Śluby lwowskie – ślubowanie złożone 1 kwietnia 1656 roku, w czasiepotopu szwedzkiego, przez królaJana II Kazimierza Wazę wkatedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny weLwowie podczas mszy świętej odprawianej przez nuncjuszaPietro Vidoniego przed obrazemMatki Bożej Łaskawej.
Rzeczpospolita była prawie w całości opanowana przezSzwedów iRosjan. Przyrzeczenia królewskie miały poderwać do walki z najeźdźcami całe społeczeństwo. Król oddał Rzeczpospolitą pod opiekęMatki Bożej, którą nazwałKrólową Korony Polskiej i obiecał, że poprawi sytuację chłopów i mieszczan, kiedy tylko kraj zostanie uwolniony spod okupacji. Po ślubowaniu króla, w imieniu senatorów i szlachty, podobną rotę odczytałpodkanclerzy koronnybiskup krakowskiAndrzej Trzebicki, zaś wszyscy obecni powtarzali słowa jego ślubowania. Obietnice wobec niższych stanów nie zostały zrealizowane z powodu stanowczego sprzeciwu szlachty.
Ślubów tych dokonano z inicjatywy królowej PolskiLudwiki Marii Gonzagi, wzorowane były na ślubach kardynałaArmanda Jeana Richelieu, który dwadzieścia lat przedtem, po pokonaniu swoich wrogów wwojnie trzydziestoletniej, oddał Francję pod opiekę Matki Bożej[1].
Wg niektórych publikacji autorem tekstu ślubów lwowskich byłAndrzej Bobola, co nie jest prawdą[2].
 | Zobacz w WikiźródłachŚluby lwowskie |
 | Zobacz kolekcję cytatówŚluby lwowskie w Wikicytatach |