 Styles w kwietniu 2016 | |||
| Imię i nazwisko | Allen Neal Jones | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 czerwca 1977 | ||
| Współmałżonek | Wendy Jones (od 2000)[1] | ||
| Dzieci | 4[1] | ||
| Kariera profesjonalnegowrestlera | |||
| Pseudonimy ringowe | |||
| Wzrost | 1,80 m[3] | ||
| Masa ciała | 99 kg[3] | ||
| Zapowiadany z | Gainesville, Georgia[5] | ||
| Trenerzy | Rick Michaels[6] | ||
| Debiut | 1998[6] | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Allen Neal Jones[6][7] (ur.2 czerwca1977 wJacksonville wKarolinie Północnej[7][8]) –amerykańskiwrestler, obecnie występujący w federacjiWWE wbrandzie SmackDown podpseudonimem ringowymAJ Styles[3].
Styles jest najbardziej znany z występów w federacjiTotal Nonstop Action Wrestling (TNA) od 2002 do 2013, za co przyznano mu przydomek „Mr. TNA”[5]. W tejże federacji trzy razy zdobyłNWA World Heavyweight Championship, a także był dwukrotnymTNA World Heavyweight Championem. Był również pierwszym i sześciokrotnymTNA X Division Championem. Styles jest też pięciokrotnym zdobywcąTNA Triple Crown Championship oraz trzykrotnymTNA Grand Slam Championem. W 2010 stał się pierwszym w historii TNA zdobywcą pierwszego miejsca rankinguPWI 500 prowadzonego przez magazynPro Wrestling Illustrated. W międzyczasie występował dlaRing of Honor (ROH) od 2002 do 2006, gdzie zdobyłROH World Tag Team Championship (zAmazing Redem) iROH Pure Championship. W 2014 podpisał kontrakt zNew Japan Pro-Wrestling (NJPW) i zdobyłIWGP Heavyweight Championship w jego pierwszej walce dla federacji, po czym stał się liderem grupyBullet Club[9][10]. Po opuszczeniu TNA występował w wielufederacjach niezależnych.
Styles pojawił się w WWE (znanym wtedy jako World Wrestling Federation, WWF) w 2002, lecz odmówił podpisania kontraktu rozwojowego z promocją. Powrócił do federacji w styczniu 2016, gdzie zadebiutował na galiRoyal Rumble i jeszcze tego samego roku zdobyłWWE World Championship. Został wybranyZawodnikiem Roku 2016 przez magazynPro Wrestling Illustrated.
Jones urodził się wMarine Corps Base Camp Lejeune wKarolinie Północnej. Wychowywał się w biedocie, miał ojcaalkoholika[11]. Uczęszczał do Johnson High School wGainesville wGeorgii i ukończył szkołę w 1996[12]. Rzucił studia na Anderson University (na które dostał się dzięki stypendium przyznane mu za osiągnięcia wzapasach), aby spróbować swoich sił w wrestlingu. Dołączył doszkółki wrestlerskiej, w której trenowali również jego znajomi. Aby opłacić treningi w szkółce zarabiał jako kierowca karetki, a także dorabiał kosząc trawniki sąsiadów[13].
Jones trenował pod okiem Ricka Michaelsa w szkółce należącej do National Championship Wrestling (NCW)[14]. Zadebiutował w 1998 roku jako Mr. Olympia[14]. Jego pierwszą walką było przegrane starcie singlowe z Michaelem Brooksem. W sierpniu 1999 zdobył NCW Television Championship[14], zaś w grudniu zmienił pseudonim ringowy naA.J. Styles.
W latach 1999–2001 Styles występował w wielu federacjach niezależnych. W 2001 wziął udział w turniejuKing of Indies, organizowanym przezAll Pro Wrestling; przegrał walkę ćwierćfinałową zChristopherem Danielsem[15]. 13 listopada 2001 zadebiutował wX Wrestling Federation. Otrzymał szansę zdobycia XWF Cruiserweight Championship, lecz ostatecznie nie udało mu się wygraćBattle Royalu o tytuł[15]. 22 grudnia 2001 zdobył NWA Georgia Championship, pokonując Ricka Michaelsa[15].
24 lutego 2002 Styles zadebiutował waustralijskiej federacjiWorld Wrestling All-Stars (WWA) – przegrał Six-Way Cruiserweight Survival Elimination match na galiWWA:The Revolution[16]. W kwietniu wziął udział w turnieju o WWA International Cruiserweight Championship i ostatecznie wygrał tytuł, pokonującJerry’ego Lynna w finale[16]. Niedługo później Styles zrzekł się mistrzostwa[17].
2 marca 2002 Styles dołączył do szóstego dorocznego turniejuSuper 8, organizowanego przezEast Coast Wrestling Association. Doszedł do finału, lecz został w nim pokonany przez Donovana Morgana[16]. W czerwcu zadebiutował w Game Changer Wrestling, biorąc udział w turniejuJersey J-Cup; został z niego wyeliminowany po przegranej w półfinale[16]. W październiku Styles wybrał się doWielkiej Brytanii, gdzie kilkukrotnie zawalczył dla federacjiFrontier Wrestling Alliance. Otrzymał szansę zdobyciamiana pretendenckiego do FWA British Heavyweight Championship, lecz nie zdołał wygrać trzyosobowej walki z Jerrym Lynnem iDougiem Williamsem[16]. W listopadzie zadebiutował wIWA: Mid-South, dołączając do turniejuTed Petty Invitational. Odpadł już w pierwszej rundzie, po przegranej z Christopherem Danielsem[16].
We wczesnym 2001World Championship Wrestling (WCW) zaoferowało kontrakt Stylesowi i jemu znajomemu z NWA Wildside – Parisowi[14]. AJ Styles (którego pseudonim ringowy zmieniono na „Air Styles”) i Paris stali siętag teamem „Air Raid”. Charakterystyczne dla drużyny byłyskafandry przeciwprzeciążeniowe, które na wzór prawdziwych pilotów nosili jej członkowie. Air Raid trzykrotnie pojawiło się naThunder. 5 marca drużyna dołączyła do turnieju o nowo utworzoneWCW Cruiserweight Tag Team Championship. Odpadli w pierwszej rundzie, po przegranej z późniejszymi zwycięzcami turnieju –Elixem Skipperem iKidem Romeo[15].
Styles dwukrotnie pojawił się w programachWorld Wrestling Federation (WWF) w styczniu 2002. 26 stycznia przegrał pojedynek zThe Hurricanem na tygodniówceJakked[18], a 27 stycznia został pokonany przezRika Constantina wdark matchu przedSmackDown[19]. W lipcu WWF zaoferowało Stylesowi kontrakt rozwojowy, który wymagałby od niego przeprowadzki doCincinnati wOhio, gdzie znajdowała się ówczesna rozwojówka WWF –Heartland Wrestling Association (HWA). Styles odmówił podpisania go ze względu na plany studiów swojej żony[14].
