Sto dni Napoleona (fr.Cent-Jours, nazywane równieżLotem orła) – okres od 1 marca (powrótNapoleona Bonapartego z wyspyElby) do 22 czerwca 1815 (abdykacja Napoleona po przegranejbitwie podWaterloo z tak zwanąVII koalicją antyfrancuską, czyli połączonymi siłamibrytyjskimi orazpruskimi), w którym Napoleon ponownie sięgnął po władzę weFrancji[1].
W kwietniu 1814 francuskiSenat ogłosiłdetronizację cesarza Napoleona i sprowadził brata zgilotynowanegoLudwika XVI, aby ten objął rządy. Napoleon abdykował 6 kwietnia, zachowując tytuł cesarski i otrzymał dożywotnio we władanie wyspę Elbę naMorzu Śródziemnym. Jego żonaMaria Luiza i synNapoleon II otrzymaliKsięstwo Parmy i Piacenzy. 30 maja 1814 VI koalicja podpisała wParyżu korzystny dla Francji pokój (I pokój paryski) zLudwikiem XVIIIBurbonem jako królem. Nowy ład w Europie miał być zatwierdzony nakongresie wWiedniu, który zebrał się we wrześniu 1814. Ludwik XVIII wprowadziłKartę Konstytucyjną utrzymującą wolność słowa, równość i braterstwo; powołałdwuizbowyparlament (Izba Deputowanych i IzbaParów). Społeczeństwo obawiało się powrotu rządów absolutystycznych, dawna arystokracja wprowadzała chaos, a dymisje napoleońskich generałów oraz odebranie inwalidom wojennym prawa do rent obniżały morale armii, odrodził się kult Napoleona.
Cesarz zdecydował się na powrót i 26 lutego 1815 opuścił Elbę. 1 marca o godzinie 2:00 w nocy wylądował z oddziałami liczącymi około 800 ludzi w zatoce Juan (dziś niewielka miejscowość plażowaGolfe-Juan w gminieVallauris, w okręguGrasse) naRiwierze. Rozpoczął w ten sposób tak zwany „lot orła” – blisko trzytygodniową podróż do stolicy, w trakcie której z wygnańca na powrót stał się cesarzem Francuzów. Po biwaku w oliwnym gaju oddziały wyruszyły w drogę o godzinie 23:00. 4 marca dotarli doDigne, 5 marca doGap, gdzie została wydrukowana proklamacja, którą cesarz podyktował 28 lutego, jeszcze na pokładzie statku. 6 marca dotarli doCorps, położonego u stóp dzisiejszego sanktuarium maryjnegoLa Salette. We wtorek 7 marca przezLa Mure iPlateau Mateysine podążyli na północ. Wczesnym popołudniem na rozległych błoniach nadWielkim Jeziorem Laffrey cesarzowi zastąpił drogę batalion piechoty. Wystąpienie cesarza do żołnierzy i przejście tego oddziału na stronę Napoleona (tak zwaneSpotkanie na Łące Laffrey) uznawane jest za kluczowy moment epopei „100 dni” Napoleona.
Wieczorem 7 marca cesarz bez jednego wystrzału zajął obsadzone wojskiemGrenoble, witany przez wszystkie władze cywilne, wojskowe i kościelne miasta. 10 marca o godzinie 19:00 Napoleon, prowadząc już 18 tysięcy żołnierzy i 300 dział wkroczył doLyonu, gdzie następnego dnia już bez ogródek uznał się za najwyższą władzę we Francji i ogłosił tak zwaneDekrety Lyońskie. 14 marca wieczorem dotarł doChâlons-sur-Marne, gdzie następnego dnia przyłączył się pod jego sztandary marszałekMichel Ney.
20 marca dotarł do Paryża, wszędzie owacyjnie witany przez Francuzów i o godzinie 21:00 tego dnia zająłPałac Tuileries, opuszczony zaledwie 20 godzin wcześniej przez króla Ludwika XVIII. Tu 22 kwietnia ogłosił liberalną konstytucję, opracowaną przezBenjamina Constanta.
Do ostatecznej bitwy doszło na terenieBelgii, gdzie stacjonowały, nie rozwiązane jeszcze, wojska VI koalicji (pruskie pod dowództwem feldmarszałkaBlüchera i brytyjskie księciaWellingtona). Wprawdzie część armii pruskiej została wcześniej powstrzymana, lecz i tak Blücherowi udało się w decydującym momenciebitwy pod Waterloo, kiedy zwycięstwo Francuzów było bliskie, wesprzeć potężnymi siłami pruskimi Wellingtona, w konsekwencji czego koalicja Wielkiej Brytanii i Prus ostatecznie pokonała Napoleona (18 czerwca 1815). Rezultatem byłII pokój paryski podpisany w listopadzie 1815.
22 czerwca 1815 Napoleon, po „100 dniach”, abdykował kolejny raz. 3 lipca 1815 przyjechał doRochefort, chcąc przedostać się do Ameryki, jednak ze względu na blokadę portu przez okrętyRoyal Navy było to niewykonalne. 8 lipca 1815 powrócił do Paryża Ludwik XVIII. 15 lipca 1815 Napoleon poddał się kapitanowifregaty HMS „Bellerophon” Frederickowi Maitlandowi i jako więzień brytyjski dowieziony został doPlymouth. 31 lipca 1815 delegacja rządu brytyjskiego oznajmiła Napoleonowi, że będzie deportowany naWyspę Świętej Heleny. 7 sierpnia 1815 więźnia przeniesiono na HMS „Northumberland”; podróż do miejsca zesłania trwała od 7 sierpnia do 15 października 1815. Napoleon zmarł wLongwood House na Wyspie Świętej Heleny 5 maja 1821.
- David GD.G. Chandler David GD.G.,The Illustrated Napoleon, wyd. 1st ed, New York: H. Holt, 1990,ISBN 0-8050-0442-4,OCLC 21029683 . Brak numerów stron w książce
