Łamacz blokady,przerywacz blokady –statek lubokręt, utrzymujący komunikację zportami państwa, wobec którego zastosowano podczas działań wojennychblokadę morską.
Łamacze blokady najczęściej służyły do zaopatrywania zablokowanego państwa w surowce i materiały wojenne, w tym broń, a w drugą stronę doeksportu towarów. Rejsy takie były bardzo ryzykowne, często kończąc się przechwyceniem lub zatopieniem statku przez siły blokujące.
Import broni i materiałów wojennych za pomocą łamaczy blokady miał szczególnie istotne znaczenie dlaSkonfederowanych Stanów Ameryki podczaswojny secesyjnej wStanach Zjednoczonych (1861–1865), kiedy to stanyUnii wprowadziły blokadę morską portów Południa (Konfederacji) w ramachplanu Anaconda. Budowano wówczas specjalne szybkie statki służące do komunikacji między tymi portami aNassau naBahamach,Hawaną iBermudami, pośredniczącymi w handlu zEuropą. Poszukiwanym w Europie towarem eksportowym Południa byłabawełna. Handel ten, prowadzony głównie przez brytyjskicharmatorów, był mimo ryzyka bardzo zyskowny – dzięki wysokim cenom kilka rejsów mogło zwrócić koszt statku. Podczas wojny około 350 łamaczy blokady przeprowadziło około 1300 prób pokonania blokady, z których około 1000 było skutecznych.Flota Unii zdobyła około 136 łamaczy blokady i doprowadziła do zniszczenia 85.
Później łamacze blokady na większą skalę były używane podczasII wojny światowej przeznazistowskie Niemcy, służąc głównie do sprowadzania surowców strategicznych spoza Europy. Na małą skalę używane były przezWielką Brytanię, do zakupu maszyn (głównie łożysk) wSzwecji.