Styles zadebiutował wRing of Honor (ROH) w 2002, podczas trzeciego eventu zorganizowanego przez federację –Night Of Appreciation[20]. Szybko stał sięmain eventerem; na galiHonor Invades Boston zawalczył zLow Kim oROH World Championship, lecz nie zdołał pokonać mistrza[20]. Po przegranej stał się pierwszym posiadaczem „Number One Contender's Trophy” – trofeum uznawanego wówczas za drugorzędne mistrzostwo ROH[20]. NaOne Year Anniversary Show w lutym 2003, Styles zawalczył w3-Way matchu z Low Kim iPaulem Londonem, który ostatecznie wygrał London[20]. Tuż po tym samodzielnie pokonał The Backseat Boyz (Johnny’ego Kashmere’a i Trenta Acida), The S.A.T. (Jose i Joela Maximo) oraz The Carnage Crew (HC Loca i Tony’ego DeVito), zdobywającmiano pretendenckie doROH Tag Team Championship[20]. Styles wybrałAmazing Reda jako swojego tag team partnera i wraz z nim pokonał The Prophecy (Christophera Danielsa i Xaviera) w walce o mistrzostwo[20]. Styles rozpoczął rywalizację z Paulem Londonem, ich walka naNight of the Grudges zakończyła się remisem[20]. Styles i Red pokonaliBriscoe Brothers (Jaya i Marka Briscoe) trzykrotnie, po czym przegrali starcie z The Prophecy[20]. NaWrath of the Racket Daniels i Dan Maff spowodowali kontuzję Amazing Reda. Nowym partnerem Stylesa stał sięHomicide. Pomimo że Styles i Homicide zdołali pokonać The Prophecy[20], Styleszwakował tytuł[21].
Po zakończeniu panowania jako ROH Tag Team Champion, Styles wziął pod opiekęJimmy’ego Rave’a i obrał ROH World Championship za swój nowy cel. NaMain Event Spectacles pokonałBryana Danielsona w walce o miano pretendenckie do tytułu[20]. Styles zmierzył się o mistrzostwo zSamoa Joem naWar of the Wire, lecz nie zdołał odebrać mu tytułu[20]. Wziął udział w turnieju o nowo utworzoneROH Pure Wrestling Championship naSecond Anniversary Show i pokonałCM Punka w jego finale, stając się pierwszym w historii posiadaczem mistrzostwa[20][22]. 13 marca 2004 Styles pokonał Punka w walce rewanżowej z sędzią specjalnymRickym Steamboatem naAt Our Best[20]. Była to jego ostatnia walka w ROH w 2004, czego powodem było wycofanie przez zarząd TNA wszystkich wrestlerów ich federacji z eventów ROH. Wkrótce ROH zawiesiło tytuł Stylesa[22].
Styles powrócił do Ring of Honor na galiThird Anniversary Celebration: Part Two, by zawalczyć z Jimmym Ravem. Rave oskarżył Stylesa o "kradzież" finisheraRave Clash i przerobienie go naStyles Clash. Ostatecznie Rave wygrał starcie[20]. Styles połączył siły z grupą Generation Next, aby wspólnie rywalizować zestajnią The Embassy, do której należał Jimmy Rave. NaGlory by Honor IV Styles pokonał Rave’a w pojedynku, którego przegrany miał otrzymać zakaz używaniaRave/Styles Clashu w Ring of Honor[20]. NaThis Means War pokonał lidera Generation Next –Austina Ariesa[20]. Na galiVendetta Styles, Aries, Jack Evans iMatt Sydal zostali pokonani przez członków The Embassy – Jimmy’ego Rave’a,Shelleya,Abyssa i Prince’a Nanę[20].
Po zakończeniu rywalizacji z The Embassy Styles skupił się na zdobywaniu mistrzostw. NaA Night of Tribute zmierzył się z Christopherem Danielsem i Sydalem w wygranym przez DanielsaTriple Threat matchu omiano pretendenckie doROH World Championship. Na pierwszym evencie ROH w 2006 roku Styles pokonał Sydala[20], a po walce wrestlerzy postanowili utworzyć tag team i wyzwać na pojedynek posiadaczyROH Tag Team Championship – Austina Ariesa iRodericka Stronga. Przed walką o mistrzostwo drużynowe Styles otrzymał szansę zdobycia ROH World Championship, lecz nie zdołał pokonać mistrzaBryana Danielsona[20]. Na Fourth Anniversary Show Styles i Sydal przegrali walkę o ROH Tag Team Championship z Ariesem i Strongiem[20].
Po okresie nieobecności Styles pojawił się naDeath Before Dishonor IV i pokonałDaveya Richardsa[20]. NaTime to Man Up w kwietniu 2006 przegrał pojedynek zSamoa Joem[20]. Była to ostatnia walka Stylesa w ROH do czasu jego powrotu w 2014.
W maju 2002 Styles podpisał specjalny kontrakt zTotal Nonstop Action Wrestling (TNA), który pozwalał mu na występy w innych federacjach. 19 czerwca pojawił się na pierwszym evencie TNA w systemiepay-per-view – wraz zJerrym Lynnem iLow Kim przegrał starcie drużynowe przeciwko The Flying Elvises (Jimmym Yangiem, Jorgem Estradą & Sonnym Siakim)[23]. Tydzień później stał się pierwszym w historii posiadaczemTNA X Division Championship, dzięki wygranej w4-Way Double Elimination matchu z Lynnem, Low Kim iPsicosis[23]. Podczas trzeciego eventu TNA stał się podwójnym mistrzem – wraz z Jerrym Lynnem wygrali w finale turnieju oNWA World Tag Team Championship[23]. Styles obronił tytuły w następnych tygodniach, lecz zaczął sprzeczać się z Lynnem podczas starć drużynowych. 7 sierpnia Styles przegrał X Division Championship na rzecz Low Kiego[23]. Tydzień później walka drużynowa Stylesa i Lynna zRonem Killingsem iJeffem Jarrettem zakończyła się remisem, wskutek czegoNWA World Tag Team Championship zostało zawieszone[23][24]. W następnym tygodniu Styles i Lynn zmierzyli się ze sobą wFalls Count Anywhere matchu (wygranym przez Lynna),No Disqualification matchu (wygranym przez Stylesa) i dziesięciominutowymIron Man matchu, który zakończył się trzypunktowym remisem[23]. 21 sierpnia Styles wziął udział w trzyosobowymLadder matchu o X Division Championship z Low Kim i Lynnem, lecz nie zdołał go wygrać[23]. 23 października pokonałSyxx-Paca w pojedynku o X Division Championship, zdobywając tytuł po raz drugi[23]. Utracił go dwa tygodnie później, 6 listopada, na rzecz Jerry’ego Lynna[23]. Dwukrotnie otrzymał szansę odzyskania mistrzostwa, lecz ostatecznie nie zdołał pokonać Lynna[23].
W 2003 Styles skupił się na zdobyciuNWA World Heavyweight Championship. W styczniu został zmuszony do dołączenia dostajni Sports Entertainment Xtreme (S.E.X.)Vince’a Russo[25]. 19 lutego przegrał pojedynek o tytuł z Jeffem Jarrettem[26]. Podczas starcia przeszedłface turn – zaatakował członków S.E.X., kiedy ci próbowali interweniować w walkę[27].
Styles połączył siły zD’Lo Brownem, lecz ich drużyna szybko się rozpadła. 4 czerwca 2003 Styles pokonał Browna w walce o miano pretendenckie do NWA World Heavyweight Championship[26]. 11 czerwca, dzięki pomocy Vince’a Russo, pokonał Jarretta iRavena w trzyosobowym starciu o mistrzostwo[26][28], stając się nie tylko posiadaczem NWA World Heavyweight Championship, ale także pierwszymTNA Triple Crown Championem. Tytuł utracił na rzecz Jarretta, 22 października 2003[26]. 12 listopada połączył siły zeStingiem w wygranej walce przeciwko Jarrettowi iLexowi Lugerowi[26]. 3 grudnia przegrał starcie rewanżowe o NWA World Heavyweight Championship przez interwencjęKida Kasha[26][29].
