Początkowo część historycznej krainyCzech, następnie związana zŁużycami Górnymi od 1283 do 1319 orazDolnym Śląskiem od 1319 do 1346, w chwili zakładaniaZwiązku Sześciu Miast w 1346 wciąż uznawana za miasto czeskie – jedyne w związku obok pięciu miast łużyckich[4], z którymi wiążąc się ponownie zbliżyła się do Łużyc Górnych. Nie odnotowano formalnego włączenia Żytawy do Górnych Łużyc[5], jednakże po 1346 dzieliła historię tego regionu, z nim przechodząc na lata 1469–1490 pod panowanie węgierskie, a po 1635 – saskie. Świadectwem powiązań historycznych z Czechami i Śląskiem jest herb miasta, zawierający motywyczeskiego lwa idolnośląskiego orła piastowskiego.
Historia Żytawy sięga XII-wiecznejsłowiańskiej osady[6]. Obszar leżał w granicachCzech od XI wieku[7]. Najstarsza wzmianka o Żytawie pod łacińską nazwąSitavia pochodzi z 1238[7].Prawa miejskie nadał w 1255 król czeskiPrzemysł Ottokar II, wyznaczając także granice miasta w celu budowy murów obronnych[7]. Żytawa została miastem królewskim, w którym ulokowano prowincjonalny sąd, a dekanat żytawski znajdował się pod bezpośrednim zarządem biskupów praskich[8]. W 1268 powstał klasztorfranciszkanów[7]. Na początku XIV wieku miasto otrzymało po raz pierwszy herb i powstały pierwszegildie rzemieślnicze[6].
W latach 1319–1346 Żytawa znajdowała się w granicachpiastowskiegoksięstwa jaworskiego. W 1337, po prośbie księciaHenryka I jaworskiego, miasto przeprowadziło skuteczny atak na pobliski czeski zamekTolštejn, który po 1320 stał się przyczółkiem rozbójników, napadających na miasto i okolice[9]. W nagrodę Henryk I uhonorował miasto umieszczając w jego herbiedolnośląskiego orła piastowskiego[9]. Po śmierci księcia w 1346 miasto ponownie przeszło we władanie Czech[10]. W 1346 Żytawa była jednym z miast-założycieliZwiązku Sześciu Miast. W 1359 i 1422 miasto niszczyły wielkie pożary[7]. Od 1421 do 1436 w Żytawie rezydowali kanonicyprascy[6]. W 1469 wraz ze Związkiem Sześciu Miast miasto uznało władzę króla WęgierMacieja Korwina, po którego śmierci w 1490 powróciło do Czech, wówczas we władaniukrólewicza polskiegoWładysława II Jagiellończyka[11]. W 1555, 1559 i 1599 wybuchały epidemie[7]. W 1586 otwarto gimnazjum w Żytawie[7]. Na mocy postanowieńpokoju praskiego w 1635 wraz z większą częścią Łużyc przypadłaSaksonii. Mimo to po 1635 w mieście wciąż osiedlali sięCzesi, już jako imigranci z pobliskiego miastaGródek nad Nysą, które pozostało w granicach Czech[12].
Żytawa w 1757 roku
Pomiędzy 1697 a 1763 miasto znajdowało się pod panowaniem królów PolskiAugusta II Mocnego iAugusta III Sasa. W czasiewojny siedmioletniej w 1757 wojskaaustriackie przeprowadziły ostrzał Żytawy, doprowadzając do wielkiego pożaru[7], po którym nastąpił upadek handlowy miasta[6]. Zniszczone wówczas zostały m.in. kościół św. Jana i ratusz[6]. W 1806 Żytawa została częściąKrólestwa Saksonii. W 1813 r. w mieście powstały dwie polskie jednostki wojskowe, tj. 1 i 2 kompania artylerii konnej[13]. Pomiędzy 1840 a 1845 wzniesiono nowy ratusz, a w 1859 otwartodworzec kolejowy[6]. Do 1869 rozebrano znaczną część obwarowań miejskich[6]. Od 1871 miasto znalazło się w granicachzjednoczonych Niemiec.
W 1904 powstała elektrownia miejska i uruchomiono komunikację tramwajową[7]. W 1920 do miasta włączono wieśPorajów, która pozostawała dzielnicą miasta do 1945, gdy została włączona w granice powojennej Polski[7]. W 1932 miał miejsce pożar teatru, w 1936 otwarto nowy teatr[7]. W czasieII wojny światowej w miejscowości znajdowała się filia obozu koncentracyjnegoGroß-Rosen[14]. W 1945 w Żytawie zamieszkiwało ok. 4000Czechów, którzy założyli Czeską Radę Narodową i podjęli starania o włączenie miasta doCzechosłowacji, jednakże ich postulaty zostały definitywnie odrzucone w 1948[15]. W 1945 znalazła się wradzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec, z której w 1949 utworzonoNRD. Od 1990 w granicach odtworzonegoWolnego Kraju Saksonia orazRepubliki Federalnej Niemiec.
1 maja 2004 w Żytawie miała miejsce uroczystość przyjęcia Polski i Czech doUnii Europejskiej, w której uczestniczyli premier PolskiLeszek Miller, premier CzechVladimír Špidla i kanclerz NiemiecGerhard Schröder. Od tego czasu obserwuje się wzrost liczbyPolaków i Czechów w populacji Żytawy[16]. W 2010 miasto dotknęła powódź[6].
Z okolic Żytawy i pobliskiegoLubija swoje korzenie wywodzi polsko-niemiecki ród szlacheckiOppeln-Bronikowskich.
12 listopada 1949 w okolicy Żytawy przy próbie ucieczki zPolski został ujętyTadeusz Cieśla, wielokrotny kurierArmii Andersa zajmujący się przemycaniem do zachodnich stref okupacyjnych osób zagrożonych prześladowaniami w kraju.
Miasto jest siedzibą Uniwersytetu Nauk Stosowanych Zittau/Görlitz (Hochschule Zittau/Görlitz) oraz Międzynarodowego Instytutu Uniwersyteckiego (Internationales Hochschulinstitut Zittau) – jednostki centralnej Uniwersytetu w Dreźnie. W Zittau działa Teatr im. Gerharta Hauptmanna.
W czasachNRD produkowany był tu samochódRobur w fabryceVEB ROBUR-Werke Zittau w latach 1962–1991 jako ciężarówka i autobus. Ostatnie egzemplarze zjechały z taśmy produkcyjnej w roku 1991[17].
↑Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 65-66.
↑AbrahamA.KajzerAbrahamA.,Za drutami śmierci, Wałbrzych: Muzeum Gross-Rosen, 2013,ISBN 978-83-89824-09-7. Brak numerów stron w książce