 | |||
| Pełne imię i nazwisko | Agnes Ann Inglis | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 grudnia 1870 | ||
| Data i miejsce śmierci | 30 stycznia 1952 | ||
| Zawód, zajęcie | pracownica socjalna, archiwistka | ||
 | |||
| |||
Agnes Ann Inglis (ur.3 grudnia1870 wDetroit, zm.30 stycznia1952 tamże) – amerykańskaarchiwistka i działaczkaanarchistyczna. Główna nadzorczyniKolekcji Labadiego naUniwersytecie Michigan.
Agnes Inglis urodziła się 3 grudnia 1870 w Detroit jako córka Agnes (z domu Lambie) i Richarda Inglis. Oboje jej rodzice pochodzili zeSzkocji. Jej ojciec był lekarzem. Była najmłodszym dzieckiem w konserwatywnej, religijnej rodzinie, kształciła się w akademii dla dziewcząt wMassachusetts. Jej ojciec zmarł w 1874, siostra jakiś czas później zmarła na raka, a matka w 1899, zanim Inglis skończyła trzydzieści lat[1].
Po śmierci matki Inglis studiowałahistorię iliteraturę naUniwersytecie Michigan, otrzymując zasiłek od dalszej rodziny. Opuściła uniwersytet przed ukończeniem studiów i spędziła kilka lat jako pracownik socjalny w chicagowskimHull House,Franklin Street Settlement House wDetroit iYWCA wAnn Arbor. Podczas pracy w tych miejscach nabrała współczucia dla położenia robotników-imigrantów wStanach Zjednoczonych, a ostatecznie dzięki tym doświadczeniom rozwinęła u siebie przekonania polityczne[2].
W 1915 Inglis poznałaEmmę Goldman i zaprzyjaźniła się z nią, a wkrótce potem z kochankiem i towarzyszem Goldman,Aleksandrem Berkmanem. Wraz z wybuchemI wojny światowej poszerzyła swoją radykalną działalność i poświęciła wiele czasu oraz pieniędzy rodziny na wsparcie prawne, szczególnie w czasieczerwonej paniki w latach 1919-1920[2].
Zaprzyjaźniła się zJosephem Labadie i w 1924 odkryła, że materiały dotyczące ruchów radykalnych, które ten podarował Uniwersytetowi Michigan w 1911 nie były prawie w ogóle pielęgnowane. Kolekcja pozostała nieopracowana, trzymana w zamkniętej skrzyni[3]. Zaczęła pracować jako wolontariuszka na pełny etat, starannie porządkując i katalogując to, co stało się później znane jakoKolekcja Labadiego. Jej wkład był wyjątkowy. Stosowała niekonwencjonalne metody porządkowania. Na kartach katalogowych do informacji bibliograficznych o pozycjach dodawała niekiedy osobiste opinie[4].
Po kilku latach Inglis i Labadie nawiązali korespondencję listowną z 400 radykałami, prosząc o wypowiedzi na temat ich osobistych doświadczeń i wysiłków organizacyjnych. Choć początkowy odzew był słaby, w ciągu następnych 28 lat anarchiści przekazali do kolekcji ogromną ilość publikacji, pism i materiałów dokumentalnych. Wśród nich znajdują się dokumentyRogera Baldwina,Elizabeth Gurley Flynn iRalpha Chaplina. Inglis pomagała również wielu osobom w ich badaniach i publikacjach, jak Henry’emu Davidowi wThe Haymarket Tragedy i Jamesowi J. Martinowi wMan Against the State. Praca Inglis była znana w całych Stanach Zjednoczonych, a po śmierci wielu anarchistów dekady później, ich rodziny przekazywały swoje zbiory do kolekcji. Szacuje się, że jej wysiłki zwiększyły rozmiar oryginalnej kolekcji mniej więcej dwudziestokrotnie[5].
Zmarła 30 stycznia 1952 w Michigan, pozostawiając po sobie obszerną i wyczerpującą bibliotekę na temat radykalnych ruchów społecznych. Wraz z jej śmiercią zagubiły się jednak pewne niuanse organizacji kolekcji.