Na początku 2004 Styles rywalizował z Jeffem Jarrettem iAbyssem. 4 lutego, po tym, jak domagał się walki o mistrzostwo z Jarrettem, Styles został zmuszony połączyć siły z Abyssem w starciu drużynowym o NWA World Tag Team Championship z Kevinem Nothcuttem i Legendem. Styles wygrał pojedynek, mimo że Abyss pozostawił go samego w ringu[30][31]. Dwa tygodnie później Styles pokonał Abyssa w walce o obydwa pasy dzięki interwencji Jeffa Jarretta[32]. Jego zwycięstwo nie zostało jednak uznane – w następnym tygodniu Styles przegrał kolejne starcie z Abyssem, tracąc pasy przez interwencję Lexa Lugera[30][33]. Pomimo przegranej w pojedynku o miano pretendenckie do NWA Heavyweight Championship z Abyssem[30], Styles otrzymał szansę zdobycia mistrzostwa i 21 kwietnia pokonał Jarretta wSteel Cage matchu o tytuł[30]. Obronił mistrzostwo w walkach singlowych przeciwkoRonowi Killingsowi, Ravenowi iChrisowi Harrisowi[30]. 19 maja utracił tytuł na rzecz Killingsa w4-Way matchu z trzema pretendentami po tym, jak w walkę zainterweniował Jeff Jarrett[30][34].
Niedługo później Styles powrócił do X Division i stał się pretendentem doTNA X Division Championship[30]. 9 czerwca 2004 pokonałFrankiego Kazariana w walce o mistrzostwo, stając się trzykrotnym posiadaczem tytułu[30]. W następnych tygodniach obronił mistrzostwo w starciach z Kazarianem iDallasem[30]. Rozpoczął też rywalizację zKidem Kashem. 23 czerwca rywale Stylesa przerwali jego pojedynek zJeffem Hardym[35]. 28 lipca Kash i Dallas zainterweniowali wUltimate X match oTNA X Division Championship pomiędzy Stylesem, Kazarianem i Michaelem Shane’em. Po ataku na Stylesie, Kazarian i Shane jednocześnie zerwali tytuł, stając się współmistrzami[30][36]. Styles otrzymał kilka szans na odzyskanie tytułu, lecz nie wygrał żadnej z walk o mistrzostwo[30]. 8 września Styles pokonał Kasha wTables matchu, kończąc rywalizację[30]. Wkrótce rozpocząłfeud z nowym X Division Championem –Peteyem Williamsem. Zmierzył się z nim naVictory Road w listopadzie 2004, lecz nie zdołał odebrać mu tytułu mistrzowskiego[37].
16 stycznia 2005, na galiFinal Resolution, Styles pokonał Williamsa iChrisa Sabina w Ultimate X matchu o X Division Championship[38]. Rozpoczął rywalizację zChristopherem Danielsem. Zmierzył się z nim w 30-minutowymIron Man matchu o tytuł. Ich półgodzinna walka zakończyła się remisem, lecz postanowiono ją kontynuować do momentu tzw.nagłej śmierci (ostatecznegoprzypięcia). Styles zdołał przypiąć przeciwnika i obronić mistrzostwo[39]. 13 marca naDestination X Styles przegrał tytuł mistrzowski na rzecz Danielsa w Ultimate X matchu, w którym udział wzięli takżeRon Killings iElix Skipper[40].
NaLockdown w kwietniu 2005 Styles pokonałAbyssa w pojedynku oNWA World Heavyweight Championship[41]. 15 maja naHard Justice zmierzył się o tytuł zJeffem Jarrettem i pokonał go, zdobywając mistrzostwo po raz trzeci w karierze[42]. Utracił je miesiąc później na rzeczRavena po przegranymKing of the Mountain matchu naSlammiversary[43]. Styles dołączył do turnieju TNA 2005 Super X Cup Tournament, gwarantującego jego zwycięzcy starcie o X Division Championship. NaSacrifice przegrał walkę finałową turnieju zSamoa Joem dzięki interwencji X Division Championa Christophera Danielsa[44]. Z powodu nieczystej przegranej reprezentant zarządu TNALarry Zbyszko postanowił dodać Stylesa do pojedynku o X Division Championship. NaUnbreakable Styles pokonał Danielsa i Joego, stając się pięciokrotnym mistrzem X Division[45].
NaBound for Glory Styles pokonał Christophera Danielsa w drugim 30-minutowym Iron Man matchu[46]. W następnym miesiącu naGenesis wygrał pojedynek z Peteyem Williamsem[47]. Rozpoczął rywalizację z Samoa Joem i naTurning Point utracił X Division Championship na rzecz rywala[48]. PrzedSlammiversary w czerwcu 2006 Styles połączył siły z Danielsem i wraz z nim wyzwał do walki posiadaczyNWA World Tag Team Championship –America’s Most Wanted. Mimo dwóch przegranych starć z mistrzami[49], Styles i Daniels zdołali pokonać America’s Most Wanted na Slammiversary, odbierając im tytuły[50]. NaHard Justice Styles i Daniels obronili mistrzostwa w walce zThe Latin American Xchange (LAX)[51], lecz utracili je miesiąc później w Border Brawlu z LAX[49]. Odzyskali mistrzostwa w kolejnej walce naNo Surrender[52], po czym ponownie stracili je wSix Sides of Steel matchu z LAX naBound for Glory[53].
2 listopada na odcinkuImpact! Styles przypiąłChrisa Sabina, wygrywając starcie o X Division Championship i stając się posiadaczem tytułu mistrzowskiego po raz szósty[54]. Walka ta była też ćwierćfinałem turnieju Fight For The Right o miano pretendenckie do NWA World Heavyweight Championship. Styles wygrał też walkę półfinałową, lecz nie zdołał pokonać Abyssa w finale turnieju[49]. 16 listopada Styles utracił mistrzostwo na rzecz Christophera Danielsa[55]. NaGenesis przegrał walkę zChristianem Cage’em; w starcie interweniował Daniels[56].
Styles rozpoczął rywalizację zRhino i pokonał go naTurning Point[57]. 21 grudnia Styles i Samoa Joe wygrali starcie drużynowe z Rhino iKurtem Anglem[58]. NaFinal Resolution w styczniu 2007 Styles przegrałLast Man Standing match z Rhino[59]. Nie zdołał też pokonać go w Elevation X matchu miesiąc później naDestination X[60].
NaLockdown Styles połączył siły zChristianem Cage’em i Abyssem, tworząc Team Cage (późniejszeChristian’s Coalition). Team Cage zostało pokonane przez drużynę Kurta Angle’a[61]. Wkrótce Styles utworzyłtag team zTomko. Tomko i Styles przegrali walkę drużynową z Abyssem i Stingiem naVictory Road[62], lecz naNo Surrender zdobylimiano pretendenckie doTNA World Tag Team Championship, wygrywając dziesięciodrużynowyTag Team Gauntlet match[63]. 14 października 2007, naBound for Glory, Styles i Tomko pokonaliTeam Pacman (Rona Killingsa i Adama Jonesa), zdobywając mistrzostwo drużynowe[64]. 1 listopada obronili mistrzostwo w walce z LAX[65], a naGenesis pokonaliThe Steiner Brothers (Scotta iRicka Steinerów)[66]. Tej samej nocy Styles i Tomko nieumyślnie pomogli Kurtowi Angle wygrać pojedynek z Christianem Cage’em[67]. Przez następnych kilka tygodni Styles wahał się między pozostaniem w Team Cage a dołączeniem doThe Angle Alliance. NaFinal Resolution podjął ostateczną decyzję i dołączył do The Angle Alliance[68].
