Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

4 Armia (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy radzieckiej 4 Armii. Zobacz też:4 Armia – inne armie z numerem 4.
4 Armia
4-я армия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1939,1941,1944

Rozformowanie

1941,1943,1991–1992

Dowódcy
Pierwszy

komdiwWasilij Czujkow

Działania zbrojne
II wojna światowa
zimna wojna
Organizacja
Dyslokacja

Iran (1945)
Azerbejdżańska SRR (po wojnie)

Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Podległość

Białoruski Specjalny Okręg Wojskowy,Front Zachodni,Front Wołchowski,Front Zakaukaski,Zakaukaski Okręg Wojskowy (lata 50. – 90.)

Skład

dwa lub więcej korpusów strzeleckich

4 Armia (ros. 4-я армия) –związek operacyjnyArmii Czerwonej podczasII wojny światowej, który prowadził swoje działania wpierw nafroncie wschodnim w czasie II wojny światowej, a potem naKaukazie podczaszimnej wojny. Został rozwiązany porozpadzie Związku Radzieckiego.

Historia

[edytuj |edytuj kod]

I formowanie

[edytuj |edytuj kod]

4 Armia została sformowana w sierpniu 1939 roku wBiałoruskim Specjalnym Okręgu Wojskowym zBobrujskiej Grupy Armijnej jako samodzielna armia[1]. We wrześniu 1939 roku 4 Armia wzięła udział winwazji Związku Radzieckiego na Polskę. Armią dowodził wtedy przyszły marszałek ZSRRWasilij Czujkow, przyszłyobrońca Stalingradu. Orkiestra i batalion z29 Lekkiej Brygady Pancernej z 4 Armii brały udział wniemiecko-radzieckiej paradzie wojskowej w Brześciu 22 września 1939 roku[2].

W dniuataku Niemiec na Związek Radziecki (22 czerwca 1941 roku) 4 Armia była częściąFrontu Zachodniego[3]. Generał pułkownikPawłow, dowódca Frontu Zachodniego, postanowił przenieść wcześniej niektóre oddziały 4 Armii (było to początkiem 1941 roku). 42 Dywizja Strzelecka została przesunięta doBrześcia, a kwatera główna 14 Korpusu Zmechanizowanego doKobrynia, co według słów historykaJohna Ericksona pozbawiło 4 Armię zarówno sił rezerwowych, jak i sił drugiego rzutu[4]. Naprzeciw 4 Armii za rzekąBug stała4 Armia niemiecka, składająca się z dwunastu dywizji piechoty, jednej dywizji kawalerii i2 Grupy Pancernej. Niektóre jednostki 4 Armii stały w obliczu poważnych trudności. Kiedy dowódca armii gen. mjr A.A. Korobkow, spotkał się 10 czerwca ze swoimi oficerami, to wówczas dowódca 14 Korpusu Zmechanizowanego gen. mjr S.I. Oborin, podkreślał z naciskiem, że ponad połowa jego żołnierzy to nieprzeszkoleni rekruci, że wojska artyleryjskie otrzymały armaty do których nie było amunicji i że liczba ciężarówek pozwalała im czynić korpus mobilnym w zaledwie 25%, reszta musiała maszerować pieszo[5].

W przeddzień ataku 4 Armia stała się ofiarą niemieckiego sabotażu łącznościowego. Poszczególne jednostki straciły ze sobą połączenie telefoniczne, odcięto zasilanie, a sama twierdza Brześć utraciła swoje magazyny wody pitnej. Od godz. 5:00 rano 22 czerwca toczyły się wokół twierdzy we Brześciuzacięte walki, choć siedem batalionów wokół fortecy z28 Korpusu Strzeleckiego cierpiało na braki w ludziach, dezorganizację i nieefektywność. Pomimo tych mankamentów ostateczne zdobycie twierdzy przez Niemców zajęło trochę czasu w związku z zawziętym oporem radzieckim. O 16:00 22 czerwca sztab 4 Armii był z powrotem w Zaprudzie, a Sztab Generalny frontu rozkazał14 Korpusowi Zmechanizowanemu rozpocząć atak w celu wycofania się z Brześcia i dotarcia do linii frontu. Jednak sztab armii przeczuwał, że plan nie ma szans powodzenia i tak się zresztą stało. Kiedy następnego dnia rozpoczęto działania zaczepne, powiodły się one tylko w bardzo niewielkim stopniu[6]. W związku z tym trzy dni później dowódca Frontu Zachodniego rozkazał całkowity odwrót w celu uniknięcia okrążenia. 4 Armia została wycofana na linię od Bytina doPińska. Tego samego dnia nadeszły kolejne instrukcje od gen. Pawłowa. Aby móc osłonić koncentrację armii rezerwowych przy rzeceDniepr 4 Armia miała utrzymać swoje pozycje przy rzeceSzczara, rejon umocnionySłuck oraz linię rzekiSłucz. Niestety rejon umocniony Słuck, tak jak zostało to przypomniane Korobkowi, dużo wcześniej otrzymał instrukcje o przeniesieniu arsenałów uzbrojenia dotwierdzy w Brześciu (która się wciąż broniła). Tym samym zaplanowana obrona rejonu umocnionego Słuck nie mogła się powieść i Słuck padł już 27 czerwca[7]. Następnie 4 Armia wzięła udział w obronie rejonu wokółBobrujska.

Pod koniec lipca 1941 roku rozpoczął się proces rozpadu 4 Armii. Dowódcy (gen. mjrAleksandr Korobkow i gen. mjr Oborin) zostali rozstrzelani. 24 lipca armia została rozformowana, a na bazie dowództwa Armii utworzono dowództwoFrontu Centralnego.

