 Agnieszka i jej mąż, Henryk III | |
 | |
| Królowa Niemiec | |
| Okres | od 1043 |
|---|---|
| Jako żona | |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| Cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego | |
| Okres | od 1046 |
| Jako żona | |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | 1025 |
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1077 |
| Ojciec | |
| Matka | Agnieszka Burgundzka |
| Mąż | |
| Dzieci | Adelajda Szwabska |
Agnieszka z Poitou (cesarzowa Agnieszka) (ur. w1025, zm.14 grudnia1077 wRzymie) – córkaksięcia AkwitaniiWilhelma V Wielkiego i jego żony Agnieszki, córkiksięcia BurgundiiOtto Wilhelma.
Agnieszka była drugą żonąHenryka III (29 października 1017 - 5 października 1056) –cesarza rzymskiego, którego poślubiła21 listopada1043 wBesançon. Henryk był synem cesarzaKonrada II iGizeli, córkiksięcia SzwabiiHermana II. Henryk i Agnieszka mieli razem dwóch synów i cztery córki[1]:
Po śmierci męża, w latach1056–1068 Agnieszka na czas młodości swojego syna,Henryka IV sprawowała urząd regentkiŚwiętego Cesarstwa Rzymskiego. Jej głównym doradcą był Henryk, biskup augsburski, powszechnie nienawidzony za arogancję i podejrzewany o związek z cesarzową. Jej niezdecydowana polityka względem niemieckich książąt spowodowała osłabienie Rzeszy. Krótko po Świętach Wielkanocnych 1062 roku została pozbawiona władzy przez arcybiskupa KoloniiAnnona II iarcybiskupa Hamburga-BremyAdalberta (którzy porwali jej syna). Bez syna, Agnieszka straciła pozycję polityczną i została zmuszona do ustąpienia. W 1065 roku udała się doRzymu. W późnych latach jej życia udało jej się doprowadzić do zgody między swoim synem i jego przeciwnikami.
| 4.Wilhelm IV Żelazne Ramię | ||||||
| 2.Wilhelm V Wielki | ||||||
| 5.Emma z Blois | ||||||
| 1.Agnieszka z Poitou | ||||||
| 6.Otto Wilhelm | ||||||
| 3.Agnieszka Burgundzka | ||||||
| 7.Ermentruda z Roucy | ||||||
Historycy długo uważali, że Agnieszka z Poitou była słabą władczynią.Marie Luise Buhlst-Thiele traktuje poświęcenie się cesarzowej religii jako słabość.Wilhelm von Giesebrecht przypisuje Agnieszce charakter niezdecydowany i bojaźliwy. W swejHistorii Niemieckiego Cesarstwa przedstawia ją jedynie na marginesie opisu dziejów jej silnego męża, cesarza Henryka III.
W ostatnich 20 latach poglądy historyków na Agnieszkę z Poitou uległy znaczącym zmianom. W tym kontekście można wymienić dwóch historyków, którzy zajęli się obszerniej jej tematyką. Pierwszy z nich toTilmann Struve, który wyjaśnił, że wstąpienie cesarzowej do zakonu nie było bezpośrednią reakcją na bunt możnowładców z Kaiserswerth (porwanie jej syna) i że podróż Agnieszki do Rzymu miała miejsce dopiero w1065. Może to sugerować, że cesarzowa nie zrezygnowała i nie wycofała się z odpowiedzialności, lecz tak długo jak to możliwe utrzymywała należne jej stanowisko regentki.
PonadtoMechtild Black-Veldtrup napisała, oparte na krytyce źródeł, studium o Agnieszce z Poitou, w którym uwzględniła wiele nowych odkryć dotyczących zmienionego obrazu postaci cesarzowej. Tym niemniej wiele faktów z jej życia, głównie sprawa przewrotu z Kaiserswerth, pozostaje niejasne.