W lutym 2008 Styles przypadkowostał się mężemKaren Angle[69]. W kwietniu Styles i Tomko utracili tytuły mistrzowskie na rzeczKaza iSuper Erica[70]. Kurt Angle ciągle oskarżał Stylesa i Karen o romans, co spowodowało odejście Stylesa z The Angle Alliance. W ramach odwetu, Tomko spowodował przegraną Stylesa w walce kwalifikacyjnej doKing of the Mountain matchu[71]. NaSlammiversary Styles zdołał pokonać Kurta Angle’a, lecz po walce stał się ofiarą ataku ze strony przeciwnika i Tomko[72]. Rywalizacja Stylesa i Angle trwała dalej – Styles wygrał walkę naHard Justice[73] oraz pojedynek o złotymedal olimpijski Angle’a[70]. Zwycięsko wyszedł też z rewanżowegoLadder matchu, kończącego rywalizację[70]. Po zakończeniufeudu Styles – za namowąJeffa Jarretta – oddał Angle’owi jego medal olimpijski[74].
NaBound for Glory Styles zmierzył się zBookerem T i Christianem Cage’em wTriple Threat matchu, który ostatecznie wygrał Booker T[75]. Niedługo po gali Booker T, Kurt Angle,Kevin Nash iSting zjednoczyli się, tworzącThe Main Event Mafię. Styles natomiast połączył siły zSamoa Joem i wraz z nim utworzyłstajnię „The TNA Front Line” składającą się z młodszych wrestlerów TNA (Jay Lethal,Consequences Creed,Petey Williams,Eric Young,ODB iThe Motor City Machine Guns (Alex Shelley iChris Sabin)), mających stawić czoła Main Event Mafii. Styles wyzwał Stinga na pojedynek o TNA World Heavyweight Championship. Sting przyjął wyzwanie i ostatecznie pokonał Stylesa na galiTurning Point[76]. NaFinal Resolution w grudniu 2008 członkowie TNA Front Line zostali pokonani przez Main Event Mafię w ośmioosobowym starciu drużynowym[77]. 22 stycznia Kurt Angle poprzysiągł zakończyć karierę Stylesa i pokonał go w brutalnymTables matchu, dodatkowokontuzjując go w trakcie pojedynku[78].
Styles powrócił naAgainst All Odds, zaatakował Bookera T i ukradł mu pasTNA Legends Championship[79]. NaDestination X, 15 marca 2009, Styles pokonał Bookera T, stając się nowym Legends Championem oraz pierwszymTNA Grand Slam Championem[80]. Obronił tytuł w walce rewanżowej naSacrifice[81]. NaSlammiversary w czerwcu wziął udział wKing of the Mountain matchu oTNA World Heavyweight Championship, lecz w wygranej przeszkodził mu przechodzący na stronę The Angle Alliance Samoa Joe[82]. 19 lipca Styles utracił TNA Legends Championship na rzecz Kevina Nasha po przegranej z nim na galiVictory Road[83]. Wziął udział w Best-Of-Three Series zMattem Morganem – wygrał pierwszy z trzech pojedynków, lecz przegrał dwa następne, tracąc szansę na walkę o TNA World Heavyweight Championship[84].
20 września naNo Surrender Styles zdobył TNA World Heavyweight Championship w pięcioosobowym starciu z Mattem Morganem,Stingiem,Hernandezem i Kurtem Anglem[85]. NaBound for Glory pokonał Stinga, kończąc jego serię zwycięstw w cyklu gal[86]. Miesiąc później, naTurning Point, Styles obronił tytuł mistrzowski w walce zSamoa Joem iChristopherem Danielsem[87]. Udało mu się obronić mistrzostwo także w późniejszych pojedynkach zDesmondem Wolfem (10 grudnia naImpact![88]), Danielsem (Final Resolution[89]), Anglem (4 stycznia 2010 naImpact![90]) oraz Tomko (14 stycznia naImpact![91]). NaGenesis Styles przeszedłheel turn, pokonując Angle’a w Last Chance matchu dzięki pomocyRica Flaira[92]. 21 stycznia Flair oficjalnie ogłosił rozpoczęcie współpracy ze Stylesem, a jeszcze tej samej nocyHulk Hogan ogłosił walkę rewanżową między Stylesem a Anglem i dodał, że jeżeli Flair zainterweniuje w pojedynek, Styles automatycznie utraci mistrzostwo na rzecz przeciwnika. Podczas walki Styles założył na rywaluAnkle Lock, a przekupiony przez Flaira sędzia przerwał spotkanie i ogłosił Stylesa zwycięzcą, mimo że Angle nie poddał się[93]. NaAgainst All Odds Styles obronił TNA World Heavyweight Championship w sędziowanym przezErica Bischoffa starciu z Samoa Joem, ponownie dzięki interwencji Rica Flaira[94]. 8 marca Styles i Flair przegrali starcie drużynowe zAbyssem i Hulkiem Hoganem[95]. Walka między Stylesem a Abyssem naDestination X zakończyła sięno contestem po tym, jak Abyss przebił matę ringu wykonującChokeslam na przeciwniku[96]. NaLockdown Styles pokonałD’Angelo Dinero wSteel Cage matchu[97], a dzień później, 19 kwietnia 2010, utracił TNA World Heavyweight Championship w walce zRobem Van Damem[98].
Styles zmierzył się z Van Damem naSacrifice, lecz nie zdołał odzyskać mistrzostwa[99]. Tymczasem Ric Flair rozpoczął współpracę zKazarianem, co stało się przyczyną rywalizacji pomiędzy nim a Stylesem o względy mentora. Styles dwukrotnie próbował zaimponować Flairowi poprzez pokonanieJaya Lethala, lecz ostatecznie przegrał obydwa spotkania[100]. 17 czerwca Ric Flair ogłosił, że zamierza wskrzesićFour Horsemen pod nową nazwą –Fourtune. Dodał też, że każdy z potencjalnych członkówstajni będzie musiał zasłużyć na dołączenie do niej. Pierwszymi członkami grupy stali się Kazarian i Styles, którzy pokonali Samoę Joego iRoba Terry’ego dzięki interwencji Desmonda Wolfe’a[101]. 22 lipca Styles pokonał Terry’ego w walce oTNA Global Championship i zmienił nazwę mistrzostwa na „TNA Television Championship”[102][103]. 29 lipca do Fourtune (której nazwę niedługo później zmieniono na „Fortune”) dołączyliJames Storm iRobert Roode[103]. Ugrupowanie rozpoczęło rywalizację zEV 2.0. NaNo Surrender Styles pokonał lidera wrogiej grupy –Tommy’ego Dreamera – w„I Quit” matchu[104], lecz naBound for Glory EV 2.0 pokonało Fortune w Lethal Lockdown matchu[105]. Na następnym odcinkuImpact! Fortune połączyło siły z nową stajnią Erica Bishoffa i Hulka Hogana –Immortal[106]. NaTurning Point w listopadzie Fortune pokonało EV 2.0 w dziesięcioosobowym starciu drużynowym, co poskutkowało zwolnieniem z TNA członka EV 2.0 –Sabu[107]. Miesiąc później Styles utracił TNA Television Championship na rzecz Douglasa Williamsa, który wcześniej odwrócił się od Fortune[108]. 3 lutego 2011 całe Fortune przeszłoface turn, atakując próbujące interweniować w walkę o TNA World Heavyweight Championship Immortal[109]. Nieobecny z powodu kontuzji Ric Flair powrócił 17 lutego i odwrócił się od Fortune podczas walki Stylesa zMattem Hardym[110]. Styles zmierzył się z Flairem i Hardym w trzyosobowym Street Fightcie i zostałprzypięty przez wspomaganego przez Hardy’ego byłego mentora[111]. NaVictory Road w marcu pokonał Hardy’ego pomimo interwencji Flaira w pojedynek[112].
