Wiceprezydent Gore i prezydent ClintonBill i Hilary Clinton, Al i Tipper GoreWiceprezydent Gore, spiker Izby ReprezentantówNewt Gingrich i prezydent Clinton
Gore przyszedł na świat w stolicy USAWaszyngtonie w zamożnej rodzinie. Jego ojcem byłAlbert Gore senior, wieloletni kongresmen i senator ze stanuTennessee (który jest także rodzinnym stanem przyszłego wiceprezydenta). Dzieciństwo Gore’a upłynęło między mieszkaniem w Waszyngtonie a rodzinnym domem w Tennessee.
Al uczęszczał do szkoły średniej w Waszyngtonie, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Mary Elizabeth Atchieson (znaną jakoTipper Gore).
Ukończył prestiżowyUniwersytet Harvarda (gdzie studiował w latach 1965–1969). W latach 1969–1971 odbył służbę wojskową wWietnamie w pionie prasowym armii (notabene uważał się za przeciwnika tamtej wojny). Gore nigdy potem nie eksponował swego kombatanctwa, co odróżniało go choćby odBilla Clintona czyGeorge’a W. Busha.
W 1970 poślubiłMary Elizabeth Aicheson, znaną jako Tipper. Z tego małżeństwa, które rozpadło się w 2010 roku[1], narodziło się czworo dzieci – Karenna (ur. 1973), Kristin (ur. 1977), Sarah (ur. 1979) iAl III (ur. 1982). Karenna wyszła za mąż za Drewa Schiffa, z którym ma swoje dzieci.
Po powrocie do Tennessee Gore pracował jako dziennikarz.
W 1976 Gore zgłosił swoją kandydaturę na członkaIzby Reprezentantów z 4. okręgu wyborczego w Tennessee. W prawyborach pokonałStanleya Rogersa, a w listopadzie tegoż roku swegorepublikańskiego oponenta. Gore zasiadał w Izbie przez cztery dwuletnie kadencje.
W 1984 roku został kandydatem doSenatu w walce o miejsce po nieubiegającym się o czwartą kadencję republikaninieHowardzie Bakerze. Gore wygrał wybory. Ponownie wybrano go w 1990.
W kongresie dał się poznać jako tzw.konserwatywny demokrata, czyli jeden z tych przedstawicieli tego stronnictwa z Południa, którzy opowiadają się przeciwko liberalizacji prawa doprzerywania ciąży czy ograniczeniu prawa do posiadaniabroni. Był też znany z działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego[2]. Zwrócił też na siebie uwagę, krytykującprezydentaRonalda Reagana, kiedy ten postanowił wprowadzić nowy typ uzbrojenia nuklearnego:
Jest to błąd w ocenie równie poważny jak dostarczanie broniIranowi. Jest to błąd o znaczeniuhistorycznym, jest to drugi wielki błąd za kadencji Reagana (cytat zaLongin Pastusiak „Ronald Reagan”).
Podczas prawyborów demokratycznych w 1988 40-letni wówczas senator Gore zgłosił swoją kandydaturę. Dość dobrze wypadł w prawyborach, mierząc się zwłaszcza z kongresmenemDickiem Gephardtem, ale ani on, ani Gephardt nominacji nie uzyskali. Zdobył jągubernatorMichael Dukakis zMassachusetts, który przegrał z republikaninemGeorge’em H.W. Bushem.
W 1992 Gore nie ubiegał się o nominację prezydencką, którą uzyskał wówczasgubernatorArkansasBill Clinton. Clinton zaproponował 44-letniemu wówczas Gore’owi wspólny start w roli kandydata na wiceprezydenta. Decyzja ta spotkała się początkowo z krytyką, ale nie ze względu na samą osobę nominata, lecz ze względu na strategię wyborczą (stany Tennessee i Arkansas sąsiadują ze sobą).
