Aleksander II (łac. Alexander II, właśc.Anselmo da Baggio; ur. ok.1010 wBaggio, zm.21 kwietnia1073 wRzymie[1]) –papież w okresie od 30 września 1061 do 21 kwietnia 1073[1].
Naprawdę miał na imię Anzelm i przed wyborem na papieża byłbiskupemLukki[2]. Zostałwybrany przezkardynałów, w wyniku namówarchidiakonaHildebranda, a władzę w Rzymie objął przy pomocy wojsk Normanów (w mieście były zamieszki)[1].
Cesarzowa Agnieszka, regentka małoletniegoHenryka IV, nie zgodziła się na tę kandydaturę i wysunęłaHonoriusza, jako nominata doStolicy Piotrowej[1]. Z tego powodu, Aleksander musiał toczyć z nim walkę i w 1062 wycofać się do rodzinnej Lukki[1]. Ostatecznie spór zakończył się nasynodzie wMantui, w 1064, kiedy to ówczesnyregent,arcybiskup Kolonii,Annon, oczyścił papieża z zarzutów, a Honoriusz został uznany zaantypapieża[1].
W czasiepontyfikatu wspierał działania przeciwdziałającesymonii i zabraniał odprawiać msze żonatym duchownym[1]. Popierał także działania Hiszpanów, gdy królSancho Ramírez oddał kraj pod opiekę papieską i wprowadził liturgię rzymską w miejsce liturgii mozarabskiej[1]. W 1063 Aleksander II ogłosił apel do wszystkich narodów chrześcijańskich, by wspierały Hiszpanów w walce z wrogami chrześcijaństwa. PoparłWilhelma z Normandii przeciwkoHaroldowi II, a także wręczyłpaliuszarcybiskupowi Trewiru, Udonowi[1].
Zmarł 21 kwietnia 1073 roku[2].