Na następnymImpact!Bully Ray wykonał na StylesiePowerbomb przez stół ze szczytu stage'u,kontuzjując go[113]. Styles powrócił 17 kwietnia naLockdown, atakując Bully’ego Raya i pomagając Fortune pokonać Immortal[114]. Wkrótce rozpoczął rywalizację z Tommym Dreamerem, który dołączył do Immortal, aby uniknąć zwolnienia z TNA. Zmierzył się z nim wNo Disqualification matchu naSacrifice. W walkę zainterweniował Bully Ray – zaatakował Stylesa stalowym łańcuchem, co pozwoliło Dreamerowi przypiąć przeciwnika[115]. 26 maja Styles i Christopher Daniels pokonali Raya i Dreamera w starciu drużynowym[116]. Rywalizacja między zawodnikami zakończyła się wygranym przez RayaLast Man Standing matchem naSlammiversary IX[117]. W walce wieczoruDestination X w lipcu Styles pokonał Christophera Danielsa[118]. 1 września Daniels pokonał Stylesa w wybłaganym starciu rewanżowym, a po walce odmówił podania dłoni przeciwnikowi[119]. NaBound for Glory Styles pokonał Danielsa w„I Quit” matchu[116]. Po kolejnej wygranej[116] Styles rozpoczął rywalizację z TNA World Heavyweight ChampionemBobbym Roodem. Przegrał z nim pojedynek naTurning Point, zremisowałIron Man match naFinal Resolution oraz przegrał ostateczne starcie na następnym odcinkuImpact[116].
W następnych tygodniach Styles i Kazarian – ostatni dwaj członkowie Fortune – wzięli udział w drużynowym turnieju Wild Card Tournament. Podczas walki finałowej z Samoą Joem iMagnusem, 5 stycznia 2012, Kazarian opuścił Stylesa na rzecz współpracy z Christopherem Danielsem, tym samym kończąc działalność Fortune[120].
9 lutego 2012Kazarian pomógłChristopherowi Danielsowi pokonać Stylesa[121], a trzy dni później naAgainst All Odds sam zdobył zwycięstwo nad nim[122]. NaVictory Road Styles połączył siły zMr. Andersonem, aby wraz z nim pokonać Danielsa i Kazariana[123]. NaLockdown w kwietniu dwa tag teamy stały się częściami mierzących się ze sobą drużyn w Lethal Lockdown matchu; ostatecznie starcie wygrała drużyna Stylesa[124]. 10 maja Kazarian wyjawił, że na początku miał zamiar dołączyć do Danielsa, aby ten nie mógł wyjawić sekretu Stylesa i że zmienił zdanie, gdy dowiedział się, czym był ten sekret. Daniels przedstawił wówczas kilka zdjęć sugerujących romans Stylesa z prezes TNADixie Carter[125].
NaSacrifice Daniels i Kazarian spowodowali przegraną Stylesa w jego walce z Kurtem Anglem[126]. 31 maja Styles pokonał Danielsa w starciu singlowym; po zakończeniu walki Daniels i Kazarian odtworzyli nagranie rozmowy telefonicznej Stylesa i Carter, będące rzekomym dowodem ich romansu[127]. NaSlammiversary Styles i Angle pokonali Danielsa i Kazariana, zdobywającTNA World Tag Team Championship[128]. Na następnym odcinkuImpact Styles dołączył doBound for Glory Series i został pokonany wGauntlet matchu[129]. 21 czerwca Styles i Carter wyjawili, że wcale nie mieli romansu, lecz pomagali zmagającej się z uzależnieniami ciężarnej kobiecie o imieniu Claire[130]. Tydzień później Styles i Angle przegrali mistrzostwa w starciu rewanżowym z rywalami. Po walce Daniels przyznał, że Styles i Carter mówią prawdę, lecz zapomnieli wspomnieć o tym, że to Styles jest ojcem nienarodzonego dziecka[131]. Styles pokonał Danielsa wLast Man Standing matchu naDestination X oraz w kolejnym pojedynku z Bound for Glory Series[132]. W następnym tygodniu ujawniono, że Claire nigdy nie była w ciąży, a Daniels i Kazarian jedynie szantażowali Stylesa, próbując zniszczyć mu reputację[133].
30 sierpnia Styles został wyeliminowany z Bound for Glory Series. Styles i Angle przegrali walki o TNA World Tag Team naNo Surrender iBound for Glory[132]. NaTurning Point w listopadzie Styles został przypięty w trzyosobowym starciu o miano pretendenckie do TNA World Heavyweight Championship, przez co, zgodnie z ustalonąstypulacją, Styles nie mógł otrzymać ponownej szansy stania się pretendentem aż doBound for Glory w 2013[132]. 9 grudnia naFinal Resolution Styles przegrał „ostatnią walkę” z Christopherem Danielsem[132]. Na następnym odcinkuImpact stwierdził, że znudziło mu się bycie dobrym, i że od teraz będzie robił wszystko „po swojemu”[134].
Po przerwie od występów Styles powrócił doImpact 14 marca 2013, tym razem ubrany cały na czarno, z zapuszczoną brodą i zaniedbaną fryzurą. ObroniłJamesa Storma przed atakiem ze strony Danielsa i Kazariana, po czym sam go zaatakował[135]. 18 kwietnia pokonał Storma, używając swojego nowegofinishera – dźwigniCalf Killer[136]. Styles rozpoczął rywalizację z Kurtem Anglem po tym, jak nie odpowiedział na pytanie czy jest członkiem stajniAces & Eights. 23 maja pomógł członkom ugrupowania w ataku na Angle'u, lecz chwilę później sam zaatakował ich, utwierdzając swoją pozycję samotnika[137]. NaSlammiversary przegrał starcie z Anglem, lecz zdołał pokonać go w walce kwalifikacyjnej do Bound for Glory Series[138]. Styles zremisował starcie zSamoa Joem, wygrał walki z Kazarianem,Jeffem Hardym iBobbym Roodem oraz stał się zwycięzcąGauntlet Battle Royal matchu, zdobywając łącznie 49 punktów w pierwszej fazie Bound for Glory Series i przechodząc do finałów[138]. PokonałAustina Ariesa w półfinale iMagnusa w finale turnieju, stając się pretendentem doTNA World Heavyweight Championship[138]. NaBound for Glory Styles zdobył mistrzostwo, pokonującBully’ego Raya wNo Disqualification matchu[138]. Na następnym odcinkuImpact pokonał Raya w pojedynku rewanżowym, a po walce odmówił odnowienia kontraktu z TNA i opuścił federację z tytułem mistrzowskim[139]. 29 października TNAzawiesiło World Heavyweight Championship[140].