II formowanie

[edytuj |edytuj kod]

Pod koniec września 1941 roku 4 Armia została sformowana ponownie utrzymując status samodzielnej jednostki aż do grudnia i będąc przez ten czas w rezerwieStawki. Sztaby polowe52. i54. Armii użyto do uzupełnienia dowództwa armii.

4 Armia brała udział wkontrataku na Tichwin w celuodblokowaniaLeningradu. 17 grudnia 1941 roku 4 Armia została włączona w składFrontu Wołchowskiego. Od stycznia 1942 do listopada 1943 roku 4 Armia walczyła na froncie wołchowskim ileningradzkim wykonując także działania na tyłach frontu. W odróżnieniu od innych częścifrontu wschodniegoArmia Czerwona nie wykazywała się dużymi zdobyczami na północy do 1943 roku. 4 Armia została rozformowana w listopadzie 1943 roku.

III formowanie

[edytuj |edytuj kod]

Armia została ponownie sformowana w styczniu 1944 roku jako częśćFrontu Zakaukaskiego. Sztab 4 Armii powstał ze sztabu34 Armii. 4 Armia stacjonowała wIranie aż do sierpnia 1945 roku, co było zgodne ztraktatem radziecko-irańskim z 1921 roku.Przy Armii działały 3 samodzielne kompanie karne[8].

Służba po wojnie

[edytuj |edytuj kod]

W latach powojennych 4 Armia stacjonowała na terenieAzerbejdżańskiej SRR w ramachZakaukaskiego Okręgu Wojskowego. Sytuacja ta utrzymywała się aż dorozpadu Związku Radzieckiego. 4 Armia miała swój sztab generalny wBaku po tym, jak została przeniesiona zIranu w 1946 roku, i tym samym Okręg Wojskowy Baku został wówczas rozwiązany. Z dywizji wojskowych czasuII wojny światowej pod koniec lat. 80 pozostała tylko jedna, a mianowicie 60 Dywizja Zmechanizowana (najpierw 296., później6. Dywizja Strzelecka im marsz. ZSRR Fiodora Tołbuchina).

Dowództwo armii

[edytuj |edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • płk Iwan Wiktorow[9]

Struktura organizacyjna

[edytuj |edytuj kod]

Skład we wrześniu 1939[9]:

Skład 22 czerwca 1941[3]:

Skład 1 października 1941:

Skład w lutym 1944[11]:

Skład w 1989[12]:

w składzieZakaukaskiego Okręgu Wojskowego

  • 23 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 60 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 216 Dywizja Zmechanizowana[b]
  • 295 Dywizja Zmechanizowana[a]
  • 136 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
  • 117 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
  • 215 pułk artylerii
  • 941 pułk artylerii rakietowej
  • 941 pułk rozpoznania artyleryjskiego
  • 87 pułk radiotechniczny
  • 95 pułk łączności

Uwagi

[edytuj |edytuj kod]
  1. abcPrzekazana Azerbejdżanowi[13].
  2. Rozformowana w 1989[14].

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. BOWO (00 СВЭ, Ô.8, ß.468.)(00 СВЭ, т.8, с.468.) 00; Zachodni Specjalny Okręg Wojskowy, A.G. Lenskij, Сухопутные силы РККА в предвоенные годы. Справочник. – Санкт-Петербург Б&К, 2000.
  2. Janusz Magnuski; Maksym Kołomijec: Czerwony Blitzkrieg. Pelta s. c., 1994, s. 72.
  3. abFiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 47.
  4. John Erickson: Road to Stalingrad. Cassel Military Paperbacks edition, 2003, s. 86–87.
  5. Erickson, 2003, s. 90–91.
  6. Erickson, 2003, s. 130–131, 133.
  7. Erickson, 2003, s. 150–152, 155.
  8. Władimir Dajnes,Bataliony karne i oddziały zaporowe Armii Czerwonej. Warszawa 2015, s. 232.
  9. abcZarzycki 2014 ↓, s. 259.
  10. Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 95.
  11. Skład bojowy Armii Czerwonej (BSSA), 1 lutego 1944 roku, Axis History Forum.
  12. Depczyński 2015 ↓, s. 370.
  13. Depczyński 2015 ↓, s. 382.
  14. Depczyński 2015 ↓, s. 379.

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne. Od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona, 2015.ISBN 978-83-11-13505-5.
  • W.I. Feskow, K.A. Kałasznikow, W.I. Golikow: The Soviet Army in the Years of the ‘Cold War’ (1945-1991). Tomsk: Tomsk University Press, 2004.ISBN 5-7511-1819-7.
  • Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009.ISBN 978-83-261-0286-8.
  • Jan Nikołajuk. Pierwszy sowiet. Dyslokacja wojsk RKKA i NKWD na „występie białostockim” w przededniu Barbarossy. „Militaria”. 4(26), 2012. Turka: Oficyna Wydawnicza Kagero. 
  • Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014.ISBN 978-83-933204-7-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Siły Zbrojne ZSRR w czasie II wojny światowej
Fronty
Floty
Flotylle
Armie
Ogólnowojskowe
Gwardyjskie
Uderzeniowe
Armie pancerne
Gwardyjskie
Armie saperskie
Armie lotnicze
Myśliwskie
Bombowe
Korpusy
strzeleckie
Gwardyjskie
Korpusy
zmechanizowane
Gwardyjskie
Korpusy
pdes.
Gwardyjskie
Korpusy
kawalerii
Gwardyjskie
Korpusy
pancerne
Gwardyjskie
Radzieckie ogólnowojskowe związki operacyjne i taktyczne w latach 80. XX wieku
Armie
Korpusy armijne
Dywizje
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=4_Armia_(ZSRR)&oldid=77508763
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp