 | |
 | |
| król Aragonii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| król Walencji | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| hrabia Barcelony | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| król Majorki | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | Eleonora |
Alfons III Liberalny (hiszp.Alfonso el Liberal) –Król Aragonii1285–1291,hrabia Barcelony, nosił również tytuły królaWalencji i królaMajorki. Synkróla AragoniiPiotra III Wielkiego (zm.1285) iKonstancji Hohenstauf, córkiManfreda, króla Sycylii (zm.1266).
Urodzony1265. Jeszcze za życia Piotra III Wielkiego, w1282 został mianowany namiestnikiem Królestwa na czas, gdy jego ojciec toczył walki oKrólestwo Sycylii (zob.nieszpory sycylijskie). Po śmierci Piotra III doszło do podziału jego władztwa (tzw.Kraje Korony Aragonii), Alfons III objął rządy wkrólestwie Aragonii (wraz z królestwem Walencji i hrabstwem Barcelony), a młodszemu bratuJakubowi przypadłokrólestwo Sycylii.
Początek panowania Alfonsa III w Aragonii to okres konfliktu nowego króla ze szlachtą. Król nie chciał potwierdzić dawnych stanowych przywilejówszlachty, zebranej wraz z przedstawicielami miast w tzw. Unii Aragonii. Możni i szlachta powołując się na swoje dawne prawa zebrali się na zgromadzeniach stanowych, zwanychkortezami. Szlachta gotowa była wypowiedzieć posłuszeństwo królowi, jeśli ten nie zatwierdziłby szlacheckich przywilejów. Pod koniec lat 80.XIII wieku niezadowolona szlachta wszczęła bunty przeciwko władzy królewskiej. Wówczas król Alfons ugiął się przed żądaniami szlachty i jako pierwszy król w historii Aragonii w1287 został zmuszony do zwołaniakortezów ze wszystkich swych ziem (Aragonia, Katalonia, Walencja) i przystąpienia do rokowań. Wynikiem ugody między królem a kortezami było zatwierdzenie przez króla dotychczasowych przywilejów, nadto szlachta wywalczyła poważne ograniczenia władzy królewskiej w zakresie jurysdykcji i prawa pozbawienia wolności szlachcica bez sądu zawarte jakoPrivilegio de la Unión[1].
Znacznie lepiej powodziło się Alfonsowi III w polityce zagranicznej. Jeszcze za życiaPiotra III,król Francji -Filip III Śmiały wspólnie ze stryjem Alfonsa,królem MajorkiJakubem II, najechali na Aragonię, jednakże wojska aragońskie pokonały napastników zajmując przy tymMajorkę,Ibizę i należące także JakubaPerpignan (1285). Alfons III kontynuował walki przeciwko stryjowi, zajmując w1287Minorkę, która do tej pory była pod panowaniem muzułmanów, uznających zwierzchność króla Majorki. Zająwszy całośćBalearów Alfons III przyjął tytuł króla Majorki, inkorporując to dotychczas samodzielne królestwo do Aragonii.
Kilka lat później Alfons zaangażował się w trwającą wKrólestwie Kastylii wojnę domową pomiędzy stronnictwem królaSanczem IV a potomkami jego starszego brataFerdynanda de la Cerda (zm.1275). Alfons III był również aktywny na Sycylii, gdzie wspierał swojego brataJakuba, króla Sycylii, który walczył przeciwkoAndegawenom i papieżowi.
Alfons III zmarł18 czerwca1291[1] w wieku 27 lat. Jego żoną była poślubiona w 1282, Eleonora (Leonor, zm.1297), córkakróla AngliiEdwarda I i Eleonory Kastylijskiej. Alfons III nie miał potomków. Po jego śmierci władzę w królestwie Aragonii i Walencji objął jego bratJakub II Sprawiedliwy, który tron królestwa Sycylii zostawił trzeciemu z braci,Fryderykowi II.
| Hrabiowie Aragonii |
| ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królowie Aragonii |
|
.svg)