| Data i miejsce urodzenia | 27 września 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 kwietnia 1976 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
  | |
Aleksander Schiele (ur.27 września1890 wWarszawie, zm.6 kwietnia1976 wKonstancinie) –taternik,alpinista, narciarz, działacz turystyczny, inżynier architekt, brat bliźniakKazimierza Schielego.
UkończyłPolitechnikę Wiedeńską w 1917. Po ukończeniu studiów pracował w browarach „Haberbusch i Schiele”. Przez 60 lat (1905–1965) uprawiałtaternictwo, w młodości dokonując przejścia szeregu nowych dróg. W początkowym okresie działalności towarzyszyli mu zazwyczaj brat orazprzewodnicy:Klemens Bachleda,Wojciech Tylka Suleja czyJędrzej Marusarz Jarząbek. Później partnerami Schielego byli m.in.Aleksander Znamięcki,Mieczysław Świerz,Roman Kordys,Wanda Jerominówna,Henryk Bednarski,Bronisław Czech,Rafał Malczewski iRobert Jäger. Do jego największych osiągnięć należy pierwsze wejście północno-zachodnią ścianąŻabiego Szczytu Niżniego (1926, zHenrykiem Mückenbrunnem).
Należał doSekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego i jej następcy,Klubu Wysokogórskiego, a takżeTatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
Na nartach jeździł początkowo wAlpach (od 1910), od 1912 także wKarpatach. Miał na koncie wejścia narciarskie naHoher Sonnblick (3106 m, 1913),Großvenediger (3673 m, 1914),Marmoladę (3344 m, 1939). Od 1912 przez niemal 20 lat startował w zawodach narciarskich i zdobył w nich wiele nagród. Działał na rzecz popularyzacji narciarstwa w Sekcji NarciarskiejPolskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i wPolskim Związku Narciarskim. Został odznaczony honorowym członkostwem Klubu Wysokogórskiego,Polskiego Związku Alpinizmu, Sekcji Narciarskiej PTT i tytułem honorowego instruktora PZN.
Po ukończeniuI wojny światowej służył w Kompanii Wysokogórskiej w Zakopanem. Następnie pracował jako instruktor narciarstwa, architekt, sędzia zawodów narciarskich i członek komisji egzaminacyjnych na instruktorów i sędziów. Był projektantem i budowniczymskoczni narciarskiej w dolinie Jaworzynce (1920), brał udział w budowie murowanegoschroniska PTT „Murowaniec”. W dwudziestoleciu międzywojennym pracował także w browarachHaberbusch i Schiele – założyciel tej firmy był jego dziadkiem – oraz jako dyrektor Zjednoczonych Browarów Warszawskich.
W czasieII wojny światowej walczył wArmii Krajowej, w 1943 został razem z synem uwięziony naPawiaku. Dzięki staraniom rodziny Aleksander został zwolniony, natomiast Jerzego rozstrzelano.
Po wojnie pracował przy odbudowie Warszawy, a do 1965 – w dziale inwestycji Zarządu GłównegoPTTK.
Był mężem Zofii z Engemannów, z którą miał syna Jerzego i córkę Julittę.
Jest pochowany nacmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 54, grób 14)[1].
Za pomoc Żydom udzielaną podczasokupacji niemieckiej, w 2014Instytut Jad Waszem nadał Aleksandrowi i Zofii Schiele tytułSprawiedliwych wśród Narodów Świata.