 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Wysokość | 160 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2023) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy | +380 4749 | ||||
| Kod pocztowy | 19300 | ||||
Położenie na mapie obwodu czerkaskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°15′25″N 30°49′24″E/49,256944 30,823333 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Łysianka (takżeLisianka,ukr. Лисянка) –osiedle typu miejskiego naUkrainie wobwodzie czerkaskim, wrejonie zwinogródzkim, przed 2020 siedziba władzrejonu łysiańskiego.
Leży naWyżynie Naddnieprzańskiej, w dolinie rzeki Hnyłyj Tykycz.
Miejscebitwy w 1674 roku.
Zwinogródka iLisianka są znane z fundacyi nowych katolickich. (...) W Lisiance był klasztór XX. Franciszkanów, fundacyi książąt Jabłonowskich. Lisianka r 1659, przywilejem królewskim nadana Konstantemu Wyhowskiemu i jego potomkom, z wielą okolicznémi wsiami, była dobrami ziemskiémi. Książę Alexander Jabłonowski, starosta Korsuński, jako dobra królewskie, wcielił ją do starostwa, intromisyą wziął. Wyhowscy wytoczyli proces i wygrali. Książę Jabłonowski r. 1720 u jednego z Wyhowskich kupił te dobra, które odtąd zostały dziedziczną własnością książąt Jabłonowskich. KsiążęJózef Jabłonowski, mąż uczony, znany z kilku wydanych dzieł, pisał się hrabią na Lisiance. (...)[1]
W1768 podczaskoliszczyzny doszło w Łysiance do rzezi; miasto zostało przezKozaków i miejscoweruskie chłopstwo zdobyte i złupione, a przebywająca w nim ludność (polska szlachta i Żydzi) wymordowana[2].
W czasie rzezi r. 1768 byli tu jużFranciszkanie, mieli tu większe zgromadzenie; zwyczajem swego zakonu wprowadzili wielkie na dzień Św. Antoniego uroczyste, coroczne odpusty; wiele się na nie ludu zgromadzało Rusi wschodniego obrządku: kazania, nauki i Kommunie Św., procesye, stale rozwijały katolickiego ducha w téj stronie. W Lisiance był opalisadowany wysokozamek książąt Jabłonowskich; oddany został dobrowolnie przez słabość rządcy zbutowanemu ludowi w r. 1768.Żeleźniak rozpoczął tu rzeź straszną; pierwszą jéj ofiarą była Lisianka, drugą Humań. Rozmaite czynili najhaniebniejsze zniewagi kościołowi Franciszkanów. Zakonnicy rychło po rzezi wrócili i kościołowi katolickiemu znowu gorliwie, szczérze i użytecznie służyli.[1]
Józef Aleksander ks. Jabłonowski popierałkonfederację barską znacznym funduszem; po jej upadku, złożywszy dostojeństwo wojewody, osiadł wLipsku, gdzie umarł w 1777 r. Po śmierci jego Lisianka spadła na córkę jego, księżnę Sapieżynę. Rodzina innych Wyhowskich zaskarżyła transakcję zakupu, zawartą jeszcze w roku 1720 przez wojewodę Wyhowskiego i odstąpiła rzekome prawaFranciszkowi Ksaweremu Branickiemu. Ten w końcu poprzez ugodę z ks. Sapieżyną stał się tych dóbr właścicielem. W roku 1792 Franciszkanie zbudowali kościół drewniany, na miejsce zburzonego przez koliszczyznę. Parafia posiadała kaplice wSteblowie u Onufrego Hołowińskiego, w Korsuniu, wRyżanówce u Andrzeja Obrębskiego; wWodzianikach(inne języki) murowana u Szczęsnego Rościszewskiego; we wsiOnufryjowej murowana u grafa Adama Bierzyńskiego[3].
Pod rozbiorami była siedzibągminy Lisianka(inne języki)powiatu zwinogródzkiego.
W 1989 liczyło 8858 mieszkańców[4].
W 2013 liczyło 8136 mieszkańców[5].