Styles powrócił ze swoim pasem do TNA 2 stycznia 2014, konfrontując się z Dixie Carter i Magnusem – zwycięzcą turnieju o zawieszone mistrzostwo[141]. Styles został pokonany przez Magnusa tydzień później w pojedynku unifikującym mistrzostwa. W walkę zainterweniowało ośmiu wrestlerów sprzymierzonych z Magnusem oraz pomagający StylesowiSting[142]. Była to ostatnia walka Stylesa dla TNA; 8 grudnia 2014 ogłoszono, że wkrótce opuści on federację[143].
14 marca 2003 Styles powrócił do International Wrestling Cartel (IWC) i pokonał IWC Super Indy Championa Super Hentaia, odbierając mu tytuł mistrzowski[144]. 13 kwietnia ponownie zmierzył się z Hentaiem; ich walka zakończyła sięno-contestem[144]. 10 maja Styles zawiesił mistrzostwo, zaś 23 sierpnia zawalczył z nowym Super Indy Championem –Coltem Cabaną. Pojedynek zakończył się remisem, wskutek czego Cabana zachował tytuł[144]. Styles i Cabana zmierzyli się ponownie, 12 grudnia, naIWC: Call to Arms; starcie wygrał Colt Cabana[144]. 12 kwietnia 2003 Styles zadebiutował wCombat Zone Wrestling (CZW) podczas trzeciego eventuBest of the Best. Wraz z Jasonem Crossem przegrał walkę drużynową przeciwkoJayowi Briscoe iJimmy’emu Rave’owi[144]. 20 lipca, naCZW: Deja Vu II, Styles obronił NWA World Heavyweight Championship w pojedynku z Ravem[144]. 12 września zadebiutował w Maximum Pro Wrestling (MXPW), pokonującChrisa Sabina orazChristophera Danielsa w trzyosobowym starciu o MXPW Television Championship[144]. 4 października po raz pierwszy wystąpił dla federacjiPro Wrestling Guerrilla (PWG) – nie zdołał pokonaćFrankiego Kazariana i Christophera Danielsa w walce o PWG Championship[144]. 7 listopada powrócił do IWA: Mid-South, aby wziąć udział w corocznym turnieju Ted Petty Invitational; został wyeliminowany w półfinale[144].
20 marca 2004 ponownie wrócił do IWC i dołączył do turniejuSuper Indy Survivor Showdown. W finale turnieju pokonał IWC Super Indy Championa Colta Cabanę, tym samym stając się nowym posiadaczem mistrzostwa[145]. 17 kwietnia pokonałHomicide'a, a 8 maja obronił tytuł w walce z Christopherem Danielsem[145]. Styles wziął udział w turnieju Ted Petty Invitational i w jego finale pokonałBryana Danielsona orazSamoa Joego[145]. 21 października zdobył zawieszone IWA: Mid-South Heavyweight Championship, pokonując Chrisa Sabina, Christophera Danielsa i Peteya Williamsa w czteroosobowym starciu[145]. Dwa dni później utracił mistrzostwo na rzeczCM Punka[145].
1 kwietnia 2005 Styles wrócił do Pro Wrestling Guerrilla, pokonując Samoa Joego w walce omiano pretendenckie do PWG Championship[146]. Dzień później zdobył tytuł w walce z Super Dragonem[146]. 6 sierpnia, naZombies Shouldn't Run utracił mistrzostwo na rzeczKevina Steena[146]. 3 września dołączył do turnieju PWGBattle of Los Angeles, lecz został pokonany w finale przez Chrisa Bosha[146].
.jpg)
4 stycznia 2014 Styles powrócił doRing of Honor – pokonałRodericka Stronga natapingachRing of Honor Wrestling[20]. Na12th Anniversary Show zwyciężył w pojedynku zJayem Lethalem, zaś naFlyin’ High pokonałChrisa Hero[20]. 18 września 2015, naAll Star Extravaganza VII zdobyłmiano pretendenckie doROH World Championship, lecz nie udało mu się pokonać mistrza – Jaya Lethala na galiFinal Battle[20].
23 stycznia 2016 Styles wystąpił dla Ring of Honor po raz ostatni przed podpisaniem kontraktu z WWE. Styles wdał się w bójkę z Jayem Lethalem, Roderickiem Strongiem istajnią The House of Truth. W walce pomogli mu byli koledzy z Bullet Club –Doc Gallows,Karl Anderson iThe Young Bucks (którzy kilka tygodni wcześniej wyrzucili Stylesa z ugrupowania). Pod koniec eventu Styles i członkowie Bullet Club objęli się, na wzór niesławnego „Curtain Call” grupyThe Kliq z 1996 roku[147].
Po odejściu z TNA Styles rozpoczął współpracę z wielomafederacjami niezależnymi. Przez kolejne dwa lata występował w różnych krajach, głównie wAnglii. Tam zadebiutował w federacjach Preston City Wrestling, Revolution Pro Wrestling (gdzie w czerwcu 2015 zdobył British Heavyweight Championship[148]) oraz 5 Star Wrestling[149].
W 2014 Styles powrócił do amerykańskich federacjiCombat Zone Wrestling orazPro Wrestling Guerrilla, zaś w 2015 zadebiutował wChikarze[149]. W marcu 2015 zdobył FWE Heavyweight Championship – główne mistrzostwonowojorskiego Family Wrestling Entertainment[150]. 5 lutego 2016 zawalczył dla Georgia Premier Wrestling[151] – był to ostatni występ Stylesa na scenie niezależnej przed podjęciem pracy w WWE.
27 marca 2014 federacjaNew Japan Pro-Wrestling (NJPW) ogłosiła, że Styles podpisał z nią kontrakt. 6 kwietnia 2014, naInvasion Attack, Styles zaatakował posiadaczaIWGP Heavyweight ChampionshipKazuchikę Okadę, wyzwał go na walkę o mistrzostwo i dołączył do grupyBullet Club[152]. 3 maja naWrestling Dontaku Styles pokonał Okadę z pomocąYujiro Takahashiego, stając się nowym mistrzem[153]. Dwa tygodnie później na wyprodukowanym przez NJPW i Ring of Honor evencieWar of the Worlds obronił tytuł w trzyosobowej walce z Okadą i Michaelem Elginem[154]. 25 maja po raz kolejny pokonał Okadę, a niedługo później dołączył do turniejuG1 Climax[155]. Styles wygrał 8 z 10 starć turniejowych, lecz nie zdołał przejść do finału z powodu przegranej walki z Okadą[156]. 13 października, naKing of Pro-Wrestling, Styles utracił IWGP Heavyweight Championship na rzeczHiroshiego Tanahashiego po tym, jak powracającyYoshitatsu powstrzymał najnowszego członka Bullet Club –Jeffa Jarretta przed interwencją w pojedynek[157].
