Treść tego artykułu od 2025-11 może nie być zgodna z zasadamineutralnego punktu widzenia. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się wdyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon{{Dopracować}} z tego artykułu.
Sugerowane pola (wstaw w kodzie):| liga2 = | trener2 = | asystent trenera2 = | forma prawna = | liczba członków = | płeć = | obiekt sportowy2 = | dyrektor sportowy =
AS Monaco FC zostało założone w 1924. Nie był to typowy klub piłkarski, o czym mogą świadczyć sekcje, jakie Monaco wówczas posiadało. Oprócz piłki nożnej uprawiano tam: koszykówkę, pływanie i dyscypliny lekkoatletyczne. Drużyna z Księstwa Monako ma ogromne ambicje, a to z racji patronatu księcia, który mieszka i mieszkał w tym niewielkim państwie. Marzenia o awansie i grze wnajwyższej lidze spełniły się dopiero w sezonie 1953/1954. Pierwszy mecz u siebie rozegrali przeciwkoToulousie. Spotkanie zakończyło się porażką Monakijczyków 2:3. Pierwszy mecz na wyjeździe zagrali przeciwkoAS Saint-Étienne. Mecz zakończył się remisem 1:1. Ogólnie ten sezon AS Monaco zakończyło na całkiem dobrym 10. miejscu. Wówczas człon drużyny stanowili tacy piłkarze jak:Henri Skiba,Jean Saunier,Serge Pedini iLazare Gianessi[1].
W 1960 r. drużyna prowadzona przez Lucien Leduca zdobyła pierwszyPuchar Francji. Po drodze do finału rozprawili się w im zAS Saint-Étienne. Mecz finałowy zakończył się wynikiem 4:2. Rok później AS Monaco zdobyło pierwszy tytuł mistrzowski. Wówczas Leduc miał do dyspozycji takich piłkarzy jak:Michel Hidalgo, Henri Biancheri, Theo iDelio Onnis. W sezonie 1962/1963 kibice i piłkarze z księstwa świętowali zdobycie mistrzostwa i Pucharu Francji. Wraz z odejściem trenera nastały cięższe czasy i AS Monaco tułało się między pierwszą a drugą ligą aż do połowy lat 70. XX wieku. Wtedy to prezesem klubu został Jean-Louis Campora, który ponownie zaangażował Leduca, co zaowocowało powrotem na najwyższy szczebel rozgrywek i tytułem mistrzowskim w 1978 roku. W pierwszym meczu w Pucharze Europy Monaco pokonało 7:2AEK Ateny, potem uległoInterowi Mediolan. W sezonie 1975/1976 „Czerwono-Biali” opuścili szeregi Ligue 1. Później szybko do niej powrócili i pierwszy sezon po powrocie zakończyli na 1. miejscu, co było wówczas ewenementem. W 1979 roku do klubu zValenciennes FC przybyłRoger Milla, który po sezonie rozstał się z monakijskim klubem.
W 1980 roku AS Monaco zdobyło Puchar Francji, a 2 lata później kolejne mistrzostwo. Wówczas ukształtowały się takie talenty jak:Claude Puel,Manuel Amoros,Bruno Bellone, a przydatność potwierdzili:Umberto Barberis,Ralf Edström,Jacques Perais iÉric Pécout. Te nazwiska przyciągały naStade Louisa II (powstały w 1937 r.) 7 tys. widzów. W sezonie 1984/1985 zawodnicy klubu zdobyli Puchar Francji. Nawet po kolejnym odejściu Luciena, klub nie pogrążył się w kryzysie i lata osiemdziesiąte zaowocowały dwoma Pucharami Francji (1980 i 1985) oraz dwoma triumfami ligowymi (1982 i 1988). Mimo niezłej gry w rozgrywkach krajowych klub kompletnie zawodził w rozgrywkach europejskich. W lipcu 1987 zatrudniono na stanowisko treneraArsène Wengera. Pierwszy swój sezon zakończył już jako Mistrz Francji. Odniósł również pierwszy sukces na arenie europejskiej. Jego podopieczni odpadli dopiero w ćwierćfinale Pucharu Europy po przegranej zGalatasaray SK. W maju 1989 r. „Czerwono-Biali” ulegli 3:4 Olympique Marsylia w finale Pucharu Francji, ale AS Monaco dostało wówczas szansę gry w Pucharze Zdobywców Pucharów. Tam dotarli do półfinału, gdzie zmierzyli się z włoskąSampdorią. W 1991 r. miał nastąpić rewanż. Po raz kolejny w finale Pucharu Francji zmierzyły się jedenastkiOlympique Marsylia i AS Monaco. Tym razem naParc des Princes lepsi okazali się podopieczni Wengera. Wówczas ten Francuz miał do dyspozycji:Jean- Luca Ettoriego, Marcela Diba, Luca Sonora,Claude Puela,Geralda Passiego, Rogera Mendy’ego,George’a Weaha orazRamóna Díaza. Wyżej wymienieni zawodnicy stanowili o sile drużyny. Po zdobyciu Pucharu Francji w sezonie 1990/1991 w Pucharze Zdobywców Pucharów wyeliminowali kolejno:Swansea City,IFK Norrköping,AS Romę oraz w półfinaleFeyenoord Rotterdam. W finale naEstádio da Luz w Lizbonie przegrali zWerderem Brema. Po wykryciu afery korupcyjnej, w której brali udział działacze klubuOlympique Marsylia i zdegradowaniu klubu z Marsylii, AS Monaco dostało szansę występów w eliminacjach doLigi Mistrzów. Pokonali w nichAEK Ateny iSteauę Bukareszt. Francuzi trafili do grupy zFC Barceloną,Galatasarayem SK orazSpartakiem Moskwa. Wyszli z niej bez problemów, a w półfinale ulegliAC Milanowi. Kłopoty kadrowe (kontuzjeJürgen Klinsmanna,Enzo Scifo, Viauda, wyjazdVictora Ikpeby naPuchar Narodów Afryki) sprawiły, że AS Monaco poczynało sobie coraz gorzej. Po 7 latach pracyArsène Wenger podał się do dymisji, którą przyjęto. Zastąpił go, grający niegdyś jako bramkarz,Jean-Luc Ettori. Wkrótce tego ostatniego zastąpiłJean Tigana, który wniósł wiele do upadającego teamu. W sezonie1995/1996 królem strzelców Division 1 został BrazylijczykSonny Anderson, który wyrósł na nową gwiazdę.Rok później ASM sięgnęło po 6. tytuł Mistrza Francji. Wówczas wszyscy obawiali się takich zawodników jak:Sylvain Legwinski,Sonny Anderson,David Trezeguet,Thierry Henry,Emmanuel Petit,Ali Benarbia,Victor Ikpeba iPatrick Blondeau. W „mistrzowskim sezonie” drużyna zdobyła aż 69 goli. Dobrze im się wiodło w Pucharze UEFA – dotarli do półfinału, gdzie zostali wyeliminowani przezInter Mediolan. Następny tytuł mistrzowski AS Monaco zdobyło w sezonie1999/2000.
