Rzeka Aare Aare (niem. Aare ,fr. Aar ,ret. Ara ) –rzeka wSzwajcarii , lewy i najdłuższy dopływRenu na terenie Szwajcarii – 295 km (płynie w całości w jej granicach), i drugi lewy w skali całej rzeki pod względem długości poMozeli , a jednocześnie najbardziej zasobny w wodę.
Wypływa z lodowca o tej samej nazwie w grupie górskiejFinsteraarhorn wAlpach Berneńskich . Rzeka jest skanalizowana wInterlaken , powyżej jej ujścia do jeziora Thun[1] Brienz iThun . Pierwotnie omijała system „Trzech jezior”, płynąc zAarbergu wprost doBüren an der Aare . Od czasów tzw.pierwszej korekty wód Jury w latach 1868–1891 wpływa przezKanał Hagneck do jezioraBienne i opuszcza jeKanałem Nidau-Büren . W górnym biegu wiele wodospadów, w tym m.in.Handeggfall . Przepływa m.in. przezBerno ,Thun ,Solurę iAarau . Uchodzi doRenu w pobliżuKoblencji , naprzeciwkoWaldshut . Na rzece zbudowano liczneelektrownie wodne , w dolnym biegu jest żeglowna. W łożysku rzeki występuje piasek złotonośny.Dopływy: lewySarine , praweEmme ,Reuss ,Limmat .
Główne miasta, leżące nad Aare:Thun ,Berno ,Solura ,Aarau .
Podczaswojen napoleońskich , austriacki arcyksiążęKarol , chcący przejść Aar, został pobity przez wojska francuskie, pod dowództwem generałówNeya iHeudeleta de Bierre 7 sierpnia 1799.
O Aare i wodospadzie wHandegg wspomniałJuliusz Słowacki w swoim poemacieW Szwajcarii (1839), 7-8:
W szwajcarskich górach jest jedna kaskada, gdzie Aar wody błękitnymi spada. ↑ KURPISZ ,Britannica - edycja polska, t.1 , 1997 . Brak numerów stron w książce Encyklopedia PWN. Geografia świata: środowisko przyrodnicze , red. J. Puskarz. Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2008.Kopaliński W.,Słownik mitów i tradycji kultury . Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1985. 
