w głosowaniu.Wybory w 2003, przeprowadzone miesiąc po referendum akcesyjnym, zakończyły się kolejną porażką Partii Pracy. Z tego powodu Alfred Sant zrezygnował ze stanowiska jej przewodniczącego. Jednakże stanął ponownie do wyborów nowego lidera i przytłaczającą większością głosów uzyskał reelekcję[2].
Przedwyborami parlamentarnymi w 2008 Partia Pracy zaprezentowała swój program zatytułowanyPlan nowego początku, głosząc potrzebę odsunięcia od władzy rządzącej od latPartii Narodowej[2]. Laburzyści przegrali jednak wybory trzeci raz z rzędu. Dwa dni po przegranej, 10 marca 2008, Alfred Sant ogłosił rezygnację ze stanowiska lidera partii, zachowując zdobyty mandat członka parlamentu. 6 czerwca 2008 nowym przewodniczącym ugrupowania zostałJoseph Muscat[3].
W 2014 Alfred Sant z powodzeniem wystartował w wyborach europejskich, uzyskując mandat deputowanego do PE VIII kadencji[4]. W 2019 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[5].
|