8 listopada 2014 naPower Struggle Styles pokonał Yoshitatsu z pomocą Jarretta, po czym skonfrontował się zTetsuyą Naito[158]. Wkrótce dołączył do turniejuWorld Tag League, wcześniej łącząc siły z Yujiro Takahashim. Pomimo czterech wygranych, Styles i Takahashi nie zdołali dostać się do finału[155]. 4 stycznia 2015 naWrestle Kingdom 9 Styles pokonał Tetsuyę Naito[155]. Dwa dni później przypiął posiadacza IWGP Heavyweight Championship Hiroshiego Tanahashiego, stając się nowympretendentem do tytułu[155]. 11 lutego, na galiThe New Beginning in Osaka Styles pokonał Tanahashiego, zdobywając mistrzostwo[155]. NaInvasion Attack w kwietniu pokonał zwycięzcę turniejuNew Japan CupKotę Ibushiego[155]. NaDominion 7.5 Styles utracił IWGP Heavyweight Championship na rzecz Kazuchiki Okady[155]. Po gali dołączył do turniejuG1 Climax, lecz ostatecznie nie dostał się do finału[155]. 12 października zmierzył się z Okadą w walce rewanżowej, jednak nie zdołał pokonać mistrza[155].
W listopadzie Styles wyzwał do walki nowego posiadacza IWGP Heavyweight ChampionshipShinsuke Nakamurę[159]. Niedługo później doznał kontuzji pleców, przez co został zmuszony do pauzowania przez kolejny miesiąc[160]. Powrócił 4 stycznia 2016, naWrestle Kingdom 10, gdzie został pokonany przez Nakamurę w starciu o mistrzostwo[155]. Następnej nocy, podczas ostatniego występu Stylesa dla NJPW członkowie Bullet Club odwrócili się od niego i ogłosiliKennego Omegę nowym liderem ugrupowania[161].
20 stycznia 2016WWE ogłosiło, że Styles podpisał kontrakt z federacją[162]. Zadebiutował cztery dni później, na galiRoyal Rumble, podczas tytułowegoRoyal Rumble matchu. Dołączył do walki z numerem 3., wyeliminowałCurtisa Axela orazTylera Breeze'a i ostatecznie, po niemal 30 minutach spędzonych w ringu sam został wyeliminowany przezKevina Owensa[163]. Wkrótce rozpoczął rywalizację zChrisem Jericho i zawalczył z nim dwukrotnie: naRaw (gdzie wygrał Styles[164]) i naSmackDown (gdzie wygrał Jericho[165]). Ostatecznym starciem między Stylesem a Jericho miała być ich walka naFastlane, gdzie ostatecznie zwycięzcą okazał się Styles[166]. Po gali Styles i Jericho połączyli siły, tworząctag team „Y2AJ”. Dwukrotnie pokonaliThe New Day (Kofiego Kingstona iBig E)[167][168], lecz 7 marca przegrali z nimi starcie oWWE Tag Team Championship. Po walce Jericho zaatakował Stylesa, przechodzącheel turn[169]. Rywalizacja doprowadziła do pojedynku między Stylesem a Jericho naWrestleManii 32, z którego zwycięsko wyszedł Jericho[170].
Dzień po WrestleManii Styles stał siępretendentem doWWE World Heavyweight Championship, będącego ówcześnie w posiadaniuRomana Reignsa[171]. Na galiPayback Styles przegrał dwukrotnie wznawianą walkę z Reignsem, pomimo interwencji ze strony The ClubuKarla Andersona iLuke’a Gallowsa – byłych członkówBullet Clubu i debiutantów w WWE[172]. NaExtreme Rules Styles ponownie zmierzył się z mistrzem (tym razem wExtreme Rules matchu), lecz przegrał po interwencjiThe Usos[173]. Dzień później Styles rozpoczął rywalizację zJohnem Ceną, atakując go wraz z Andersonem i Gallowsem[174]. NaMoney in the Bank Styles pokonał Cenę dzięki pomocy The Clubu[175]. Miesiąc później, naBattleground The Club przegrało6-Man Tag Team match z Ceną,Enzem Amorem iBig Cassem[176]. PodczasWWE Draftu w lipcu 2016 Styles został przeniesiony dobrandu SmackDown Live, podczas gdy Gallows i Anderson stali się członkami brandu Raw[177]. NaSummerSlam Styles ponownie pokonał Cenę, a po gali nazwał się „nową twarzą WWE”[178][179].
Dzięki wygranej na SummerSlam Styles otrzymał szansę walki z posiadaczemWWE World ChampionshipDeanem Ambrosem. Zmierzył się z nim naBacklash i pokonał go, stając się nowym mistrzem[180]. 13 września powracający John Cena wyzwał Stylesa na pojedynek o tytuł, podobnie jak Dean Ambrose. KomisarzSmackDownShane McMahon ogłosił więcTriple Threat match naNo Mercy między Stylesem, Ceną i Ambrosem o tytuł[181]. 27 września Styles pokonał Ambrose'a[182], zaś na No Mercyprzypiął Cenę, broniąc tytułu mistrzowskiego[183].
11 października przegrał sędziowaną przez Ambrose'a walkę zjobberemJamesem Ellsworthem[184]. Tydzień później Styles obronił WWE World Championship w kolejnym starciu z Ellsworthem, przegrywając przez dyskwalifikację[185]. 25 października pokonał Ambrose'a dzięki interwencji Ellswortha, lecz przegrał walkę rewanżową tydzień później[186][187]. NaSurvivor Series Styles wziął udział wTraditional 5-on-5 Survivor Series matchu, dołączając do zwycięskiej drużyny reprezentującej brand SmackDown[188]. Po Survivor Series ogłoszono, że naTLC: Tables, Ladders & Chairs Styles zmierzy się z Ambrosem wTLC matchu[189]. Styles obronił mistrzostwo po interwencji ze strony Ellswortha, który zepchnął Ambrose'a ze szczytu drabiny. Argumentował to tym, że chce być jedynym pretendentem do tytułu Stylesa[190]. Styles pokonał Ellswortha o tytuł w mniej niż minutę na odcinkuSmackDown z 20 grudnia[191].
13 grudniaDolph Ziggler pokonał Ambrose'a,The Miza iLuke’a Harpera stając się kolejnym pretendentem do tytułu Stylesa[192]. Ogłoszono wtedy walkę pomiędzy Stylesem i Zigglerem o pas na galęSmackDown z 27 grudnia, lecz 20 grudnia do pojedynku dodanoBarona Corbina po decyzji ze strony generalnego menadżeraDaniela Bryana[191]. Styles pokonał Corbina i Zigglera, po czym skonfrontował się w ringu z powracającym Johnem Ceną, który wyzwał Stylesa do pojedynku o WWE Championship na galiRoyal Rumble[193]. Stracił tytuł na rzecz Ceny, który stał się rekordowo trzynastokrotnym posiadaczem mistrzostwa[194].
Styles wziął udział wElimination Chamber matchu na galiElimination Chamber, lecz nie zdołał odzyskać mistrzostwa[195]. Podczas następnego odcinkaSmackDown Live, Styles, Cena i Wyatt zmierzyli się o WWE Championship; z walki zwycięsko wyszedł Wyatt[196]. Po tym jakRandy Orton odmówił walki z Wyattem naWrestleManii 33 o mistrzostwo, odbył się dziesięcioosobowyBattle Royal; walka zakończyła się remisem między Stylesem aLukiem Harperem[197]. Styles pokonał Harpera w walce o miano pretendenckie tydzień później. W międzyczasie Orton odwrócił się od Wyatta i również zapragnął walki o tytuł[198], co poskutkowało kolejnym pojedynkiem o prawo do walki z Wyattem, tym razem między Stylesem a Ortonem. Styles przegrał starcie i miano pretendenta.
