Żywice epoksydowe – rodzaj jedno- lub dwuskładnikowychżywic syntetycznych, które są zdolne do tworzenia nietopliwych i nierozpuszczalnychtworzyw sztucznych na skutekreakcjisieciowania z udziałem grupepoksydowych.
Składnikami żywic epoksydowych są zwyklepolifenole (rzadziejpoliglikole) orazepichlorohydryna luboligomery posiadające na końcach ugrupowania epoksydowe.
Żywica epoksydowa jest, zależnie odmasy cząsteczkowej i strukturylepką,cieczą lub topliwymciałem stałym, rozpuszczalnym wketonach iwęglowodorach aromatycznych. Utwardzona żywica epoksydowa staje się nierozpuszczalna i nietopliwa, bardzo przyczepna do prawie wszystkich materiałów oraz względnie chemoodporna.
Żywice epoksydowe są stosowane jakolepiszczelaminatów konstrukcyjnych, do zalewania elementów elektrycznych, jakokleje dometali oraz jako surowiec do budowyform twardych.
Żywica epoksydowa służy także jako tworzywo do wykonywania posadzek. Podłogi z tego materiału można spotkać m.in. w garażach, w halach magazynowych, w pomieszczeniach gospodarczych, w kotłowniach czy w hangarach, a także w pomieszczeniach mieszkalnych[1]. Ich zaletami są:
Podczas wykonywania posadzki żywica epoksydowa i utwardzacz reagują ze sobą, wiążąc się jednocześnie z samą podłogą[2].
Istnieją trzy sposoby otrzymywania żywic epoksydowych w przemyśle:
Składniki do wytwarzania żywic epoksydowych są szkodliwe dla zdrowia. Mogą drażnić oczy i skórę, mogą wywoływać alergie, egzemy, a nawet poparzenia. Należy unikać wdychania ich oparów (zwłaszczabisfenolu A). Przy pracy z żywicami, zwłaszcza dużymi ilościami, np. przy wylewaniu posadzek z żywicy, zaleca się stosować odzież, rękawice, obuwie i okulary ochronne, pomieszczenie wentylować, a po pracy i w przerwach myć dokładnie ręce. Składniki do wytwarzania żywic należy przechowywać i transportować w szczelnie zamkniętym oryginalnym opakowaniu[3].