W listopadzie 1992 demokratyczny tandem Clinton-Gore pokonał urzędujących prezydenta i wiceprezydenta George’a H.W. Busha iDana Quayle’a i silnego kandydata niezależnegoRossa Perota.
Konstytucja nie daje wielkiej władzy wiceprezydentowi, jednakże Gore był jedną z najważniejszych osób wBiałym Domu i jednym z najbliższych doradców prezydenta. Miał duży udział w opracowywaniu projektów, które doprowadziły wówczas do największegowzrostu gospodarczego w historii USA. Powszechnie uważano go za jednego z najbardziej wpływowych i popularnych wiceprezydentów w historii.
Nic więc dziwnego, że w 1996 ponownie został nominowany i wraz z Clintonem pokonali republikanówBoba Dole’a iJacka Kempa.
Kiedy Clinton nie mógł w wyborach 2000 ubiegać się po raz trzeci o prezydenturę, logicznym jego następcą wydawał się Gore. Wiceprezydent z łatwością wygrał prawybory i został nominowany na konwencji wLos Angeles. Swoim kandydatem na wiceprezydenta wybrał senatora zConnecticutJosepha Liebermana, który był pierwszymŻydem nominowanym na to stanowisko przez jedną z dwóch głównych partii.
Walka wyborcza była wyjątkowo wyrównana. Ostatecznie Gore uzyskał więcej o ponad pół miliona głosów powszechnych od Busha, ale przez długi okres wyniki wyborów w stanieFloryda pozostawały niewiadomą, a właśnie jejgłosy elektorskie miały zadecydować o zwycięstwie. Gubernatorem tego stanu był brat BushaJeb Bush, który naciskał na to, aby zaprzestać liczenia spornych głosów, powołując się na stanowe prawo, które zobowiązywało władze do zakończenia przeliczania głosów w 7 dni po zakończeniu głosowania. Spór ostatecznie rozstrzygnąłSąd Najwyższy, który uznał sposób w jaki przeliczano sporne głosy na Florydzie (w szczególności fakt, iż ponowne przeliczanie głosów odbywało się tylko w niektórych okręgach) za sprzeczny z 14. poprawką do Konstytucji. Wiele osób uznało decyzję SN za skandal i podważyło jego wiarygodność. Dla innych sytuacja, gdy ktoś, ktoprzegrał w głosowaniu powszechnym jednakzostaje prezydentem, była jawnym dowodem słabości systemu. Ponadto niedługo przed wyborami wykreślono z rejestru uprawnionych wyborców ok. 50 tysięcy ludzi, w większości czarnoskórych i zarejestrowanych demokratów (potencjalnych zwolenników Gore’a). Rząd Florydy tłumaczył się błędami technicznymi i dodawał, że „prawo nie działa wstecz”.
Gore po odejściu naemeryturę nie krył, iż zamierza ubiegać się o ponowną nominację w 2004. W istocie był jak najbardziej logicznym oponentem Busha. Jednakże w końcu zrezygnował z tego zamiaru – zapewne w obliczu popularności Busha po wydarzeniach 11 września 2001 – i poparł, co było dużym zaskoczeniem, kandydaturę byłegogubernatora stanuVermontHowarda Deana. Wielu twierdziło, iż chce w ten sposób doprowadzić do porażki demokratów w tym roku i mieć wolną drogę do ponownej nominacji w 2008. Nominację jednak uzyskał wówczas nie Dean, lecz senatorJohn Kerry, który przegrał z Bushem. Gore był pierwszym mówcą na konwencji partii wBostonie.
Od 2001 roku Gore pełni funkcję starszego doradcy wGoogle, a od 2003 zasiada w radzie nadzorczej koncernuApple[3]. Wykłada gościnnie na wielu amerykańskichuniwersytetach. Gore krytykował ostro od samego początku administrację Busha za decyzję o ataku na Irak. Popiera legalizacjęmałżeństw osób tej samej płci[4].
.svg)