Podczas odcinkaSmackDown Live z 14 marca Styles zaatakował komisarzaShane’a McMahona[199]. Styleszostał zwolniony przez generalnego menadżera SmackDownDaniela Bryana[200], lecz ostatecznie McMahon przywrócił go do pracy i wyzwał do walki na nadchodzącejWrestleManii[201]. Styles wygrał pojedynek na gali, a podczas kolejnegoSmackDown Live pogodził się z komisarzem, tym samym przechodzącface turn[202][203].
11 kwietnia pokonałSamiego Zayna iBarona Corbina, stając się pretendentem do pasaUnited States Championship[204]. Na galiBacklash nie udało mu się pokonać mistrzaKevina Owensa[205]. PodczasSmackDown z 23 maja potwierdził swoją obecność wMoney in the Bank Ladder matchu na galiMoney in the Bank[206]; ostatecznie nie udało mu się zdobyć walizki[207]. 4 lipca pokonałChada Gable'a oraz wygrałBattle Royal o miano pretendenckie do mistrzostwa Owensa[208]. 7 lipca, podczashouse showu WWE wMadison Square Garden, Styles zmierzył się z Owensem i pokonał go, zdobywając United States Championship[209]. Tytuł utracił w walce rewanżowej na galiBattleground[210], lecz już dwa dni później odzyskał mistrzostwo, wygrywającTriple Threat match z Owensem i powracającymChrisem Jericho[211]. Styles i Owens zawalczyli ze sobą podczas kolejnego odcinkaSmackDown; pojedynek zakończył się nieczysto z powodu pomyłki sędziego, toteż ustalono, że rywale zmierzą się ze sobą po raz kolejny, na galiSummerSlam (2017). Dodatkowo, aby uniknąć kolejnego nieczystego finiszu, Komisarz SmackDownShane McMahon został sędzią specjalnym pojedynku[212]. Na gali Styles zdołał pokonać Owensa[213].
WWE Champion (2017)
Podczas non-title matchu z ówczesnym Jinderem Mahalem, Styles przegrał po interwencji The Singh Brothers[214]. Później generalny menadżer SmackDown Daniel Bryan ustanowił walki kolejno z Samirem[215], a później Sunilem Singh na kolejne odcinki SmackDown[216]. Styles wygrał pojedynek, lecz później został zaatakowany przez Jindera Mahala[217]. Po tym starciu Daniel Bryan ustanowił walkę o mistrzostwo WWE na tydzień przed Survivor Series. Styles wygrał pojedynek wykonując Phenomenal Forearm na Mahalu, tym samym wygrywając tytuł i zajmując miejsce reprezentanta SmackDown w walce WWE Universal Champion (Brock Lesnar) vs WWE Champion (AJ Styles)[218]. AJ uległ po znakomitej walce naSurvivor Series zBrockiem. Podczas galiClash of Champions (2017) pokonał on w walce rewanżowej byłego mistrza WWEJindera Mahala. Następnie rywalizował zKevinem Owensem iSamim Zaynem, wygrał z nimi podczas galiRoyal Rumble (2018), gdzie stawką był pas WWE. Do następnej obrony doszło na galiFastlane (2018), gdzie AJ wygrałSix Pack Challenge i naWrestleManię wszedł, jako WWE Champion. Na samejWrestleManii AJ bronił pasa w walce ze zwycięzcąRoyal RumbleShinsuke Nakamurą. AJ obronił pas, jednak po walce Nakamura wykonał low blow na Stylesie i przeszedł heel turn. Tym samym rywalizacja trwała aż doMoney in the Bank. Następnie AJ zaczął rywalizację zRusevem, którego pokonał na galiExtreme Rules. Po pokonaniu Bułgara AJ rywalizował zSamoa Joe, którego pokonał na SummerSlam (w wyniku dyskwalifikacji), Hell In A Cell, Super ShowDown oraz Crown Jewel. Podczas ostatniegoSmackDown przed Survivor Series na szali AJ Styles postawił swój pas mistrzowski WWE w starciu zDanielem Bryanem. American Dragon pokonał Stylesa kończąc jego 371 dniowy title reign z głównym tytułem. Przeszedł podczas tej walkiheel turn, ponieważ wygrał walkę dziękilow blow, którego nie widział sędzia. AJ dostał walkę rewanżową na TLC i Royal Rumble, jednakże obydwa te starcia przegrał. Był również uczestnikiemElimination Chamber Matchu o ten tytuł, ale wyeliminował goRandy Orton, z którym zaczął następnie swojąrywalizację.
Jones poślubił swoją żonę Wendy w 2000 roku. Para doczekała się trzech synów: Ajaya Covella (ur. 3 maja 2005)[14], Avery’ego (ur. 14 lutego 2007)[219] i Albeya (ur. 15 września 2009)[220], jak również córki – Anney (ur. 8 października 2014)[221]. Najstarszy z synów otrzymał drugie imię po najlepszym przyjacielu Jonesa –Christopherze Danielsie (którego prawdziwe imię i nazwisko to Daniel Covell). Rodzina Jonesów mieszka wGainesville wGeorgii[222].
Jones jestchrześcijaninem. Jest też fanemchrześcijańskiego hip-hopu[223].
W 2003Ring of Honor wypuściłoEvolution of a Phenom: The Best of AJ Styles –DVD ukazujące historię Stylesa od jego debiutu po połowę 2003 roku[224]. Rok później opublikowanoThe Phenomenon Continues: The Best of AJ Styles Vol. 2, będące uzupełnieniem poprzedniego filmu[225]. Również w 2004TNA wypuściłoPhenomenal: The Best of A.J. Styles, czyli zbiór najlepszych walk Stylesa[226]. Jego uzupełnienie,Phenomenal: The Best of A.J. Styles Volume 2 zostało wydane w 2007[226].
W 2009 Styles wziął udział w jednym z odcinków programuMTVMade, w którym został jednym z trenerów młodej aspirującej wrestlerki[226]. Dwa lata później pojawił się w teledysku do piosenki „Something To Do with Your Hands” wokalistkicountrySary Darling. W 2012 Styles iMontell Jordan wręczyli nagrodę dla najlepszej płyty hip-hopowej na 43. dorocznej gali GMA Dove Awards[227].
W 2013 ROH wydałoAJ Styles – Styles Clash – kompilację najlepszych walk Stylesa z lat 2002–2005[228]. W 2016 zaś TNA wypuściło DVDThe Essential AJ Styles Collection, w którym znalazło się 30 najlepszych walk wrestlera[229].
AJ Styles jest postacią grywalną w trzech grach komputerowych:TNA Impact![230],TNA Impact Cross The Line[231],WWE 2K17[232],WWE 2K18 iWWE 2K19.
| 1948–1949 | |
|---|---|
| 1950–1959 | |
| 1960–1969 | |
| 1970–1979 | |
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 | |
| 2010–2019 | |
| 2020–2029 |
| 1963–1970 | |
|---|---|
| 1970–1979 | |
| 1980–1989 | |
| 1990–1999 | |
| 2000–2009 | |
| 2010–2019 | |
| 2020–2029 |
| Mistrzowie uznawani przez New Japan Pro-Wrestling |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mistrzowie uznawani przez Inoki Genome Federation |
| 2007–2009 | |
|---|---|
| 2010–2019 | |
| 2020–2029 |
| 2002–2009 |
|
|---|---|
| 2010–2019 |
|
| 2020–2029 |
|
| Grand Slam Championship |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Triple Crown Championship |
|