PóźniejDidier Deschamps objął stanowisko trenerskie w ASM. Zatrudnił on do szkolenia bramkarzyJeana-Luca Ettoriego, co zaowocowało dobrą grą mało znanego Włocha,Flavio Romy. Didier Deschamps postawił na młodzież. Zakupił onSébastien Squilacciego, Éric Cubillera,Patrice Evrę orazJaroslava Plašila. To przyniosło oczekiwany efekt. W sezonie2002/2003 AS Monaco zostało wicemistrzem Francji. Później ciężkiej kontuzji doznał idol kibiców Monaco –Shabani Nonda. Nie zagrał on do końca sezonu. Było to wielkie osłabienie dla ASM, ale wszyscy mieli nadzieję, że udanie zastąpią goEmmanuel Adebayor orazSouleymane Camarą. Na wypożyczenie przyszedł„El Moro” i grał wyśmienicie w sezonie 2003/2004. W tym sezonie Monaco bardzo dobrze zaprezentowało się w Lidze Mistrzów najpierw wychodząc z grupy, pokonując m.in. 8:3Deportivo La Coruña, później pokonującChelsea F.C. 5:3 iReal Madryt w ćwierćfinale. W finale przegrali zFC Porto. Ostatecznie AS Monaco zakończyło sezon z dorobkiem finału Ligi Mistrzów oraz 3. miejscu w tabeli zapewniając sobie jedynie kwalifikacje do Ligi Mistrzów w przyszłym sezonie. Po odejściu gwiazd, tj.Morientesa,Rothena,Pršo,Márqueza,Graxa,Guiliego,Ibarry, AS Monaco napotkało na trudności w kolejnym sezonie, nie było już tak zgranych i doświadczonych graczy. Do klubu przyszliJavier Saviola (wypożyczony zBarcelony),Maicon (kupiony zCruzeiro EC) orazMohamed Kallon (kupiony zInteru Mediolan). ASM nie poszło najlepiej w europejskich pucharach, a w lidze zajęli ponownie 3. miejsce, które zapewniało kwalifikacje do Ligi Mistrzów. Do dymisji podał się bardzo zasłużony trenerDidier Deschamps.
Po jego odejściu w klubie zapanował chaos, w ciągu kilku lat zatrudniono i zwalniano trenerów za złe wyniki. Sam klub plasował się w okolicach środka tabeli. Mimo że w sezonie 2006/2007 zespół pozyskałYaya Touré,Juana Pablo Pino,Jérémiego Méneza iMarco Di Vaio, to ponownie nie awansował doLigiMistrzów. Rok później do drużyny dołączyłNenê, jednak i tym razem nic to nie dało. W 2008 roku Jérôme de Bontin, główny akcjonariusz klubu, odmłodził klub ASM oraz sprowadził kilku utalentowanych piłkarzy, m.in.Park Chu-young orazNicolas N’Koulou. Klub zakończył sezon w środku tabeli a sam Bontin zrezygnował z posady. Zastąpił go bankier Etienne Franzim, ale nie udało mu się podźwignąć klubu. AS Monaco zostało zdegradowane do roli ligowego średniaka, a częste zmiany trenerów tylko pogłębiały kryzys, owocem którego był spadek do drugiej ligi w sezonie2010/2011. W lipcu 2009 roku, brazylijski trenerRicardo Gomes został zastąpiony przez byłego treneraAS Cannes iStade Rennes –Guya Lacombe. Trener od razu zastąpił niepotrzebnych graczy tymi młodymi takimi jak:Cédric Mongongu,Serge Gakpé,Pierre-Emerick Aubameyang,Frédéric Nimani,Yohan Mollo czyLayvin Kurzawa.
Pogrubieni zostali zawodnicy obecnie grający w AS Monaco.
Radamel Falcao – gwiazda klubu[według kogo?] i jeden z najlepszych strzelców AS MonacoJean-Luc Ettori – legenda klubu i najdłużej grający piłkarz w historii AS Monaco
.jpg)
.jpg)
