Przykładami albumin zwierzęcych jest albumina osocza, α-laktoalbumina mleka i owoalbumina[1].
Albumina osocza jest produkowana przezwątrobę (zarównohepatocyty, jak ikomórki Kupffera). Jest głównym białkiem występującym wosoczu krwi, stanowi 60% wszystkich zawartych w nim białek. Pełni kluczową rolę w utrzymaniuciśnienia onkotycznego niezbędnego do zachowania prawidłowych proporcji między ilością wody zawartą we krwi a ilością wody w płynach tkankowych. Rolą albumin jest także działaniebuforujące pH, transport niektórychhormonów zwierzęcych, leków,kwasów tłuszczowych i barwników żółciowych oraz wiązanie i transport dwutlenku węgla. U każdego człowieka występuje określony rodzaj albuminy, bardzo rzadko wątroba produkuje dwa rodzaje tego białka (bisalbuminemia) lub nie produkuje go w ogóle (analbuminemia – powoduje obrzęki, niskie ciśnienie krwi). Naruszenie poziomu albumin wosoczu zakłóca wszystkie procesy związane z filtracją i przenikaniem wody przez ścianynaczyń krwionośnych, takie jak powstawanie moczu,płynu zewnątrzkomórkowego ichłonki. Prawidłowy poziom albuminy u człowieka wynosi 35–50 mg/ml krwi (dla dzieci poniżej 3 roku życia 25–55 mg/ml)[2][3].
Albuminy często stosuje się w leczeniu oparzeń. Typowe leczenie poparzenia trzeciego stopnia (30-50% powierzchni ciała) wymaga 600 gramów albumin.
↑abAndrzej Klein: Albuminy. W: Encyklopedia biologiczna. Zdzisława Otałęga (red. nacz.). Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1998. Brak numerów stron w książce
